Kommentar

«Denne annonsen kan ikkje køyrast fordi han promoterer produkt, opplegg eller tilbod ved bruk av villeiande praksis.» Denne beskjeden kom på engelsk frå Facebook då vi skulle dele ein artikkel om fotballklubben Bodø/Glimt. Kvar veke betalar vi Facebook for å marknadsføre eit par artiklar slik at fleire blir kjende med journalistikken vår. No vart annonsekontoen vår stengd.

Kva har hendt? Det har Facebook framleis ikkje svart på etter mange førespurnader. Eg veit at Facebook har byrja å bruke «kunstig intelligens» endå meir under koronakrisa. Teorien min om kvifor annonsekontoen vår vart stengd, er at ein algoritme som skal skilje svindel frå rettkomne annonsar tok feil. Kanskje han ikkje forstår nynorsk?

Feil må rettast

Feil kan skje, men dei må rettast opp. Især når feilen hindrar ei uavhengig avis i å marknadsføre journalistisk innhald. I over to veker har vi venta på at eit «policy review team», som dei kallar seg, skulle sjå på saka. Facebook vil ikkje svare på kor i verda dei sit, om dei er tilsette eller leigde inn, eller om dei forstår norsk.

Til slutt vart det ein telefon til nyhendeportalen Medier24.no, som fekk nokon til å opne annonsekontoen vår igjen. Vi veit ikkje kven det var, kvifor det plutseleg løyste seg, og om kontoen kan stengjast igjen. Opninga vart altså ikkje resultatet av ein ryddig prosess, men eit medieoppslag.

I dag har eg lyst til å rope til kodesnuttane som Facebook-leiinga kallar kunstig intelligens, men dei forstår meg ikkje. Det er frustrerande å stå overfor eit maktapparat som gjer seg utilgjengeleg, og der sunn fornuft sviktar. Dei som sensurerer, forstår ikkje det mandatet dei skal forvalte.

Mengda av bilete, videoar og annonsar som Facebook avviser verda over, har vorte enorm – frå menneske som døyr til svindelannonsar til propaganda frå terrororganisasjonar. For at du og eg skal sleppe å sjå dei mellom fjellturane til venene våre, har Facebook laga ein armé av «content moderators». Dei sit i anonyme kontorbygg rundt omkring, er ofte tilsette hjå underleverandørar og får ikkje lov til å snakke om det dei gjer.

Nokon snakkar om det likevel. Det vi veit, er at dei må ta stilling til tre millionar saker kvar dag. Innlegg, bilete og videoar vert flagga av brukarar eller algoritmar. Så skal innhaldsmoderatoren klikke på «reject» eller «approve» dag etter dag. Dei har visst mellom fem sekund og tre minutt på seg per avgjerd. Éi av ti avgjerder vert feil, innrømmer Mark Zuckerberg sjølv.

Facebook har fått for stor makt, samstundes som nettstaden nesten er utilgjengeleg. Kvar skal vegen gå no? Førre veke byrja rettssaka i USA der det amerikanske konkurransetilsynet har som mål å dele opp Facebook i fleire mindre selskap. Det er ei løysing eg har tru på.

Gregor Falkner

Gregor Falkner er marknadssjef i Dag og Tid.