Energi
Den siste russiske oljen
Trass i forbod og sanksjonar kjøper EU-land framleis store mengder russisk energi.
Skipet «Excelsior» ligg til kai under opninga av ein ny LNG-terminal i Wilhelmshaven i Tyskland 26. mai i år.
Foto: Fabiam Bimmer / Reuters / NTB
Den 13. september kom USAs president Donald Trump med ei melding til alle Nato-land: Han er klar til å innføre monalege sanksjonar mot Russland når alle Nato-land sluttar å kjøpe olje frå Russland.
Mykje kan seiast om denne meldinga, men ho trefte europeiske land på eit ømt punkt: Meir enn tre og eit halvt år etter fullskalainvasjonen i Ukraina, strøymer framleis olje og gass gjennom røyrleidningar frå Russland og inn i Europa. Og ved europeiske hamner vert flytande naturgass (LNG) frå russiske selskap skipa inn, før han går inn i den europeiske energimiksen.
Medan Ukraina ser på russiske oljeinstallasjonar som militære mål, og angrip dei med dronar, bidreg europeiske land og selskap til den russiske krigsøkonomien ved å kjøpe olje og gass.
Talande kakediagram
Ei sak om Europas trong for russisk energi i 2025 kan ha to alternative vinklar: ein som fortel historia om ei målretta og nødvendig energiomdreiing, på veg mot målet, og ein annan som fortel historia om krana som på ingen måtte er skrudd til. Brødteksten i begge historiene vil måtte handle om kor vrien omlegginga har vore, og vil halde fram med å vere.
EUs kakediagram viser utviklinga i importen i korte trekk:
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
