Bu i ei øskje
Hyblifisering vert meir og meir vanleg i norske byar. No vil regjeringa ta grep.
I 1993 vart denne gamle kornsiloen i Oslo omregulert til studenthyblar. Dei siste åra har bustadspekulantar i stadig større grad freista å gjere det same i små husvære rundt om i norske byar.
Foto: Lise Åserud / NTB scanpix
Med Macen på fanget sit eg i husværet eg må flytte ut av om få månader. Eg blar kvilelaust nedover utleigenettside etter utleigenettside.
«Jeg leier ut et rom i en leilighet der jeg selv har seng på stua», tikkar det inn i innboksen.
Er eg interessert, vil personen vite. Han skal ha 7000 kroner i månaden for rommet.
Eg blar vidare og lærer at «rom i bufellesskap» rett som det er tyder åtte soverom på i snitt ni kvadratmeter kvar, eit kjøken og eit bad på deling. To bad om ein er heldig. Åtte soverom i eitt husvære og ikkje ein einaste felles sofa å krangle om, tenkjer eg og stryk handa bortover sofaen eg no deler med éin person. Prisen ligg ein stad mellom 6000 og 8000 kroner i månaden.
Førre helg melde Klassekampen om eit familiehusvære på Frogner med to soverom og tre stover som har vorte til ti hyblar som måler mellom seks og ti kvadratmeter, til 7700 kroner i månaden. Husværet er det tidlegare bystyrepolitikar Nordan Helland som eig. Fleire naboar melder om støy og hyppig utskifting av leigetakarar, og dei meiner at hyblifiseringa øydelegg infrastrukturen. Planløysinga er heller ikkje forsvarleg når det gjeld brannsikring og rømmingsvegar, melder Plan- og byggjeetaten. Etter fleire naboklager har etaten vedteke tvangsmulkt. Men huseigaren ser ikkje problemet.
– Dersom eg måtte minske buutgiftene mine kraftig, kunne eg godt ha budd her, svara han Klassekampen.
Helland skriv til avisa at han er stolt over å leggje til rette for bustader av god kvalitet for folk med dårleg råd.
Bryna mine klarer ikkje avgjere om dei skal trekkje seg saman eller forsvinne opp i hårfestet. Tett under 8000 i månaden, i nokre høve over 1000 kroner per kvadratmeter, og to bad på deling med ni andre, har altså vorte billeg. Kan ein då framleis skulde på at det er leigetakarane som er fine på det og vil ha gangavstand til sentrum framfor leveleg areal heime? Frå den marineblå sofaen i Oslo lengtar eg nesten etter dei 13 kvadratmetrane eg leigde for 3000 kroner i månaden, med eige bad, i Volda.
Tidlegare i mai melde regjeringa at dei vil stramme inn regelverket i plan- og byggjelova, nett for å hindre at store husvære vert til bitte små hyblar. Sameiga må mellom anna i fleirtal gje samtykke til slik ombygging. For hyblifiseringa vert meir og meir vanleg i alle dei største byane i Noreg, ifølgje NRK i 2018. Og Statistisk sentralbyrå viser ein nedgang i talet på dei som eig sin eigen bustad.
Eg kjenner at eg vert uroa for mi eiga framtid som leigetakar. Må eg finne meg i å betale 1000 kroner per kvadratmeter fordi eg ikkje ønskjer å bruke to timar dagen på å reise med kollektivtransport? For sjølv om ein får redusert talet på hybelkollektiv, er det ikkje sjølvsagt at leigeprisen går ned. Men, tenkjer eg, eg skal heller betale 8000 kroner for å dele eit heilt husvære med nokon, enn å bu i ei øskje til den same prisen.
Mone Celin Skrede er frilansjournalist og fast skribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Med Macen på fanget sit eg i husværet eg må flytte ut av om få månader. Eg blar kvilelaust nedover utleigenettside etter utleigenettside.
«Jeg leier ut et rom i en leilighet der jeg selv har seng på stua», tikkar det inn i innboksen.
Er eg interessert, vil personen vite. Han skal ha 7000 kroner i månaden for rommet.
Eg blar vidare og lærer at «rom i bufellesskap» rett som det er tyder åtte soverom på i snitt ni kvadratmeter kvar, eit kjøken og eit bad på deling. To bad om ein er heldig. Åtte soverom i eitt husvære og ikkje ein einaste felles sofa å krangle om, tenkjer eg og stryk handa bortover sofaen eg no deler med éin person. Prisen ligg ein stad mellom 6000 og 8000 kroner i månaden.
Førre helg melde Klassekampen om eit familiehusvære på Frogner med to soverom og tre stover som har vorte til ti hyblar som måler mellom seks og ti kvadratmeter, til 7700 kroner i månaden. Husværet er det tidlegare bystyrepolitikar Nordan Helland som eig. Fleire naboar melder om støy og hyppig utskifting av leigetakarar, og dei meiner at hyblifiseringa øydelegg infrastrukturen. Planløysinga er heller ikkje forsvarleg når det gjeld brannsikring og rømmingsvegar, melder Plan- og byggjeetaten. Etter fleire naboklager har etaten vedteke tvangsmulkt. Men huseigaren ser ikkje problemet.
– Dersom eg måtte minske buutgiftene mine kraftig, kunne eg godt ha budd her, svara han Klassekampen.
Helland skriv til avisa at han er stolt over å leggje til rette for bustader av god kvalitet for folk med dårleg råd.
Bryna mine klarer ikkje avgjere om dei skal trekkje seg saman eller forsvinne opp i hårfestet. Tett under 8000 i månaden, i nokre høve over 1000 kroner per kvadratmeter, og to bad på deling med ni andre, har altså vorte billeg. Kan ein då framleis skulde på at det er leigetakarane som er fine på det og vil ha gangavstand til sentrum framfor leveleg areal heime? Frå den marineblå sofaen i Oslo lengtar eg nesten etter dei 13 kvadratmetrane eg leigde for 3000 kroner i månaden, med eige bad, i Volda.
Tidlegare i mai melde regjeringa at dei vil stramme inn regelverket i plan- og byggjelova, nett for å hindre at store husvære vert til bitte små hyblar. Sameiga må mellom anna i fleirtal gje samtykke til slik ombygging. For hyblifiseringa vert meir og meir vanleg i alle dei største byane i Noreg, ifølgje NRK i 2018. Og Statistisk sentralbyrå viser ein nedgang i talet på dei som eig sin eigen bustad.
Eg kjenner at eg vert uroa for mi eiga framtid som leigetakar. Må eg finne meg i å betale 1000 kroner per kvadratmeter fordi eg ikkje ønskjer å bruke to timar dagen på å reise med kollektivtransport? For sjølv om ein får redusert talet på hybelkollektiv, er det ikkje sjølvsagt at leigeprisen går ned. Men, tenkjer eg, eg skal heller betale 8000 kroner for å dele eit heilt husvære med nokon, enn å bu i ei øskje til den same prisen.
Mone Celin Skrede er frilansjournalist og fast skribent i Dag og Tid.
Åtte soverom i eitt husvære og ikkje ein einaste felles sofa å krangle om.
Fleire artiklar
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Greil Marcus er musikkskribent og kulturanalytikar.
Foto: Thierry Arditti / Courtesy of Yale University Press
Kvifor Marcus skriv
Den nye boka til Greil Marcus er ein kamuflert sjølvbiografi.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Erling Kittelsen er blant dei mest mangsidige av norske poetar, skriv Jan Erik Vold.
Rondanecupen på Otta er ei bridgetevling stinn av tradisjon.
Foto: Otta bridgeklubb
«Det finst bridgespelarar i kvar ein avkrok.»
Jill Stein på eit valkampmøte i Dearborn i Michigan 6. oktober. I vippestaten Michigan fryktar demokratane at Stein skal ta mange røyster frå Harris.
Foto: Rebecca Cook / Reuters / NTB
Stein kan velte lasset
Jill Stein, kandidaten til Dei grøne, er valjokeren demokratane gjerne skulle vore forutan.