Bladfyklivet
Eg har vore vikar i Dag og Tid sidan januar. Kva skal eg skrive om i den siste petiten min?
Eg kunne skrive om tida mi i avisa. Korleis eg som fersk nynorskpraktikant klarte å lande eit vikariat her. Korleis eg klarte det, lurer eg framleis på.
Eg kunne gjeve nokre humoristiske stikk til redaktøren. Liksom ta att for dei gongene han ikkje har likt ideane mine. Skildre korleis eg som oftast må vedgå (ikkje så han høyrer det, sjølvsagt) at jau, han hadde nok rett igjen. Om korleis eg har gapskratta av kommentarane hans når han treffer spikaren på hovudet.
Eller kanskje eit respektfullt, men litt ertande nikk til desken – Tiril, Johan, Helga og Eva. Dei som nyttar tre–fire datasystem på ein gong og har stålkontroll. Som redigerer, brekker sider og korrekturles avisa på same tid, og gjev meldingar så øyro flagrar.
Sanninga er at utan dei vert det ikkje avis i det heile. Det same gjeld forresten korrekturlesarane, Ole Jan og Ingvald, som best må skildrast som vandrande ordbøker. Alt dei kan!
Eg kunne ha skrive ein panegyrikk til journalistane. Christiane, Per Anders, Ida, Eva og Håvard. Skarpe og røynde journalistar og forfattarar, som i tillegg til å skrive lange og intelligente tekstar også har hatt tid til å drøfte vinklingar og lese tekstane til ein jypling.
Mykje kunne vore skrive om korleis Gregor, som opphavleg er tysk, handterer kundekorrespondanse på perfekt nynorsk, og samstundes syter for at avisa held seg marknadsrelevant og teknologisk oppdatert.
Eller korleis Sofie styrer ordskiftesidene med hard hand i den eine augneblinken, før ho les inn tekstane til lydavisa med silkemjuk røyst i den andre.
Om det kunne ha vore ein petit?
Eg trur forresten eg lèt vere. Svein ville syntest at ein slik petit vert for innforstått.
Men når eg tenkjer meg om, veit eg jo at han ikkje les petitane uansett... Orsak, eg meiner same kva. Takk til korrekturlesarane!
Ekorn
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Eg har vore vikar i Dag og Tid sidan januar. Kva skal eg skrive om i den siste petiten min?
Eg kunne skrive om tida mi i avisa. Korleis eg som fersk nynorskpraktikant klarte å lande eit vikariat her. Korleis eg klarte det, lurer eg framleis på.
Eg kunne gjeve nokre humoristiske stikk til redaktøren. Liksom ta att for dei gongene han ikkje har likt ideane mine. Skildre korleis eg som oftast må vedgå (ikkje så han høyrer det, sjølvsagt) at jau, han hadde nok rett igjen. Om korleis eg har gapskratta av kommentarane hans når han treffer spikaren på hovudet.
Eller kanskje eit respektfullt, men litt ertande nikk til desken – Tiril, Johan, Helga og Eva. Dei som nyttar tre–fire datasystem på ein gong og har stålkontroll. Som redigerer, brekker sider og korrekturles avisa på same tid, og gjev meldingar så øyro flagrar.
Sanninga er at utan dei vert det ikkje avis i det heile. Det same gjeld forresten korrekturlesarane, Ole Jan og Ingvald, som best må skildrast som vandrande ordbøker. Alt dei kan!
Eg kunne ha skrive ein panegyrikk til journalistane. Christiane, Per Anders, Ida, Eva og Håvard. Skarpe og røynde journalistar og forfattarar, som i tillegg til å skrive lange og intelligente tekstar også har hatt tid til å drøfte vinklingar og lese tekstane til ein jypling.
Mykje kunne vore skrive om korleis Gregor, som opphavleg er tysk, handterer kundekorrespondanse på perfekt nynorsk, og samstundes syter for at avisa held seg marknadsrelevant og teknologisk oppdatert.
Eller korleis Sofie styrer ordskiftesidene med hard hand i den eine augneblinken, før ho les inn tekstane til lydavisa med silkemjuk røyst i den andre.
Om det kunne ha vore ein petit?
Eg trur forresten eg lèt vere. Svein ville syntest at ein slik petit vert for innforstått.
Men når eg tenkjer meg om, veit eg jo at han ikkje les petitane uansett... Orsak, eg meiner same kva. Takk til korrekturlesarane!
Ekorn
Fleire artiklar
Eit større forsvar treng fleire folk. Neste år vil regjeringa tilføre Forsvaret 300 nye årsverk, i overkant av 400 fleire vernepliktige i førstegongsteneste og i overkant av 600 fleire reservistar. Biletet viser unge som tok del i ei opptaksprøve til bachelorutdanning i Forsvaret på Sessvollmoen i fjor.
Foto: Amanda Pedersen Giske / NTB
Mangel på personell kan bremse Forsvaret
Forsvaret er budsjettvinnar i år, men manglar fagfolk. – Vi er på grensa til ei krise, seier forbundsleiar Torbjørn Bongo.
Firda på Sandane i Nordfjord er ein av få vidaregåande skular som tilbyr både drama-, dans- og musikkfag. Elevar frå 21 kommunar søker seg hit. Likevel heng trusselen om nedlegging av linjer over han.
Foto: Firda vgs / Vestland fylkeskommune
Slaktar skular med sparekniv
Når fylkeskommunane må kutte, går det hardt ut over den vidaregåande skulen. Fag, linjer og heile skular forsvinn.
Moses i bokhandelen ved San Antonio University der han arbeider når han ikkje studerer psykologi.
Alle foto: Håvard Rem
Sekstiåttarkryptonitten
SAN ANTONIO: Unge ikkje-vestlege vert lett konservative.
Dei kjem frå tradisjonstru kulturar som ikkje dreg på vestleg skuld.
Teikning: May Linn Clement
Kommunale kvelartak
Den romslegare økonomien til folk flest vert eten opp av dei økonomiske problema til kommunane.
Dette er dei 97 gislane tekne av palestinarar 7. oktober 2023 som framleis er sakna.
Kjelde: «Hostages and Missing Families Forum»
I hendene på Hamas
For eitt år sidan bortførte terroristane meir enn 240 menneske frå Israel. Nokre er sette fri og kan fortelje om grufulle opplevingar. Andre har døydd i tunnelane til Hamas.
Papiravisa