Å sjå lysglimt mellom mørkemenn
Ekteskap er ei sivilrettsleg ordning som blir pakka inn i gudelege gevant og formaningar.
Ekteskap er ei sivilrettsleg ordning mellom staten og dei to som giftar seg, men av statskyrkjehistoriske grunnar har fullmakta vore sett bort til prestane, skriv Andreas Hompland.
Foto: Stian Lysberg Splum / NTB scanpix
Når synberre og høgttalande delar av den sjølvopplyste offentlegheita høyrer «frikyrkje», luktar dei kristenmanns blod og får ferten av mørkemenn. Då går dei i baklås og ser ikkje sitt eige mørke. Då blir skriftfundamentalisme, TV-predikantar, ekstatisk forkynning, tungetale, helbredelse, lukka sekterisme og undertrykkande kontroll sausa saman med relativt normal kristentru i utkanten av den breie hovudstraumen til ein illeluktande og giftig svovelpøl.
Mellom blinde kan den einøygde vera vegvisar i mørket. Slik kjenner Spaltisten seg når det gjeld trussamfunn og ymist anna.
Vertinna har gjennom åra vore utsett for mange strenge og innpåslitne mørkemenn frå bedehusa. Ho kjenner att desse lesarane på gangen og på dei fordømmande orda dei tala til henne med fortaping i blikket. Denne Ropstad ser ho som eit relativt tilsnakkeleg lysglimt, samanlikna med mørkemenn ho har møtt. Ho er glad for at dei ikkje lenger er i posisjon til å plaga andre, men har mista all makt over himmelen og er blitt ei sur, lita utgruppe på jorda.
Det ho ikkje forstår, er at Ropstad og andre kristelege skil seg ut og samlar seg i forbund, sekter og misjonar. Kan dei ikkje halda seg saman med det store fleirtalet i den vanlege kyrkja? Der er det jo heilt ufarleg: Ein kan meina kva ein vil, tru kva ein vil, tru på Gud eller la det vera, og uansett tar prestane seg av dei nødvendige rituala og sakene utan å messa og masa – og staten betaler, slik statlege og kommunale funksjonærar skal gjera.
Kjell Ingolf Ropstad er ikkje min mann, men han har kome med interessante posisjoneringar på felt som er hans departementale ansvar, men det er blitt borte i mørkemannståka. Han tar til dømes til orde for obligatorisk borgarleg vigsel, slik at alle trus- og livssynssamfunn mistar vigselretten – også Den norske majoritetskyrkja.
Dette er eit prinsipielt og praktisk viktig spørsmål som har med anna enn vakre seremoniar og stemningsfulle kyrkjerom å gjera. Ekteskap er ei sivilrettsleg ordning mellom staten og dei to som giftar seg, men av statskyrkjehistoriske grunnar har fullmakta vore outsourca til prestane. I jamstillingas namn kan derfor også godkjende vigselmenn i andre trus- og livssynssamfunn utføra den tenesta for staten.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
