Solstad teier om maoismens offer
Maoismen
Dag Solstad reflekterer i Dag og tids intervju (20. august) over sitt forhold til maoismen, som framleis ser ut til å vekkja varme kjensler hjå forfattaren. Han vil gjerne verta «hugsa som ein som blei forført av maoismen». Derimot, seier han sjølv, har han ikkje ynskt å studera så nøye drapa på millionar av menneske under denne ideologien eller å gå nærare inn på dette.
Alle gjer feil, og eg vil på ingen måte at tidlegare mistak skal ekskludera eit menneske frå samfunnet, slik moten er no med kanselleringskultur. Det nifse er at Solstad framleis verkar å ha eit så avslappa tilhøve til eit av dei mest grufulle kapitla i moderne historie. For meg er det underleg at nett ein forfattar, ein som brukar det meste av tida si på å reflektera over verda og tilværet, etter eiga utsegn ikkje har sett seg inn i brotsverka til ein ideologi som han sjølv har teke til orde for. Å engasjera seg i politikken, om enn berre med ord, inneber eit ansvar. «Eg reknar med at folk måtte døy i kampen for og mot maoismen», kling då ein smule tynt.
Eg meiner at det er viktig å hugsa på at dei som døydde under Mao, ikkje var abstrakte tal, men ekte menneske – like levende som eg, Solstad eller du som les dette. Lidinga deira er godt dokumentert i tallause bøker. Nokre gamalkommunistar meiner vel at drapa var naudsynte «i den gode saks teneste», men då bør ein seia dette beint fram.
Eg skjønar godt at Solstad korkje vil setja seg inn i massemorda eller tala meir om dei. Om eg hadde støtta eit slikt regime og enno ikkje ynskte å ta klår avstand frå det, hadde eg òg funne temaet utriveleg.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Maoismen
Dag Solstad reflekterer i Dag og tids intervju (20. august) over sitt forhold til maoismen, som framleis ser ut til å vekkja varme kjensler hjå forfattaren. Han vil gjerne verta «hugsa som ein som blei forført av maoismen». Derimot, seier han sjølv, har han ikkje ynskt å studera så nøye drapa på millionar av menneske under denne ideologien eller å gå nærare inn på dette.
Alle gjer feil, og eg vil på ingen måte at tidlegare mistak skal ekskludera eit menneske frå samfunnet, slik moten er no med kanselleringskultur. Det nifse er at Solstad framleis verkar å ha eit så avslappa tilhøve til eit av dei mest grufulle kapitla i moderne historie. For meg er det underleg at nett ein forfattar, ein som brukar det meste av tida si på å reflektera over verda og tilværet, etter eiga utsegn ikkje har sett seg inn i brotsverka til ein ideologi som han sjølv har teke til orde for. Å engasjera seg i politikken, om enn berre med ord, inneber eit ansvar. «Eg reknar med at folk måtte døy i kampen for og mot maoismen», kling då ein smule tynt.
Eg meiner at det er viktig å hugsa på at dei som døydde under Mao, ikkje var abstrakte tal, men ekte menneske – like levende som eg, Solstad eller du som les dette. Lidinga deira er godt dokumentert i tallause bøker. Nokre gamalkommunistar meiner vel at drapa var naudsynte «i den gode saks teneste», men då bør ein seia dette beint fram.
Eg skjønar godt at Solstad korkje vil setja seg inn i massemorda eller tala meir om dei. Om eg hadde støtta eit slikt regime og enno ikkje ynskte å ta klår avstand frå det, hadde eg òg funne temaet utriveleg.
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.