Nyskapnad og attvinning
Songlyrikk
Eg har alltid vore begeistra for (store delar av) Mark Knopflers songskriving, både i gruppa Dire Straits og som soloartist. Gjendiktinga av Markens grøde i songen «Telegraph Road» er i mine auge på høgd med Bob Dylans beste. Like fullt har eg hatt ei uggen kjensle sidan albumet Tracker kom ut for tre og eit halvt år sidan.
Kvifor? I songen «Long Cool Girl» høyrer vi:
All I do is think of you
As I go around the world
All I do is think of you
Long, cool girl
Å rima girl på world høyrdest så kjent ut! Berre eit par spor tidlegare på same album lyder refrenget i songen Basil:
I’m a jack and a lad
And I’m up for the world
And I’ve kissed a Gateshead girl
Og så dukkar same rimet jammen meg opp i bonussporet «My Heart Has Never Changed»:
She comes to pour more coffee
But it’s time to see more world
I pick up my check and keys
And go and pay the girl
Tre tilfelle i samband med same album! Mimrar vi lenger tilbake enn nokre spor tidlegare på same album, finn vi det same mønsteret, og fenomenet synest å ha starta med songen «Tunnel Of Love» frå albumet Making Movies (1980) i Dire Straits-æraen:
And the big wheel keep on turning neon burning up above
And I’m just high on the world
Come on and take a low ride with me
girl
On the tunnel of love
Deretter gjekk det eit godt bel før tråden vart plukka opp att på Golden Heart-albumet (1996). Der høyrer vi same rimet i songane «No Can Do» og «Vic And Ray», i tillegg til «My Claim To Fame», som vart gjeven ut som singel saman med «Darling Pretty» frå same album. Rimet står så opp igjen i «A Place Where We Used to Live» frå albumet The Ragpicker’s Dream (2002) og igjen på både «All That Matters» og tittelsporet til Shangri-La (2004).
Ikkje eingong filmmusikken Mark har skrive er skåna: medan rulleteksten rullar over skjermen i slutten av filmen Metroland frå 1997, blir vi presenterte for girl–world-rimet igjen.
Likevel er vi mange som gleder oss til kvart nye Knopfler-album. Og kanskje er det nettopp det gjenkjennelege vi er så begeistra for. Så kvifor skal han eigenleg byta frå ei oppskrift som verkar? Gjenbruk er uansett i vinden for tida, og eg gler meg til å høyre albumet Down The Road Wherever, som kjem ut i desse dagar.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Songlyrikk
Eg har alltid vore begeistra for (store delar av) Mark Knopflers songskriving, både i gruppa Dire Straits og som soloartist. Gjendiktinga av Markens grøde i songen «Telegraph Road» er i mine auge på høgd med Bob Dylans beste. Like fullt har eg hatt ei uggen kjensle sidan albumet Tracker kom ut for tre og eit halvt år sidan.
Kvifor? I songen «Long Cool Girl» høyrer vi:
All I do is think of you
As I go around the world
All I do is think of you
Long, cool girl
Å rima girl på world høyrdest så kjent ut! Berre eit par spor tidlegare på same album lyder refrenget i songen Basil:
I’m a jack and a lad
And I’m up for the world
And I’ve kissed a Gateshead girl
Og så dukkar same rimet jammen meg opp i bonussporet «My Heart Has Never Changed»:
She comes to pour more coffee
But it’s time to see more world
I pick up my check and keys
And go and pay the girl
Tre tilfelle i samband med same album! Mimrar vi lenger tilbake enn nokre spor tidlegare på same album, finn vi det same mønsteret, og fenomenet synest å ha starta med songen «Tunnel Of Love» frå albumet Making Movies (1980) i Dire Straits-æraen:
And the big wheel keep on turning neon burning up above
And I’m just high on the world
Come on and take a low ride with me
girl
On the tunnel of love
Deretter gjekk det eit godt bel før tråden vart plukka opp att på Golden Heart-albumet (1996). Der høyrer vi same rimet i songane «No Can Do» og «Vic And Ray», i tillegg til «My Claim To Fame», som vart gjeven ut som singel saman med «Darling Pretty» frå same album. Rimet står så opp igjen i «A Place Where We Used to Live» frå albumet The Ragpicker’s Dream (2002) og igjen på både «All That Matters» og tittelsporet til Shangri-La (2004).
Ikkje eingong filmmusikken Mark har skrive er skåna: medan rulleteksten rullar over skjermen i slutten av filmen Metroland frå 1997, blir vi presenterte for girl–world-rimet igjen.
Likevel er vi mange som gleder oss til kvart nye Knopfler-album. Og kanskje er det nettopp det gjenkjennelege vi er så begeistra for. Så kvifor skal han eigenleg byta frå ei oppskrift som verkar? Gjenbruk er uansett i vinden for tida, og eg gler meg til å høyre albumet Down The Road Wherever, som kjem ut i desse dagar.
Fleire artiklar
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Greil Marcus er musikkskribent og kulturanalytikar.
Foto: Thierry Arditti / Courtesy of Yale University Press
Kvifor Marcus skriv
Den nye boka til Greil Marcus er ein kamuflert sjølvbiografi.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Erling Kittelsen er blant dei mest mangsidige av norske poetar, skriv Jan Erik Vold.
Rondanecupen på Otta er ei bridgetevling stinn av tradisjon.
Foto: Otta bridgeklubb
«Det finst bridgespelarar i kvar ein avkrok.»
Jill Stein på eit valkampmøte i Dearborn i Michigan 6. oktober. I vippestaten Michigan fryktar demokratane at Stein skal ta mange røyster frå Harris.
Foto: Rebecca Cook / Reuters / NTB
Stein kan velte lasset
Jill Stein, kandidaten til Dei grøne, er valjokeren demokratane gjerne skulle vore forutan.