Norsk reaksjon etter «Kårstein»GazaBjarte RundereimI Dag og Tid 3. august etterlyser professor Alla Pozdnakova ein norsk reaksjon på den israelske handsaminga av skipet «Kårstein» utanfor Gaza. Denne etterlysinga føyer seg godt inn i biletet av sjølve eksp

I Dag og Tid 3. august etterlyser professor Alla Pozdnakova ein norsk reaksjon på den israelske handsaminga av skipet «Kårstein» utanfor Gaza. Denne etterlysinga føyer seg godt inn i biletet av sjølve ekspedisjonen som «Kårstein» var berar av. Tilsynelatande ynskjer «Kårstein»-ekspedisjonen å skipa ei last av medisinar, i tillegg til sjølve båten, til Gaza for å stø befolkninga der.

Eg er varm tilhengjar av humanitær hjelp der det kan gjera nytte, men denne ekspedisjonen ser mest ut som ei handling med føremål å stanga hovudet i murveggen. Det er ikkje ei øving som får godkjenning av meg.

Professor Pozdnakova stør seg til folkeretten i sitt krav om avlevering av ein norsk statleg protest mot det som aktørane kallar «sjørøveri». «Alle» veit om den israelske blokaden. Alle veit at den har stått ved lag i fleire tiår, og at tidlegare liknande ekspedisjonar har fått akkurat same lagnad som «Kårstein». Alle veit òg at Israel bryt folkeretten på alle moglege måtar – noko som klårt går fram av til dømes 79 resultatlause resolusjonar i FN.

Professoren burde vera den fyrste til å vita at lovgjeving utan handheving er den veikaste peikefingeren som finst. Ingen nasjonar har prøvd å handheva forbodet mot denne blokaden. Ingen har prøvd å handheva forbodet mot busetjing på okkupert område. Ingen har prøvd å handheva forbodet mot grensemuren, berre for å nemna tre aktuelle saker. Resolusjonar og prat er det lengste vi hittil er komne til.

Når Israel kan halda ved lag blokaden av Gaza, i strid med folkeretten, er det fordi ingen statar har sett seg i stand til å hindra det, av ymse årsaker vi skal la liggje. Dermed måtte alle om bord i «Kårstein» vita at dei ville bli borda og hindra i å nå Gaza. Om det ikkje var så, var det særs mangelfull førebuing om bord i «Kårstein». Om det faktisk var så, då er Israel i sin fulle rett til å hevda at ekspedisjonen fyrst og fremst var ein provokasjon mot Israel, meir enn ein hjelpeekspedisjon.

Om hjelpesending var målet, så kunne ein ha unngått konfiskasjon ved å senda hjelpa på annan måte. Om målet var å gje ein båt i gåve, måtte ein vita at ein måtte gå gjennom israelske myndigheiter for å koma fram – ikkje fordi det ville vera etter folkeretten – men fordi det er status quo i området, folkerett eller ikkje.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare