Dialektarroganse
Christian Borch.
Foto: Terje Bendiksby / NTB
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Språk
Dialektarroganse er eit plagsamt fenomen i NRK, seier medieveteranen Christian Borch. Kor ille plaga måtte vera for han og meiningsfelagar veit eg ikkje, men det er grunn til å meine at ho langt frå er på nivå med ei plage bygdefolk har møtt til alle tider: Frons urbana! Store Norsk Leksikon gjev denne tydinga: «Frons urbana betyr bymessig utseende eller bymessig sikkerhet i opptreden.»
Opplevd er det monaleg sterkare: Det åndelege hovmod byfolk møter bygdefolk med. Arne Garborg skildrar godt korleis Daniel Braut opplever dette i romanen Bondestudentar (1883). I relativt nær fortid lyste hybelvertar i Oslo ut rom med denne tilleggsteksta: «Ikke nordlending.» Eg kjenner til ei ung jente frå Hedmark som søkte arbeid som servitør i Oslo. Eit vilkår for tilsetjing var å leggje av talemålet sitt.
Sjølv gjekk eg delar av grunnskulen i Asker og blei mobbeobjekt på grunn av raulandsmålet mitt. Vanleg reaksjon i slike høve er å bli tvospråkleg, eller bidialektal på fint. Eg valde i staden å reagere med fysisk motstand og greidde å banke dei verste plageåndene. Ikkje at eg var så sterk, men eg hadde ei god sak! Om resultatet blei positivt, vil eg likevel ikkje tilrå tilsvarande framferd som generell strategi for Noregs Mållag.
Utløysande for reaksjonen til urbanisten Borch er programmedarbeidaren Lars Os og talemålet hans frå Nord-Østerdalen. Serleg spørjeordet kessen ser han som eit problem, jamvel om han likevel høyrest ut til å ha oppfatta tydinga, «hvordan», på heimedansk. Dette ordet har elles ei rad med former i norske målføre, korleis, kålest, hoss(i), hossleis, (h)åssen og altså kessen. Lett skjønelege, vil eg seia, om ordet i seg sjølv kan verke framandt fyrste gong ein høyrer det, vil ein med godvilje og fatteevne på normalnivå skjøne tydinga av samanhengen.
Dialektbruk er eit problem for nye landsmenn, seier Borch. Skal me tilpasse oss dei, eller dei til oss?
Attende til Garborg og Bondestudentar: Det er der sagt at av øldrikking og radikalisme blir det aldri for mykje av. Tilsvarande vil eg seia: Av dialektbruk i NRK (og andre stader) blir det aldri for mykje.
Innlegget signert Johan Vaa som stod på trykk førre veke, var eit eldre innlegg og kom på trykk ved ein feil.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Språk
Dialektarroganse er eit plagsamt fenomen i NRK, seier medieveteranen Christian Borch. Kor ille plaga måtte vera for han og meiningsfelagar veit eg ikkje, men det er grunn til å meine at ho langt frå er på nivå med ei plage bygdefolk har møtt til alle tider: Frons urbana! Store Norsk Leksikon gjev denne tydinga: «Frons urbana betyr bymessig utseende eller bymessig sikkerhet i opptreden.»
Opplevd er det monaleg sterkare: Det åndelege hovmod byfolk møter bygdefolk med. Arne Garborg skildrar godt korleis Daniel Braut opplever dette i romanen Bondestudentar (1883). I relativt nær fortid lyste hybelvertar i Oslo ut rom med denne tilleggsteksta: «Ikke nordlending.» Eg kjenner til ei ung jente frå Hedmark som søkte arbeid som servitør i Oslo. Eit vilkår for tilsetjing var å leggje av talemålet sitt.
Sjølv gjekk eg delar av grunnskulen i Asker og blei mobbeobjekt på grunn av raulandsmålet mitt. Vanleg reaksjon i slike høve er å bli tvospråkleg, eller bidialektal på fint. Eg valde i staden å reagere med fysisk motstand og greidde å banke dei verste plageåndene. Ikkje at eg var så sterk, men eg hadde ei god sak! Om resultatet blei positivt, vil eg likevel ikkje tilrå tilsvarande framferd som generell strategi for Noregs Mållag.
Utløysande for reaksjonen til urbanisten Borch er programmedarbeidaren Lars Os og talemålet hans frå Nord-Østerdalen. Serleg spørjeordet kessen ser han som eit problem, jamvel om han likevel høyrest ut til å ha oppfatta tydinga, «hvordan», på heimedansk. Dette ordet har elles ei rad med former i norske målføre, korleis, kålest, hoss(i), hossleis, (h)åssen og altså kessen. Lett skjønelege, vil eg seia, om ordet i seg sjølv kan verke framandt fyrste gong ein høyrer det, vil ein med godvilje og fatteevne på normalnivå skjøne tydinga av samanhengen.
Dialektbruk er eit problem for nye landsmenn, seier Borch. Skal me tilpasse oss dei, eller dei til oss?
Attende til Garborg og Bondestudentar: Det er der sagt at av øldrikking og radikalisme blir det aldri for mykje av. Tilsvarande vil eg seia: Av dialektbruk i NRK (og andre stader) blir det aldri for mykje.
Innlegget signert Johan Vaa som stod på trykk førre veke, var eit eldre innlegg og kom på trykk ved ein feil.
Fleire artiklar
Rosa rullar av gris – men om skinka er ekte eller ikkje, er ikkje godt å seie ut frå eit bilete.
Foto: Pxhere.com
Kokt skinke
Ikkje eingong «ekte» er det det ein gong var.
Gunnhild Øyehaug har skrive bøker i mange sjangrar etter diktdebuten i 1998. Ho er også lærar ved Skrivekunstakademiet i Hordaland.
Foto: Helge Skodvin
Bulletinar frå ein medviten romanperson
Gunnhild Øyehaug skriv friskt og morosamt om draum og røynd i metaland.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.
Alle foto: Håvard Rem
Det blonde reservatet
PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.
Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.
Foto: Warner Bros. Discovery
Dyster dobbeldose
Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.