Walhalla Hotel forever
Arve Henriksen styrer unna nostalgien.
Jazz / samtidsmusikk
Arve Henriksen:
Walhalla Hotel
Arve
Henriksen, trompetar, ymse messingblåseinstrument, vokal, tangentinstrument, trommer, sampling, elektronikk og feltopptak.
Arve Music 2021
Henriksen har gjeve Walhalla Hotel undertittelen Fables in Haze of History. På garden Tonning ved Strynøyra har det vore ein gamal handelsstad, og i 1765 vart huset bygd som seint på 1800-talet fekk namnet Walhalla. Huset vart freda etter andre verdskrigen og vert drive som pensjonat den dag i dag.
Besteforeldra til Arve Henriksen budde i nabohuset. Han var ofte på vitjing og fekk oppleva eit eksotisk miljø og ei mengd framande tungemål. Dette fascinerte ein liten gut, og no er desse barndomsminna blitt plate.
Ingen nostalgi
Undertittelen fortel presist kva prosjektet til Henriksen går ut på. Han prøver ikkje å skapa forteljingar i tradisjonell forstand. Her er ikkje snurten av nostalgiske pastisjar.
«Olinas Waltz» (ei hylling til Olina Ytreeide, som dreiv pensjonatet til ho var over 90 år) får naudsynt patina gjennom det modifiserte pianoet og opptaket av Stryn musikklag. Heller ikkje fragment av Alfred Maurstads «Dugnadsvalsen» eller eit gamalt opptak av Gaetano Bragas «Angel’s Serenade» er med på å skapa ein tilbakeskodande idyll.
Moderne tonespråk
Henriksen gjer det han har sett seg føre – å transformera desse diffuse og kaotiske barndomsminna til ein suite på femten delar. Han sameiner tradisjonen og eit moderne tonespråk som gjev prosjektet stort truverd.
Det er i første rekkje komponisten Arve Henriksen som syner seg fram på mangslunge vis, men midt i plata dukkar den poetiske trompetmeisteren opp i den usannsynleg vakre «Single Room with A View, Please» og set prikken over i-en.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz / samtidsmusikk
Arve Henriksen:
Walhalla Hotel
Arve
Henriksen, trompetar, ymse messingblåseinstrument, vokal, tangentinstrument, trommer, sampling, elektronikk og feltopptak.
Arve Music 2021
Henriksen har gjeve Walhalla Hotel undertittelen Fables in Haze of History. På garden Tonning ved Strynøyra har det vore ein gamal handelsstad, og i 1765 vart huset bygd som seint på 1800-talet fekk namnet Walhalla. Huset vart freda etter andre verdskrigen og vert drive som pensjonat den dag i dag.
Besteforeldra til Arve Henriksen budde i nabohuset. Han var ofte på vitjing og fekk oppleva eit eksotisk miljø og ei mengd framande tungemål. Dette fascinerte ein liten gut, og no er desse barndomsminna blitt plate.
Ingen nostalgi
Undertittelen fortel presist kva prosjektet til Henriksen går ut på. Han prøver ikkje å skapa forteljingar i tradisjonell forstand. Her er ikkje snurten av nostalgiske pastisjar.
«Olinas Waltz» (ei hylling til Olina Ytreeide, som dreiv pensjonatet til ho var over 90 år) får naudsynt patina gjennom det modifiserte pianoet og opptaket av Stryn musikklag. Heller ikkje fragment av Alfred Maurstads «Dugnadsvalsen» eller eit gamalt opptak av Gaetano Bragas «Angel’s Serenade» er med på å skapa ein tilbakeskodande idyll.
Moderne tonespråk
Henriksen gjer det han har sett seg føre – å transformera desse diffuse og kaotiske barndomsminna til ein suite på femten delar. Han sameiner tradisjonen og eit moderne tonespråk som gjev prosjektet stort truverd.
Det er i første rekkje komponisten Arve Henriksen som syner seg fram på mangslunge vis, men midt i plata dukkar den poetiske trompetmeisteren opp i den usannsynleg vakre «Single Room with A View, Please» og set prikken over i-en.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Judith Butler er filosof og ein frontfigur innanfor kjønnsteori.
Foto: Elliott Verdier / The New York Times / NTB
Ein endrar ikkje naturen med talemåtar
Dombås Hotell brenn 19. mai 2007.
Foto: Kari Anette Austvik / NTB
Frå bridgeverda: Svidd utgang
Kjersti Halvorsen er psykolog og forfattar.
Foto: Lina Hindrum
Fadesar og fasadar
Roboten blir til mens vi ror.
Det er naturleg å rykkja til når ein skjønar at laget ein spelar eller heiar på, rykkjer ned (jf. opprykk, nedrykk), skriv Kristin Fridtun. Her tek Ranheims Mads Reginiussen til tårene etter nedrykk i eliteseriekampen i fotball mellom Rosenborg og Ranheim på Lerkendal Stadion (3-2).
Foto: Ole Martin Wold / NTB
I rykk og napp
Det er naturleg å rykkja til når ein skjønar at laget ein spelar eller heiar på, rykkjer ned.
Ein soldat ber eit portrett av den drepne våpenbroren og aktivisten Pavel Petrisjenko i gravferdsseremonien hans i Kyiv 19. april. Petrisjenko døydde i kamp mot russiske okkupantar aust i Ukraina. Han er tidlegare omtalt i denne spalta fordi han arbeidde for å stogge pengespel som finansiering av det ukrainske forsvaret.
Foto: Valentyn Ogirenko / Reuters / NTB
Hagen til Kvilinskyj finst ikkje lenger
Alle historier, det gjeld òg dei som ser ut til å ha nådd slutten, har eit framhald.
Papiravisa