JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Musikk

Vegen heim

Ry Cooder har gitt ut si første studioplate på seks år.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Ry Cooder kjem ikkje berre med nytt album i vår. Han legg òg ut på turné og kjem til 
Notodden Bluesfestival i august.

Ry Cooder kjem ikkje berre med nytt album i vår. Han legg òg ut på turné og kjem til Notodden Bluesfestival i august.

Pressefoto

Ry Cooder kjem ikkje berre med nytt album i vår. Han legg òg ut på turné og kjem til 
Notodden Bluesfestival i august.

Ry Cooder kjem ikkje berre med nytt album i vår. Han legg òg ut på turné og kjem til Notodden Bluesfestival i august.

Pressefoto

2790
20180511
2790
20180511

Rock

Ry Cooder:

The Prodigal Son

Fantasy Records/Caroline

«Everybody Ought to Treat a Stranger Right», heiter det i Blind Willie Johnsons song med same tittel, i eit opptak frå 1930. Og no løftar Ry Cooder fram låten nok ein gong, på det nye albumet The Prodigal Son: Er det mogleg å tenkje seg ein betre formulert etikk for vår tid?

Det dreier seg om ein framand «long ways from home», i orda åt Johnson. Eg høyrde først songen i Knut Reiersruds framifrå tolking på klassiske Tramp (1993) – ei utgiving som feirar 25-årsjubileum i år – kva tid kjem festen?

Identitet

Når eg lyttar til songen no, i versjonen på The Prodigal Son, tenkjer eg på den palestinske litteraturforskaren Edward Saids tankar om det å skulle leve i eksil, om det å finne fram til ein eigen identitet i kløfta mellom det som var ein heim, og det som ein etter beste evne må prøve å få til å verte ein.

Då Ry Cooder gav ut den førre studioplata si, den beint fram aktivistiske Election Special, for seks år sidan, var han sint, og hadde lite tid til tompreik og skvalder, men han mobiliserte mot ei politisk kraft som i dag styrer USA.

Sjølv om The Prodigal Son berre inneheld tre nyskrivne songar, og heile åtte tolkingar av låtar av folk som The Stanley Brothers og Blind Roosevelt Graves, har 71-åringen likevel mykje å melde. Det er berre det at fleire andre har formulert det så treffande før. Om Blind Willie Johnson har sagt det så godt, kvifor prøve å seie det betre?

Treffande diagnose

Likevel er det i møte med Cooders eigne, djevelsk satiriske komposisjonar eg frydar meg aller mest når eg lyttar til The Prodigal Son. Slentrande, plystrande «Gentrification», som plasserer seg på eit gatehjørne i Los Angeles, er så herleg frekk i sin treffande diagnose: For kven har ikkje «investert» i den gamle falleferdige bygningen om ikkje Johnny Depp («Who?»)? Og der borte, i kvartalet bortanfor, ja, der står det ein Google-type og slurpar baristakaffi og blar fram minst eit par never dollar for å «revitalisere» nok eit nabolag. Å kalle ein låt «Gentrification» er eit farleg spel, men Cooder får det til å funke som berre det. Lyttarar som kjenner albumet Chávez Ravine (2005), vil vite at utraderinga av urbane nabolag i namnet åt framsteget også tidlegare har vore eit tema for Cooder.

Kanskje vil somme synest «Jesus and Woody» vert i overkant, med liner frå frelsaren til trubaduren, men Cooder plasserer skapet der det skal stå. Heider fell til audmjukskap, hjartevarme og integritet, og sinnet vert retta mot dei altfor mange dritsekkene i verda.

Og, ja, så er det gitarspelet, då. Det er akkurat så herleg som ein kan håpe på, og forvente, frå Ry Cooder.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Rock

Ry Cooder:

The Prodigal Son

Fantasy Records/Caroline

«Everybody Ought to Treat a Stranger Right», heiter det i Blind Willie Johnsons song med same tittel, i eit opptak frå 1930. Og no løftar Ry Cooder fram låten nok ein gong, på det nye albumet The Prodigal Son: Er det mogleg å tenkje seg ein betre formulert etikk for vår tid?

Det dreier seg om ein framand «long ways from home», i orda åt Johnson. Eg høyrde først songen i Knut Reiersruds framifrå tolking på klassiske Tramp (1993) – ei utgiving som feirar 25-årsjubileum i år – kva tid kjem festen?

Identitet

Når eg lyttar til songen no, i versjonen på The Prodigal Son, tenkjer eg på den palestinske litteraturforskaren Edward Saids tankar om det å skulle leve i eksil, om det å finne fram til ein eigen identitet i kløfta mellom det som var ein heim, og det som ein etter beste evne må prøve å få til å verte ein.

Då Ry Cooder gav ut den førre studioplata si, den beint fram aktivistiske Election Special, for seks år sidan, var han sint, og hadde lite tid til tompreik og skvalder, men han mobiliserte mot ei politisk kraft som i dag styrer USA.

Sjølv om The Prodigal Son berre inneheld tre nyskrivne songar, og heile åtte tolkingar av låtar av folk som The Stanley Brothers og Blind Roosevelt Graves, har 71-åringen likevel mykje å melde. Det er berre det at fleire andre har formulert det så treffande før. Om Blind Willie Johnson har sagt det så godt, kvifor prøve å seie det betre?

Treffande diagnose

Likevel er det i møte med Cooders eigne, djevelsk satiriske komposisjonar eg frydar meg aller mest når eg lyttar til The Prodigal Son. Slentrande, plystrande «Gentrification», som plasserer seg på eit gatehjørne i Los Angeles, er så herleg frekk i sin treffande diagnose: For kven har ikkje «investert» i den gamle falleferdige bygningen om ikkje Johnny Depp («Who?»)? Og der borte, i kvartalet bortanfor, ja, der står det ein Google-type og slurpar baristakaffi og blar fram minst eit par never dollar for å «revitalisere» nok eit nabolag. Å kalle ein låt «Gentrification» er eit farleg spel, men Cooder får det til å funke som berre det. Lyttarar som kjenner albumet Chávez Ravine (2005), vil vite at utraderinga av urbane nabolag i namnet åt framsteget også tidlegare har vore eit tema for Cooder.

Kanskje vil somme synest «Jesus and Woody» vert i overkant, med liner frå frelsaren til trubaduren, men Cooder plasserer skapet der det skal stå. Heider fell til audmjukskap, hjartevarme og integritet, og sinnet vert retta mot dei altfor mange dritsekkene i verda.

Og, ja, så er det gitarspelet, då. Det er akkurat så herleg som ein kan håpe på, og forvente, frå Ry Cooder.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Foto: Nina Djæff

BokMeldingar
Ronny Spaans

Eit sandkorn i maskineriet

Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis