Jazz

I.P.A.

Bashing Mushroom 

Magnus Broo, trompet; Atle Nymo, tenorsaks; Mattias Ståhl, vibrafon; Ingebrigt Håker Flaten, bass; Håkon Mjåset Johansen, trommer. Cuneiform Records

I.P.A. har vore eit av favorittbanda mine heilt sidan dei tok til i 2008. Dei figurerer som kvartett på dei to første platene, men embryoet til bandet finn ein i trioen Nymo, Flaten og Johansen og den sensasjonelle tolkinga deira av Don Cherrys musikk på plata Complete Communion (1966). I 2013 kom Ståhl med, og dette er tredje plata som kvintett. Ein veit etter kvart kva ein får med I.P.A., men dei er framleis heilt sjef. Dei tek kommandoen frå første tone.

Oppskrifta er enkel. Låtmaterialet er i ein klasse for seg. Nymo, Broo og Ståhl deler nokolunde likeleg på komponistoppgåva. Innanfor dette kammermusikalske formatet har dei eit minimalistisk grep om arrangeringa som er enormt verknadsfull. Nymo-balladen «Farmor» er rein vemod og ein av dei vakraste hyllingane som er skrivne i seinare tid. I kuttet etter følgjer Broo opp i den rastlause «Fem skator». Her syner Johansen og Broo at trommer og trompet er alt som trengst.

Det siste dømet er også eit apropos til det siste elementet i kinderegget I.P.A. – sjeldan idérik improvisasjon kjem i overflod og inngår som eit organisk heile. Flaten og Johansen meistrar den skakke swingen som pregar musikken til Coleman og Cherry som få andre, og har laga sin høgst originale I.P.A.-vri. Musikken til I.P.A. er unik, men alltid med eit vørdsamt bukk til tradisjonen.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.