Rock

Avind:

Så ser eg inn i mørket

Snertingdal Records

Rock

Kari
Harneshaug:

Deeper / Further

Øra Fonogram

«Såg du nokon gong tankane eg bar?»

Slik er spørsmålet i «Så ser eg inn i mørket», Avinds fine tolking av ein av dei høgast skatta songane frå katalogen til Bonnie «Prince» Billy, «I See a Darkness». Oppmodinga er tydeleg og viktig: Lat oss prøve å få auge på mørket som kan regjere innvendes i dei som står oss nært, og prøve å vere der for dei.

Tonje Tafjord, som står for den fine omsetjinga, treng ikkje anna enn ein gitar i hendene og si eiga røyst for å få fram det inderlege håpet som kviler i botnen av songen. Det var våren 2018 vi sist omtala Avind på desse sidene, då dei kom ut med albumet Evig blenda, ei utgiving det var vel verdt å merke seg, og då ikkje minst meloditeften og det gode grepet om ord som låtskrivar Tafjord demonstrerte. «Du kan bruke mørket innafrå til lys», song ho den gongen, på klingande sunnmørsk. Den nye singelen får oss til å sjå fram mot neste album.

Formativt

Tafjord er ikkje åleine om å løfte fram Will Oldhams – Bonnie «Prince» Billys ­– song; til dømes gjorde Johnny Cash det. Gode låtskrivarar har ofte eit eige blikk for den verkeleg gode songen. Det å nærme seg ord og tonar andre har skapt, kan vere formativt for ein artist og opne opp noko nytt i ein sjølv. Som lyttarar kan vi også oppdage nye artistar gjennom tolkingar av songar vi held kjært, og så har du det gåande, i ei verd av songar som stadig fører oss til nye songar, til ei røyst vi ikkje visste at vi trong å høyre, før vi ein dag høyrde henne.

Slikt omsetjingsarbeid er også vesentleg for å skaffe eit kunstnarskap ein sterkare plass i vår eigen språkkultur. Til dømes når Brit Bildøen gir oss Patti Smiths bøker på klingande nynorsk, og vitjar ulike scener i landet i kompaniskap med artist Kari Harneshaug og gitarist Kyrre Laastad, med framføring av tekstar og songar av Smith, sistnemnde i norsk omsetjing av Bildøen, Harneshaug, Agnes Ravatn og Ragnar Hovland.

Finstilt og rocka

Det var via denne omvegen eg fekk auga opp for Kari Harneshaugs eigne plater, inkludert vinterens nye album, Deeper/Further, og det er eg glad for. Også Harneshaug gir ord og tone til kampen mellom mørkret og lyset, med nærleik og autoritet, i «Need to Let It Go», der Lars Ove Fossheim får det til å skimre med eit munnspel, og ekkoa frå Patti Smith vert tydelege og verknadsfulle mot slutten av songen.

Harneshaugs uttrykk, som har vorte til i samarbeid med produsent Karl Klaseie i Øra Studio, kan vere både dempa og finstilt, tungt og rocka, alt etter kva som best tener til å løfte fram og omgi den solide røysta til artisten. Det kviler eit kompromisslaust alvor i dei uredde songane på Deeper/Further, som i svimlande vakre «Iron Sky», som sirklar rundt det slåande biletet av ein himmel av jarn.

Kanskje er det han vi stirer inn i, når vi skuvar jorda bort frå oss, og no finst det ein song som skildrar nett det.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.