JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Musikk

Tur-retur Alabama

Waxahatchee tek ei ny, musikalsk retning på vårens plate.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
3263
20200508
3263
20200508

Americana

Waxahatchee:

Saint Cloud

Merge

Ekte kjærleik følgjer ikkje ei rett line, heiter det i «Ruby Falls», ein av dei finaste songane på Saint Cloud, Waxahatchees nye, viktige plate: «It breaks your neck/ It builds you a delicate shrine.» Det dreier seg om ein låt full av vemod og varme, over noko som var, men som no er over.

Waxahatchee – eller Katie Crutchfield, som er artistens eigentlege namn – har vore meld på desse sidene før, men Saint Cloud finn henne på veg i ei ny retning, bort frå den rå, ufiltrerte indierocken somme vil kjenne henne for, og i retning av ei krysning av country og rock, eller americana, om du vil.

Loretta Lynn

Kanskje vil nokre stusse over ei slik vending, men Waxahatchee er allereie i namnet forankra i ein nordamerikansk sørstatsbakgrunn gjennom å vere kalla opp etter ei elv nær barndomsheimen til Crutchfield i Alabama. Vel fann Crutchfield form som artist i pønkrocken i musikkbyen Birmingham i heimstaten i tenåra, men før det igjen vaks ho opp på klassisk country, og det var artistar som Loretta Lynn som fekk henne til å ville lage musikk. Med Saint Cloud vender ho tilbake til det ho gjorde opposisjon mot i ungdomsåra, men på sine eigne premissar.

I songar som «Hell» og «Can’t Do Much» er den emosjonelle intensiteten til Waxahatchee teken godt vare på, men countryavtrykket er sterkt. Og at ein vesentleg transformasjon har funne stad, er allereie tydeleg før du har høyrt ein tone, i omslaget til Saint Cloud, som plasserer Crutchfield i lyseblå kjole på taket av ein rosedekt Ford pickup, mot eit sørstatslandskap som bakgrunn, i ein positur som ikkje hadde vore framand for Loretta Lynn.

Cline og Williams

Då det vart godt med stovetid i mars, fann eg omsider vegen til Ken Burns’ dokumentarserie Countrymusikkens historie, som låg og venta i nettspelaren til NRK. Til lags åt alle kan ingen gjera, det er no gamalt og vil so vera, og alle vil vel synast noko manglar i ein slik TV-serie, men eg var ikkje den første til å merkje meg at Burns og manusforfattar Dayton Duncan i alle fall hadde passa på å finne godt med plass til sjangerens mange markante kvinnenamn.

Særleg var det herleg å sjå dei meir progressive understraumane i ein ofte konservativ musikkultur kome til sin rett, representert av artistar som Patsy Cline og Loretta Lynn (sistnemnte sin «Don’t Come Home a Drinkin’ (With Lovin’ on Your Mind)» og «The Pill» er mellom seriens definitive høgdepunkt). Ikkje berre den sterke røysta får plass, det får også instrumentalistar som gitaristen Maybelle Carter. Serien demonstrerer også fint at countrymusikkens identitetskrise er permanent, og at spørsmålet om «kva country er» aldri vil finne eit endeleg svar, trass stadig nye formasjonar av eit countrypoliti.

Kor «country» Waxahatchee er, får kvar og ein finne ut for seg sjølv, men ei eksplisitt, sentral inspirasjonskjelde for Saint Cloud finst i alle fall i Lucinda Williams’ plate Car Wheels on a Gravel Road (1998), som Crutchfield skreiv eit flott essay om for eit par år sidan. Dei to platene står fint til kvarandre, og eit større kompliment enn det er det vanskeleg å tenkje seg.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Americana

Waxahatchee:

Saint Cloud

Merge

Ekte kjærleik følgjer ikkje ei rett line, heiter det i «Ruby Falls», ein av dei finaste songane på Saint Cloud, Waxahatchees nye, viktige plate: «It breaks your neck/ It builds you a delicate shrine.» Det dreier seg om ein låt full av vemod og varme, over noko som var, men som no er over.

Waxahatchee – eller Katie Crutchfield, som er artistens eigentlege namn – har vore meld på desse sidene før, men Saint Cloud finn henne på veg i ei ny retning, bort frå den rå, ufiltrerte indierocken somme vil kjenne henne for, og i retning av ei krysning av country og rock, eller americana, om du vil.

Loretta Lynn

Kanskje vil nokre stusse over ei slik vending, men Waxahatchee er allereie i namnet forankra i ein nordamerikansk sørstatsbakgrunn gjennom å vere kalla opp etter ei elv nær barndomsheimen til Crutchfield i Alabama. Vel fann Crutchfield form som artist i pønkrocken i musikkbyen Birmingham i heimstaten i tenåra, men før det igjen vaks ho opp på klassisk country, og det var artistar som Loretta Lynn som fekk henne til å ville lage musikk. Med Saint Cloud vender ho tilbake til det ho gjorde opposisjon mot i ungdomsåra, men på sine eigne premissar.

I songar som «Hell» og «Can’t Do Much» er den emosjonelle intensiteten til Waxahatchee teken godt vare på, men countryavtrykket er sterkt. Og at ein vesentleg transformasjon har funne stad, er allereie tydeleg før du har høyrt ein tone, i omslaget til Saint Cloud, som plasserer Crutchfield i lyseblå kjole på taket av ein rosedekt Ford pickup, mot eit sørstatslandskap som bakgrunn, i ein positur som ikkje hadde vore framand for Loretta Lynn.

Cline og Williams

Då det vart godt med stovetid i mars, fann eg omsider vegen til Ken Burns’ dokumentarserie Countrymusikkens historie, som låg og venta i nettspelaren til NRK. Til lags åt alle kan ingen gjera, det er no gamalt og vil so vera, og alle vil vel synast noko manglar i ein slik TV-serie, men eg var ikkje den første til å merkje meg at Burns og manusforfattar Dayton Duncan i alle fall hadde passa på å finne godt med plass til sjangerens mange markante kvinnenamn.

Særleg var det herleg å sjå dei meir progressive understraumane i ein ofte konservativ musikkultur kome til sin rett, representert av artistar som Patsy Cline og Loretta Lynn (sistnemnte sin «Don’t Come Home a Drinkin’ (With Lovin’ on Your Mind)» og «The Pill» er mellom seriens definitive høgdepunkt). Ikkje berre den sterke røysta får plass, det får også instrumentalistar som gitaristen Maybelle Carter. Serien demonstrerer også fint at countrymusikkens identitetskrise er permanent, og at spørsmålet om «kva country er» aldri vil finne eit endeleg svar, trass stadig nye formasjonar av eit countrypoliti.

Kor «country» Waxahatchee er, får kvar og ein finne ut for seg sjølv, men ei eksplisitt, sentral inspirasjonskjelde for Saint Cloud finst i alle fall i Lucinda Williams’ plate Car Wheels on a Gravel Road (1998), som Crutchfield skreiv eit flott essay om for eit par år sidan. Dei to platene står fint til kvarandre, og eit større kompliment enn det er det vanskeleg å tenkje seg.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.

Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.

Foto: Jim Watson / AFP / NTB

Samfunn

Trump ord for ord

Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.

Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.

Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.

Foto: Jim Watson / AFP / NTB

Samfunn

Trump ord for ord

Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.

Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.

Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.

Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss

BokMeldingar
Odd W. Surén

Orda mellom oss

Sunniva M. Roligheten, Daniel A. Wilondja og Google Translate har saman skrive ein fascinerande tekstkollasj.

Teikning: May LInn Clement

Ord om språkKunnskap
Kristin Fridtun

«Blokk har vore nytta om stabben folk vart halshogne på.»

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Foto: Ole Berg-Rusten / NTB

Samfunn
Eva Aalberg Undheim

Eit spørsmål om kontroll

I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis