Tilbake til brua
Mercury Rev har invitert markante vokalistar til å tolke eit album som kom ut for 50 år sidan.
Bobbie Gentry fotografert i 1968.
Foto: Universal Music
Det er mor som fortel resten av familien om det som har hendt: Billie Joe McCallister gjekk ut på Tallahatchie-brua og kasta seg i elva. Så vert middagen servert, medan praten går om Billie Joe, men dottera i huset vert sitjande og pirke i maten.
Slik er anslaget i Bobbie Gentrys «Ode to Billie Joe» (1967), ein song som med sine fem strofer må seiast å vere ei oppvisning i forteljekunst. Vi skjøner at sjølvmordet er eit slag for jenta ved bordet, men at hendinga også er noko endå meir, eit slags vendepunkt i den vesle familiens historie.
Gav seg tidleg
Nyleg peika journalist Geoffrey Himes på songens kraft i bladet Nashville Scene. Eit stort raudt skilt er plassert ved Tallahatchie-brua, nord for Greenwood i Mississippi, og det fortel om Bobbie Gentrys strålande diskografi i 1960- og 1970-åra. McCallister er ikkje ein historisk person, han er dikta opp av Gentry, men likevel har forteljinga utstyrt brua med ein aura som gjer det til eit landemerke.
Gentry bur visstnok eit par timars biltur frå brua, men gav seg som plateartist for vel førti år sidan, i ein alder av 36 år. Tre år seinare slutta ho å halde konsertar, og ho forsvann frå rampelyset. Historia får Himes til å spørje: Kor mykje flott musikk kunne ho ikkje ha laga om ho berre fekk den støtta ho trong frå musikkindustrien? For Himes er problemet symptomatisk: Han listar opp kritikarroste, kvinnelege countryartistar frå dei amerikanske sørstatane som ikkje vert spelte på radio, og dermed ikkje får den kommersielle gjennomslagskrafta dei kunne ha hatt.
Tolv tolkarar
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
