Strengt og fritt
Dans les arbres er ute med fjerde plate sidan debuten i 2008.
Ingar Zach, Ivar Grydeland, Christian Wallumrød og Xavier Charles på Nebbenes.
Foto: Sofa
Samtidsmusikk
Dans les arbres:
Volatil
Xavier Charles, klarinett; Ivar Grydeland, elektrisk gitar; Christian Wallumrød, piano; Ingar Zach, slagverk. Sofa
Etter to plater på tyske ECM gav norske Hubro ut den tredje, medan den nyaste ikkje berre inneber nok eit skifte av plateselskap, til Sofa (også norsk); det er dessutan eit konsertopptak (frå Bologna).
Ukonvensjonelt
Og etter 150 konsertar over store deler av verda er det ikkje av vegen å høyra korleis det læt når Dans les arbres spelar med publikum til stades. Men det er stor skilnad på å sjå denne kvartetten i aksjon og berre å lyda. For sjølv om det vert spelt på velkjende instrument som klarinett, gitar, piano og slagverk, er det stort sett berre klarinetten og slagverket som av og til lagar lydar me assosierer med desse instrumenta. Stort skjuler musikarane lydkjeldene sine gjennom ukonvensjonell bruk, som til dømes preparert piano (manipulering av strengene ved å dempa dei eller stappa framandelement inn mellom dei).
Og nettopp det er noko som gjer plata gjevande å høyra på, sjølv om ei konsertoppleving der ein ser musikarane i uvanleg aksjon med instrumenta, inneber andre gode kvalitetar.
Musikarane har bakgrunn frå ulike typar moderne jazz, men dei fell ikkje for typiske freistingar som lyrisk melodikk, dramatiske utbrot eller å falla til ro i eit felles rytmisk mønster. Det er derimot tale om ein tilstand av lyd, som i dette tilfellet varer i 53 minutt. Og musikarar/plateselskap gjev oss ingen informasjon om korleis musikken er laga, eller om det finst idear bak komposisjonen.
Gode lydar
Dette læt som fri improvisasjon, men kunne like gjerne ha vore spelt etter eit strengt partitur. Men at me ikkje veit noko om bakgrunnen, gjer ingen ting. For under trea til kvartetten med det franske namnet er det rom for alle som er opne for gode lydar – uavhengig av stilartar og tradisjonar.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Dans les arbres:
Volatil
Xavier Charles, klarinett; Ivar Grydeland, elektrisk gitar; Christian Wallumrød, piano; Ingar Zach, slagverk. Sofa
Etter to plater på tyske ECM gav norske Hubro ut den tredje, medan den nyaste ikkje berre inneber nok eit skifte av plateselskap, til Sofa (også norsk); det er dessutan eit konsertopptak (frå Bologna).
Ukonvensjonelt
Og etter 150 konsertar over store deler av verda er det ikkje av vegen å høyra korleis det læt når Dans les arbres spelar med publikum til stades. Men det er stor skilnad på å sjå denne kvartetten i aksjon og berre å lyda. For sjølv om det vert spelt på velkjende instrument som klarinett, gitar, piano og slagverk, er det stort sett berre klarinetten og slagverket som av og til lagar lydar me assosierer med desse instrumenta. Stort skjuler musikarane lydkjeldene sine gjennom ukonvensjonell bruk, som til dømes preparert piano (manipulering av strengene ved å dempa dei eller stappa framandelement inn mellom dei).
Og nettopp det er noko som gjer plata gjevande å høyra på, sjølv om ei konsertoppleving der ein ser musikarane i uvanleg aksjon med instrumenta, inneber andre gode kvalitetar.
Musikarane har bakgrunn frå ulike typar moderne jazz, men dei fell ikkje for typiske freistingar som lyrisk melodikk, dramatiske utbrot eller å falla til ro i eit felles rytmisk mønster. Det er derimot tale om ein tilstand av lyd, som i dette tilfellet varer i 53 minutt. Og musikarar/plateselskap gjev oss ingen informasjon om korleis musikken er laga, eller om det finst idear bak komposisjonen.
Gode lydar
Dette læt som fri improvisasjon, men kunne like gjerne ha vore spelt etter eit strengt partitur. Men at me ikkje veit noko om bakgrunnen, gjer ingen ting. For under trea til kvartetten med det franske namnet er det rom for alle som er opne for gode lydar – uavhengig av stilartar og tradisjonar.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Små-ulovleg: Godtet er smått, men er denne reklamen retta mot små eller store menneske? Det kan få alt å seie dersom ei ny forskrift vert vedteken.
Foto: Cornelius Poppe / NTB
«Om høyringsinnspela frå Helsedirektoratet vert inkluderte, risikerer ein å kriminalisere heilt vanleg mat.»
To unge mormonmisjonærar, søster Paxton (Sophie Thatcher) og søster Barnes (Chloe East), blir tvinga til å setje trua si på prøve i møtet med herr Reed (Hugh Grant).
Foto: Ymer Media
«Mange av skrekkfilmane no til dags liknar meir på filmar frå syttitalet»
I tillegg til å vere forfattar er Kristina Leganger Iversen også litteraturvitar, samfunnsdebattant og omsetjar.
Foto: Sara Olivia Sanderud
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
Teikning: May Linn Clement
«Me har ikkje grunnlag for å seia at bokmålsbrukarar har kvassare penn enn andre, men nokre av dei evnar å kløyva kvass i to.»
Gjennom Hitlers progagandaminister Joseph Goebbels får vi eit innblikk i sanninga bak Nazi-Tysklands propagandamaskin.
Foto: Another World Entertainment
Propaganda på agendaen
Fører og forfører er ein drivande historietime om tidenes skumlaste skrønemakar.