Sprelsk Emmeluth
Det fragmenterte heng så til dei grader saman.
Emmeluths Amoeba er leidd av den danske saksofonisten Signe Emmeluth.
Foto: Mathias Winther Kjeldsen
Jazz
Emmeluths Amoeba:
Chimaera
Signe Emmeluth, saksofon; Christian Balvig, piano; Karl Bjorå, gitar; Ole Mofjell, trommer. ØRA FONOGRAM OF 149
Dansk jazz kan skilta med fleire markante kvinnelege saksofonistar, og Signe Emmeluth tek ein sjølvsagt plass i den rekkja. Dei to platene Polyp (2018) og årets Chimaera på Øra Fonogram har imponert. Ho har verkeleg noko på hjartet og har funne medmusikantar som snakkar same språk.
Plata opnar og sluttar med solo saksofon. Introen hennar på «Squid Circles» er nærast ei programerklæring, der heilskapen stig fram tydlegare etter kvart som solopartiet skrid fram. I ensembledelen tek gitar og piano fatt i dei ulike delane Emmeluth introduserte i soloen. Kvartetten spelar ganske fritt saman og lagar eit flettverk av rytmiske figurar. Mykje av musikken går i støyretning, men luft og rom i musikken er der alltid. Bjorå er fabelaktig i å utnytta instrumentet i alle sine fasettar og er med det med på å gje musikken skiftande karakter – ofte på minimalistisk vis.
I enkelte tilfelle er komposisjonen noko meir enn eit utgangspunkt for improvisasjon. «Lyons» er sett saman av intrikate linjer og brå skifte. Likevel tek bandet låten ut i ein skikkeleg improvisatorisk «tour de force» med Emmeluth og Mofjell i førarsetet. Tittelsporet er ei ettertenksam og klangleg fasinerande sak som viser spennet til dette bandet og ditto i Signe Emmeluths musikalske univers. Absolutt julemusikk – om ikkje av det tradisjonelle slaget.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Emmeluths Amoeba:
Chimaera
Signe Emmeluth, saksofon; Christian Balvig, piano; Karl Bjorå, gitar; Ole Mofjell, trommer. ØRA FONOGRAM OF 149
Dansk jazz kan skilta med fleire markante kvinnelege saksofonistar, og Signe Emmeluth tek ein sjølvsagt plass i den rekkja. Dei to platene Polyp (2018) og årets Chimaera på Øra Fonogram har imponert. Ho har verkeleg noko på hjartet og har funne medmusikantar som snakkar same språk.
Plata opnar og sluttar med solo saksofon. Introen hennar på «Squid Circles» er nærast ei programerklæring, der heilskapen stig fram tydlegare etter kvart som solopartiet skrid fram. I ensembledelen tek gitar og piano fatt i dei ulike delane Emmeluth introduserte i soloen. Kvartetten spelar ganske fritt saman og lagar eit flettverk av rytmiske figurar. Mykje av musikken går i støyretning, men luft og rom i musikken er der alltid. Bjorå er fabelaktig i å utnytta instrumentet i alle sine fasettar og er med det med på å gje musikken skiftande karakter – ofte på minimalistisk vis.
I enkelte tilfelle er komposisjonen noko meir enn eit utgangspunkt for improvisasjon. «Lyons» er sett saman av intrikate linjer og brå skifte. Likevel tek bandet låten ut i ein skikkeleg improvisatorisk «tour de force» med Emmeluth og Mofjell i førarsetet. Tittelsporet er ei ettertenksam og klangleg fasinerande sak som viser spennet til dette bandet og ditto i Signe Emmeluths musikalske univers. Absolutt julemusikk – om ikkje av det tradisjonelle slaget.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Små-ulovleg: Godtet er smått, men er denne reklamen retta mot små eller store menneske? Det kan få alt å seie dersom ei ny forskrift vert vedteken.
Foto: Cornelius Poppe / NTB
«Om høyringsinnspela frå Helsedirektoratet vert inkluderte, risikerer ein å kriminalisere heilt vanleg mat.»
I tillegg til å vere forfattar er Kristina Leganger Iversen også litteraturvitar, samfunnsdebattant og omsetjar.
Foto: Sara Olivia Sanderud
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
To unge mormonmisjonærar, søster Paxton (Sophie Thatcher) og søster Barnes (Chloe East), blir tvinga til å setje trua si på prøve i møtet med herr Reed (Hugh Grant).
Foto: Ymer Media
«Mange av skrekkfilmane no til dags liknar meir på filmar frå syttitalet»
Teikning: May Linn Clement
«Me har ikkje grunnlag for å seia at bokmålsbrukarar har kvassare penn enn andre, men nokre av dei evnar å kløyva kvass i to.»
Gjennom Hitlers progagandaminister Joseph Goebbels får vi eit innblikk i sanninga bak Nazi-Tysklands propagandamaskin.
Foto: Another World Entertainment
Propaganda på agendaen
Fører og forfører er ein drivande historietime om tidenes skumlaste skrønemakar.
Papiravisa