Somme er vakne når du søv
Kinomaskinisten Daniel Knox lagar cinematiske, nattlege songar.
Daniel Knox kjem til Europa neste år.
Foto: Mr. King
Rock
Daniel Knox:
I Had A Wonderful Time
HP Johnson Presents
Noko held meg fast når eg lyttar til Daniel Knox – kanskje er det den mørke røysta hans som krev merksemda mi. (Han kan minne om John Grant.) Kanskje er det stemningane han dreg meg inn i.
Før vi lèt plateåret 2020 sleppe heilt til, tek vi med oss I Had A Wonderful Time, som kom på tampen av fjoråret. Utgivinga er for ein EP å rekne, eller kanskje eit minialbum, for «Vanishing Site», «Hollow», «Room Key» og «Good With Faces» utgjer heile materialet, men desse fire songane åleine har ei samla speletid på vel halvtimen.
Songar i mørkeret
Til januarutgåva av musikkmagasinet Uncut fortel Knox at han likar å vandre gatelangs i heimbyen Chicago og fotografere: «Byen er aller best mellom to og fem om natta, når alle menneska søv. Fuglane, rottene og stinkdyra kjem ut. Du kan høyre fjerne lydar du aldri kan høyre på dagtid». Knox viser også til fotografiet som medium når han skal skildre sine eigne songar: Han prøver å skrive som eit kamera, seier han til det britiske bladet. Det gir absolutt meining når ein høyrer at Knox arbeider som kinomaskinist. Dette er songar som utspelar seg i mørkeret, med sterke biletskapande kvalitetar.
Eg er neppe åleine om å tenkje at ein song som «Room Key» hadde passa godt som musikalsk innslag i David Lynchs Twin Peaks: The Return (2018), eller for så vidt i ein av spelefilmane til den amerikanske regissøren. Koplinga er ikkje rein spekulasjon, for Knox programmerte våren 2017 ein svært omfattande retrospektiv Lynch-serie på The Music Box Theatre i Chicago.
Lagnad
«Room Key» seinkar seg med ei kjensle av det lagnadstunge og irreversible, styrkt av den djupe røysta til Knox og ein enkel, effektiv synth. Det dempa koret læt som duene som kurrar på fortauet ei natt songaren går forbi. Inn i dette kjem ein splintrande elektrisk gitar, og heilt på oppløpet tek songen nokre minimale, men vesentlege nye retningar. Åtte minutt høyrest lenge ut, men det går som ein røyk.
Når The Handsome Family kjem til Europa til våren, er Knox med og varmar opp for bandet. Det bør vere ein ideell kombinasjon.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Daniel Knox:
I Had A Wonderful Time
HP Johnson Presents
Noko held meg fast når eg lyttar til Daniel Knox – kanskje er det den mørke røysta hans som krev merksemda mi. (Han kan minne om John Grant.) Kanskje er det stemningane han dreg meg inn i.
Før vi lèt plateåret 2020 sleppe heilt til, tek vi med oss I Had A Wonderful Time, som kom på tampen av fjoråret. Utgivinga er for ein EP å rekne, eller kanskje eit minialbum, for «Vanishing Site», «Hollow», «Room Key» og «Good With Faces» utgjer heile materialet, men desse fire songane åleine har ei samla speletid på vel halvtimen.
Songar i mørkeret
Til januarutgåva av musikkmagasinet Uncut fortel Knox at han likar å vandre gatelangs i heimbyen Chicago og fotografere: «Byen er aller best mellom to og fem om natta, når alle menneska søv. Fuglane, rottene og stinkdyra kjem ut. Du kan høyre fjerne lydar du aldri kan høyre på dagtid». Knox viser også til fotografiet som medium når han skal skildre sine eigne songar: Han prøver å skrive som eit kamera, seier han til det britiske bladet. Det gir absolutt meining når ein høyrer at Knox arbeider som kinomaskinist. Dette er songar som utspelar seg i mørkeret, med sterke biletskapande kvalitetar.
Eg er neppe åleine om å tenkje at ein song som «Room Key» hadde passa godt som musikalsk innslag i David Lynchs Twin Peaks: The Return (2018), eller for så vidt i ein av spelefilmane til den amerikanske regissøren. Koplinga er ikkje rein spekulasjon, for Knox programmerte våren 2017 ein svært omfattande retrospektiv Lynch-serie på The Music Box Theatre i Chicago.
Lagnad
«Room Key» seinkar seg med ei kjensle av det lagnadstunge og irreversible, styrkt av den djupe røysta til Knox og ein enkel, effektiv synth. Det dempa koret læt som duene som kurrar på fortauet ei natt songaren går forbi. Inn i dette kjem ein splintrande elektrisk gitar, og heilt på oppløpet tek songen nokre minimale, men vesentlege nye retningar. Åtte minutt høyrest lenge ut, men det går som ein røyk.
Når The Handsome Family kjem til Europa til våren, er Knox med og varmar opp for bandet. Det bør vere ein ideell kombinasjon.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Lars Elling har skrive eit portrett av venen Stian Carstensen.
Foto: Trond A. Isaksen
Singel og sanatorium
Lars Elling skriv sprudlande, intelligent overskotsprosa
frå sinnets undergrunn.
Oppsettingar og konsertar er ein viktig og synleg del av skolegangen på musikklinjene. Her frå Hakkebakkeskogen ved Stord vidaregåande skule.
Foto: Stord vgs
Kampen om kunstfaga
Om kunstfaglege linjer ved vidaregåande skolar har livets rett, er ein årleg debatt når elevplassar og kroner skal fordelast.
Den norske fiskeflåten er mangfaldig. Her er ringnotfartøy ved kai i Egersund våren 2017.
Foto: Per Anders Todal
Fiskar er fiskar verst
Striden om kvotemeldinga kan få Fiskarlaget til å rivne.
Mannsutvalet saman med kultur- og likestillingsminister Lubna Jaffery under overrekkinga av rapporten.
Foto: Ole Berg-Rusten
Vil avlive likestillingsmytar
Forskar Mari Teigen ønskjer seg ein kjønnsdebatt bygd på kunnskap.
Statsministeren i Storbritannia, Rishi Sunak, har varsla at dei fyrste flya mot Rwanda skal vere i lufta løpet av ti til tolv veker.
Foto: Toby Melville / Reuters / NTB
Vil nytte Rwanda
som asylskremsel
Den som prøver å ta seg til Storbritannia med båt over Den engelske kanalen for å søkje asyl, risikerer i framtida å verte sett på eit fly til Rwanda utan høve til å returnere.
Papiravisa