Skillingsviser og stiklingar
Karoline Wallace er ein original komponist.
Jazz / samtidsmusikk
Karoline Wallace:
Stiklinger
Karoline Wallace, vokal; Jonas Engel, altsaks og klarinett; Ida Nørby, cello; Erik Kimestad, trompet; Thibault Gomez, modifisert piano; Petter Asbjørnsen, kontrabass; Szymon Pimpon, trommer; Kristian Tangvik, kassettar.
Øra fonogram OF169
Karoline Wallace følgjer opp den fascinerande plata Lang vinter frå 2019 med musikk som tydeleg ber signaturen hennar, men med Stiklinger tek ho nye steg. Musikken er inspirert av hagen til mormora, eller korleis hagen er blitt til, gjennom livslang planting av stiklingar. Opningslåten «Rosehus» og avslutninga «Nei, Karoline, nå kommer sola» viser denne inspirasjonen på konkret vis. Førstnemnde med ein strupesongteknikk. Sistnemnde er eit gamalt opptak med mormora og Karoline med Gomez på modifisert piano i ein fjern bakgrunn.
Tilslørt støy
Wallace brukar gamle kassettopptak av familien – mor, far og morfar, men det som blir sagt, er tilslørt av støy og ein høyrer berre brotstykke. Det blir aldri pinleg privat. Med musikken inviterer Wallace lyttaren til å sjå attende, bla i gamle fotoalbum – ikkje hennar, men dine eigne. Musikken er ikkje først og fremst nostalgisk, sjølv om han har lengtande drag, sterkast i «Tri loopår». Det dominerande draget er den naivistiske undringa som pregar både det vokale og det kompositoriske uttrykket hennar.
Sterk bodskap
Karoline Wallace talar med innestemme. Bodskapen er likevel sterk. Spesielt i den moderne skillingsvisa «Plis Rosalin», om kua som måtte slaktast fordi avlingane svikta sommaren 2019, brukar ho dynamikken for alt han er verd. Denne låten er også eit strålande døme på korleis ein kan sameina improvisasjon og komposisjon – tvillaust høgdepunktet på ei spanande plate.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz / samtidsmusikk
Karoline Wallace:
Stiklinger
Karoline Wallace, vokal; Jonas Engel, altsaks og klarinett; Ida Nørby, cello; Erik Kimestad, trompet; Thibault Gomez, modifisert piano; Petter Asbjørnsen, kontrabass; Szymon Pimpon, trommer; Kristian Tangvik, kassettar.
Øra fonogram OF169
Karoline Wallace følgjer opp den fascinerande plata Lang vinter frå 2019 med musikk som tydeleg ber signaturen hennar, men med Stiklinger tek ho nye steg. Musikken er inspirert av hagen til mormora, eller korleis hagen er blitt til, gjennom livslang planting av stiklingar. Opningslåten «Rosehus» og avslutninga «Nei, Karoline, nå kommer sola» viser denne inspirasjonen på konkret vis. Førstnemnde med ein strupesongteknikk. Sistnemnde er eit gamalt opptak med mormora og Karoline med Gomez på modifisert piano i ein fjern bakgrunn.
Tilslørt støy
Wallace brukar gamle kassettopptak av familien – mor, far og morfar, men det som blir sagt, er tilslørt av støy og ein høyrer berre brotstykke. Det blir aldri pinleg privat. Med musikken inviterer Wallace lyttaren til å sjå attende, bla i gamle fotoalbum – ikkje hennar, men dine eigne. Musikken er ikkje først og fremst nostalgisk, sjølv om han har lengtande drag, sterkast i «Tri loopår». Det dominerande draget er den naivistiske undringa som pregar både det vokale og det kompositoriske uttrykket hennar.
Sterk bodskap
Karoline Wallace talar med innestemme. Bodskapen er likevel sterk. Spesielt i den moderne skillingsvisa «Plis Rosalin», om kua som måtte slaktast fordi avlingane svikta sommaren 2019, brukar ho dynamikken for alt han er verd. Denne låten er også eit strålande døme på korleis ein kan sameina improvisasjon og komposisjon – tvillaust høgdepunktet på ei spanande plate.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Fargerikt om tolsemd
Me får garantert høyra meir til komponisten Eilertsen.
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Frå rettsoppgjeret i Trondheim etter krigen. Henry Rinnan på veg inn i tinghuset i Trondheim 30. april 1946.
Foto: NTB
Rett i fella
Nikolaj Frobenius tar seg altfor godt til rette i kjeldematerialet. Rinnan-romanen hans er både problematisk og uinteressant.
Papiravisa