Sært, røft og lyrisk
Berne skapar ei spenning mellom rigid og laust og ledig.
Tim Berne har komponert alt unntatt éin låt på det nye albumet.
Foto: Caterina di Petti
Jazz
Tim
Berne’s Snakeoil
The Fantastic Mrs. 10
Tim Berne, altsaks; Marc Ducret, gitarar; Matt Mitchell, tangentinstrument; Oscar Noriega, bassklarinett og Bb-klarinett; Ches Smith, trommer, vibrafon, klokkespel, gongar og tahitisk tanbou. INTAKT CD 340
Etter fire plater på ECM, der dei to første var kvartett- og dei to siste kvintettinnspelingar, har Berne skifta selskap og gitarist. Samarbeidet mellom Berne og den franske gitaristen Marc Ducret har vart i mest ein mannsalder. Ducret er musikar som set tydelege preg på band han er ein del av.
Lyrisk metodikk
Som vanleg er med Snakeoil-innspelingar, har Berne komponert all musikken, men han har også funne plass til «Dear Friend» av Julius Hemphill – ein musikar han profilerer langt sterkare i bandet Broken Shadows. Musikken er som forventa ein miks av den sære lyriske melodikken Berne har gjort til eit varemerke, og strekk der den fragmenterte musikalske samtalen har eit heller mørkt og dramatisk klangleg bakteppe. Med si heilt spesielle form for kollektiv improvisasjon skapar dei eit flettverk av melodilinjer som mest av alt kan minna om ei musikalsk fillerye, noko «The Amazing Mr. 7» er eit strålande døme på.
Mildt påståeleg
Sounden til Snakeoil er prega av at pianisten Matt Mitchell no og då spelar den modifiserte pianovarianten som på engelsk vert kalla tack piano, og alle doblingane Ches Smith vartar opp med. Sjølv om Mitchell også spelar synth og Ducret brukar sitt vanlege klangarsenal på gitaren, er lydbiletet i hovudsak akustisk. Det er noko mildt påståeleg i musikken til Berne som alltid fascinerer.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Tim
Berne’s Snakeoil
The Fantastic Mrs. 10
Tim Berne, altsaks; Marc Ducret, gitarar; Matt Mitchell, tangentinstrument; Oscar Noriega, bassklarinett og Bb-klarinett; Ches Smith, trommer, vibrafon, klokkespel, gongar og tahitisk tanbou. INTAKT CD 340
Etter fire plater på ECM, der dei to første var kvartett- og dei to siste kvintettinnspelingar, har Berne skifta selskap og gitarist. Samarbeidet mellom Berne og den franske gitaristen Marc Ducret har vart i mest ein mannsalder. Ducret er musikar som set tydelege preg på band han er ein del av.
Lyrisk metodikk
Som vanleg er med Snakeoil-innspelingar, har Berne komponert all musikken, men han har også funne plass til «Dear Friend» av Julius Hemphill – ein musikar han profilerer langt sterkare i bandet Broken Shadows. Musikken er som forventa ein miks av den sære lyriske melodikken Berne har gjort til eit varemerke, og strekk der den fragmenterte musikalske samtalen har eit heller mørkt og dramatisk klangleg bakteppe. Med si heilt spesielle form for kollektiv improvisasjon skapar dei eit flettverk av melodilinjer som mest av alt kan minna om ei musikalsk fillerye, noko «The Amazing Mr. 7» er eit strålande døme på.
Mildt påståeleg
Sounden til Snakeoil er prega av at pianisten Matt Mitchell no og då spelar den modifiserte pianovarianten som på engelsk vert kalla tack piano, og alle doblingane Ches Smith vartar opp med. Sjølv om Mitchell også spelar synth og Ducret brukar sitt vanlege klangarsenal på gitaren, er lydbiletet i hovudsak akustisk. Det er noko mildt påståeleg i musikken til Berne som alltid fascinerer.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Små-ulovleg: Godtet er smått, men er denne reklamen retta mot små eller store menneske? Det kan få alt å seie dersom ei ny forskrift vert vedteken.
Foto: Cornelius Poppe / NTB
«Om høyringsinnspela frå Helsedirektoratet vert inkluderte, risikerer ein å kriminalisere heilt vanleg mat.»
I tillegg til å vere forfattar er Kristina Leganger Iversen også litteraturvitar, samfunnsdebattant og omsetjar.
Foto: Sara Olivia Sanderud
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
To unge mormonmisjonærar, søster Paxton (Sophie Thatcher) og søster Barnes (Chloe East), blir tvinga til å setje trua si på prøve i møtet med herr Reed (Hugh Grant).
Foto: Ymer Media
«Mange av skrekkfilmane no til dags liknar meir på filmar frå syttitalet»
Teikning: May Linn Clement
«Me har ikkje grunnlag for å seia at bokmålsbrukarar har kvassare penn enn andre, men nokre av dei evnar å kløyva kvass i to.»
Gjennom Hitlers progagandaminister Joseph Goebbels får vi eit innblikk i sanninga bak Nazi-Tysklands propagandamaskin.
Foto: Another World Entertainment
Propaganda på agendaen
Fører og forfører er ein drivande historietime om tidenes skumlaste skrønemakar.
Papiravisa