Jazz

Tim
Berne’s Snakeoil

The Fantastic Mrs. 10

Tim Berne, altsaks; Marc Ducret, gitarar; Matt Mitchell, tangentinstrument; Oscar Noriega, bassklarinett og Bb-klarinett; Ches Smith, trommer, vibrafon, klokkespel, gongar og tahitisk tanbou.  INTAKT CD 340

Etter fire plater på ECM, der dei to første var kvartett- og dei to siste kvintettinnspelingar, har Berne skifta selskap og gitarist. Samarbeidet mellom Berne og den franske gitaristen Marc Ducret har vart i mest ein mannsalder. Ducret er musikar som set tydelege preg på band han er ein del av.

Lyrisk metodikk

Som vanleg er med Snakeoil-innspelingar, har Berne komponert all musikken, men han har også funne plass til «Dear Friend» av Julius Hemphill – ein musikar han profilerer langt sterkare i bandet Broken Shadows. Musikken er som forventa ein miks av den sære lyriske melodikken Berne har gjort til eit varemerke, og strekk der den fragmenterte musikalske samtalen har eit heller mørkt og dramatisk klangleg bakteppe. Med si heilt spesielle form for kollektiv improvisasjon skapar dei eit flettverk av melodilinjer som mest av alt kan minna om ei musikalsk fillerye, noko «The Amazing Mr. 7» er eit strålande døme på.

Mildt påståeleg

Sounden til Snakeoil er prega av at pianisten Matt Mitchell no og då spelar den modifiserte pianovarianten som på engelsk vert kalla tack piano, og alle doblingane Ches Smith vartar opp med. Sjølv om Mitchell også spelar synth og Ducret brukar sitt vanlege klangarsenal på gitaren, er lydbiletet i hovudsak akustisk. Det er noko mildt påståeleg i musikken til Berne som alltid fascinerer.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.