Jazz

Terje
Rypdal:

Conspiracy

Terje Rypdal, gitar; Ståle Storløkken, tangentinstrument; Endre Hareide Hallre, bass; Pål Thowsen, trommer. ECM 2658

I sitt 74. år har Terje Rypdal laga ei plate som vil stå fram sjølv i ein så profilert diskografi som hans eigen. Rypdal er tilbake sju år etter Melodic Warrior med nytt band og musikk som gjerne kunne hatt melodisk i tittelen. Her er det romantikaren og lyrikaren Rypdal som dominerer. Gitaren er i dette høve heile tida i sentrum. I tingingsverket Vossabrygg var det fasinasjonen for Miles Davis’ musikk frå Bitches Brew som var kunstnarleg drivkraft. I samarbeidet med Bergen Big Band på plata Crime Scene var det filmmusikken til krimsjangeren som var inspirasjonskjelde.

No tek han opp tråden frå nokre av dei mest sentrale utgjevingane sine på 70-talet, som Whenever I Seem To Be Far Away, Odyssey og Waves.

Rypdal har sjølvsagt komponert alle dei seks låtane som for det meste går i langsamt tempo. Berre på tittelkuttet rykkjer det i rockefoten. På opningslåten «As If The Ghost... Was Me!?» spelar Rypdal eit hymneliknande tema oppå eit diffust, skiftande klanglandskap og eit pulserande cymbalspel av Thowsen ala Tony Williams. På «What Was I Thinking» er Rypdal endå meir dvelande, og heile bandet tar del i fargelegginga.

I Hallre har Rypdal funne ein ny «partner in crime» når det gjeld å dyrka det melodiske og romantiske. På megasviska «By His Lonesome» får den unge bassisten sleppa til i fri dressur. Ståle Storløkken har ei høg stjerne hjå Rypdal, og plata er ei samanhengande understreking av kva Rypdal verdset så høgt hjå Storløkken – å vita når ein skal innordna seg, og når ein kan dra på litt, kombinert med kreativitet og økonomisering med verkemidla. Med Thowsen har Rypdal funne ein trommeslagar som passar som hand i hanske i bandet. Slikt blir det stor musikk av.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.