Unike Bjørn Klakegg
Needlepoint byr på ein magical mystery tour med turoperatør frå Skien.
Jazz/rock
Needlepoint
The Diary of Robert Reverie
Bjørn Klak–egg, gitar, bass og vokal; David Wallumrød, tangentinstrument, vokal; Nikolai Hængsle Eilertsen, bass, gitar og vokal; Olaf Olsen, trommer og vokal.
BJK MUSIC BJK CD 105
Hald på med ditt/ um du står/ eller går... Hauges ord er Klakeggs mantra. Klakegg komponerer, skriv tekstar, spelar og syng, og han hevar seg elegant, ja, nesten arrogant, over alt som heiter musikalske moteretningar. Han held på med sitt i same kvartetten som på førre plate, og han utviklar eit uttrykk som hentar sterk inspirasjon frå engelsk prog- og folkrock. Likevel er uttrykket høgst originalt og særs velkome i 2018.
Konseptalbum
Klakegg og Needlepoint lagar konseptalbum. Førre gong var det om Aimless Mary. No er det einstøingen og bonden Robert Reverie som blir portrettert. «Please do not come close/ Don’t even talk to me/ Don’t open the door/ I’m on the floor/ I’m Watching a fly/ whirling around in the lamp...», men han brukar også denne originalen til å formidla undring over paraden av skyer over himmelen og songen til svalene og grashoppene.
Heilstøypt
Komposisjonane til Klakegg er lett attkjennelege. Dei mollstemte melodilinjene er ofte pakka inn i groovande og mangefasetterte arrangement som til dømes «Robert Reverie» og «On the Floor». Mange små arrangementsdetaljar står tydeleg fram, men er samstundes ein organisk del av eit dynamisk uttrykk. Den fleirstemde songen er nett så tett og fint avstemd som tradisjonen krev. Klakegg har ikkje noka stor stemme, men ho er skreddarsydd for formålet. Det er ikkje mykje rom for improvisasjon i Needlepoints konsept, men David Wallumrød har eit kort og herleg innsmett på «All kinds og clouds».
Needlepoint tek oss med til eit spesielt univers, og dei held oss i illusjonen heile vegen. Ein del av denne illusjonen er Rune Klakeggs teikningar på omslaget. The Diary of Robert Reverie er ein heilstøypt produksjon.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz/rock
Needlepoint
The Diary of Robert Reverie
Bjørn Klak–egg, gitar, bass og vokal; David Wallumrød, tangentinstrument, vokal; Nikolai Hængsle Eilertsen, bass, gitar og vokal; Olaf Olsen, trommer og vokal.
BJK MUSIC BJK CD 105
Hald på med ditt/ um du står/ eller går... Hauges ord er Klakeggs mantra. Klakegg komponerer, skriv tekstar, spelar og syng, og han hevar seg elegant, ja, nesten arrogant, over alt som heiter musikalske moteretningar. Han held på med sitt i same kvartetten som på førre plate, og han utviklar eit uttrykk som hentar sterk inspirasjon frå engelsk prog- og folkrock. Likevel er uttrykket høgst originalt og særs velkome i 2018.
Konseptalbum
Klakegg og Needlepoint lagar konseptalbum. Førre gong var det om Aimless Mary. No er det einstøingen og bonden Robert Reverie som blir portrettert. «Please do not come close/ Don’t even talk to me/ Don’t open the door/ I’m on the floor/ I’m Watching a fly/ whirling around in the lamp...», men han brukar også denne originalen til å formidla undring over paraden av skyer over himmelen og songen til svalene og grashoppene.
Heilstøypt
Komposisjonane til Klakegg er lett attkjennelege. Dei mollstemte melodilinjene er ofte pakka inn i groovande og mangefasetterte arrangement som til dømes «Robert Reverie» og «On the Floor». Mange små arrangementsdetaljar står tydeleg fram, men er samstundes ein organisk del av eit dynamisk uttrykk. Den fleirstemde songen er nett så tett og fint avstemd som tradisjonen krev. Klakegg har ikkje noka stor stemme, men ho er skreddarsydd for formålet. Det er ikkje mykje rom for improvisasjon i Needlepoints konsept, men David Wallumrød har eit kort og herleg innsmett på «All kinds og clouds».
Needlepoint tek oss med til eit spesielt univers, og dei held oss i illusjonen heile vegen. Ein del av denne illusjonen er Rune Klakeggs teikningar på omslaget. The Diary of Robert Reverie er ein heilstøypt produksjon.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Å forveksla aggressor med forsvarar
«Etter at Putin kom til makta hausten 1999, har Russland ført ei heil rad med krigar.»
Den nyfødde kalven.
Foto: Hilde Lussand Selheim
Ei ny Ameline er fødd
Vårsøg – også kalla Tripso sidan ho var så skvetten som ung, spissa øyro for ingenting og trippa med beina inn og ut av fjøset – fekk ein ny kalv natt til 13. mai.
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Papiravisa