Tydelegare signatur
Gustavsen Trio har gjort det til ein kunst å halda tilbake.
Jazz
Tord
Gustavsen Trio:
The Other Side
Tord Gustavsen, piano; Sigurd Hole, bass; Jarle Vespestad, trommer. ECM 2608
Overraskande nok må ein meir enn elleve år attende for å finna den førre pianotrioplata til Tord Gustavsen. Når ein likevel ikkje opplever diskontinuitet, har det samanheng med at Gustavsen med ensemblet, kvartetten og samarbeidet med Simin Tander pianistisk, kompositorisk og som orkesterleiar har teke dei små, men tydelege stega. Uansett ramme – ein er aldri i tvil – er det Tord Gustavsen det dreiar seg om, og dette skal forståast positivt.
Tydeleg signatur
Både salmeskatten og folkemusikken har inspirert Gustavsen, men låtmaterialet har stort sett vore eigenkomponert. What Was Said (ECM, 2016) med Tander og Vespestad braut med tidlegare praksis og inkluderte ein del folketonar. På The Other Side har han inkludert tre salmar og tre Bach-stykke i tillegg til sju originalar. Likevel er signaturen tydelegare enn nokon gong.
Nytt medlem
Bassist Sigurd Hole er nytt medlem i trioen. Det er det komplett uråd å høyra. Tvert om, han tek ein naturleg plass i det musikalske universet til Gustavsen og tilfører ein ny dimensjon til ensemblelyden. Vespestad økonomiserer med verkemidla og spelar med ein avslappa virtuositet som matchar Gustavsen fullstendig. Trass i at det musikalske forløpet inviterer til det: Denne trioen har gjort det til ein sentral del av det kunstnarlege prosjektet sitt å ikkje ta av. Slik kan ein også skapa spaning og intensitet.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Tord
Gustavsen Trio:
The Other Side
Tord Gustavsen, piano; Sigurd Hole, bass; Jarle Vespestad, trommer. ECM 2608
Overraskande nok må ein meir enn elleve år attende for å finna den førre pianotrioplata til Tord Gustavsen. Når ein likevel ikkje opplever diskontinuitet, har det samanheng med at Gustavsen med ensemblet, kvartetten og samarbeidet med Simin Tander pianistisk, kompositorisk og som orkesterleiar har teke dei små, men tydelege stega. Uansett ramme – ein er aldri i tvil – er det Tord Gustavsen det dreiar seg om, og dette skal forståast positivt.
Tydeleg signatur
Både salmeskatten og folkemusikken har inspirert Gustavsen, men låtmaterialet har stort sett vore eigenkomponert. What Was Said (ECM, 2016) med Tander og Vespestad braut med tidlegare praksis og inkluderte ein del folketonar. På The Other Side har han inkludert tre salmar og tre Bach-stykke i tillegg til sju originalar. Likevel er signaturen tydelegare enn nokon gong.
Nytt medlem
Bassist Sigurd Hole er nytt medlem i trioen. Det er det komplett uråd å høyra. Tvert om, han tek ein naturleg plass i det musikalske universet til Gustavsen og tilfører ein ny dimensjon til ensemblelyden. Vespestad økonomiserer med verkemidla og spelar med ein avslappa virtuositet som matchar Gustavsen fullstendig. Trass i at det musikalske forløpet inviterer til det: Denne trioen har gjort det til ein sentral del av det kunstnarlege prosjektet sitt å ikkje ta av. Slik kan ein også skapa spaning og intensitet.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Å forveksla aggressor med forsvarar
«Etter at Putin kom til makta hausten 1999, har Russland ført ei heil rad med krigar.»
Den nyfødde kalven.
Foto: Hilde Lussand Selheim
Ei ny Ameline er fødd
Vårsøg – også kalla Tripso sidan ho var så skvetten som ung, spissa øyro for ingenting og trippa med beina inn og ut av fjøset – fekk ein ny kalv natt til 13. mai.
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Papiravisa