Fridom gjennom sjølvdisiplin
Knut Kvifte Nesheim vil ikkje låsa seg i etablerte stilistiske kategoriar.
Knut Kvifte Nesheim er komponist, trommeslagar og vibrafonist.
Pressefoto
Samtidsmusikk
Knut Kvifte Nesheim:
Results
One Take Records
Denne plata er sett saman av sju spor musikk for solotrommesett. Mannen bak verket er Knut Kvifte Nesheim, som på nettsida si presenterer seg som trommeslagar, vibrafonist og komponist som arbeider med jazz, folkemusikk, improvisasjon og alt innimellom. Det er med andre ord tale om ein musikar som ikkje vil låsa seg i etablerte stilistiske kategoriar – noko han ikkje er åleine om for tida.
Det meste av musikk for soloslagverk som er laga i den vestlege verda (inkludert Noreg), kan vanlegvis kategoriserast som «samtidsmusikk» eller «moderne jazz» (eventuelt «frijazz»). Medan «samtidsversjonen» ofte er prega av ekstremt kontrollerte detaljar på mikronivået (oftast med utgangspunkt i eit svært komplisert partitur), er den «friimproviserte» versjonen helst prega av ekstatiske kaskadar av lyd, gjerne utan fast metrum (eller takt, som det heiter i kvardagsspråket).
Nesheim synest å vera sterkt medviten om desse to ytterpunkta og vel difor ein annan veg: I presentasjonen av prosjektet seier han ingenting om verken sjanger eller arbeidsmetode. I staden gjev han oss overraskande hint ved hjelp av den visuelle utforminga av LP-omslaget: På eit fotografi av ei einsleg flaske energidrykk er tittelen Results skriven loddrett (som i eit kryssord), medan titlane er skrivne vassrett, på tvers av platetittelen. Og titlane (som «Hard Work», «Goals» og «No Excuses») fylgjer opp heilskapskonseptet, der disiplin, målretting og kontroll synest å stå i høgsetet.
Men det visuelle og tekstlege er ikkje berre «image» eller «gimmick» som det heiter i den anglifiserte kunstterminologien. For alle spor på plata er prega av den same viljen til avgrensing og sjølvdisiplin. «Låtane» eller «satsane» (alt etter kva sosiomusikalsk utgangspunkt ein har) er korte, prega av nokre få klanglege idear og gjennomførte med utvalde delar av det uendelege arsenalet med lydvariasjonar i slagverkverda. Knut Kvifte Nesheim har funne improvisatorisk fridom gjennom disiplin meir enn ekstase.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Knut Kvifte Nesheim:
Results
One Take Records
Denne plata er sett saman av sju spor musikk for solotrommesett. Mannen bak verket er Knut Kvifte Nesheim, som på nettsida si presenterer seg som trommeslagar, vibrafonist og komponist som arbeider med jazz, folkemusikk, improvisasjon og alt innimellom. Det er med andre ord tale om ein musikar som ikkje vil låsa seg i etablerte stilistiske kategoriar – noko han ikkje er åleine om for tida.
Det meste av musikk for soloslagverk som er laga i den vestlege verda (inkludert Noreg), kan vanlegvis kategoriserast som «samtidsmusikk» eller «moderne jazz» (eventuelt «frijazz»). Medan «samtidsversjonen» ofte er prega av ekstremt kontrollerte detaljar på mikronivået (oftast med utgangspunkt i eit svært komplisert partitur), er den «friimproviserte» versjonen helst prega av ekstatiske kaskadar av lyd, gjerne utan fast metrum (eller takt, som det heiter i kvardagsspråket).
Nesheim synest å vera sterkt medviten om desse to ytterpunkta og vel difor ein annan veg: I presentasjonen av prosjektet seier han ingenting om verken sjanger eller arbeidsmetode. I staden gjev han oss overraskande hint ved hjelp av den visuelle utforminga av LP-omslaget: På eit fotografi av ei einsleg flaske energidrykk er tittelen Results skriven loddrett (som i eit kryssord), medan titlane er skrivne vassrett, på tvers av platetittelen. Og titlane (som «Hard Work», «Goals» og «No Excuses») fylgjer opp heilskapskonseptet, der disiplin, målretting og kontroll synest å stå i høgsetet.
Men det visuelle og tekstlege er ikkje berre «image» eller «gimmick» som det heiter i den anglifiserte kunstterminologien. For alle spor på plata er prega av den same viljen til avgrensing og sjølvdisiplin. «Låtane» eller «satsane» (alt etter kva sosiomusikalsk utgangspunkt ein har) er korte, prega av nokre få klanglege idear og gjennomførte med utvalde delar av det uendelege arsenalet med lydvariasjonar i slagverkverda. Knut Kvifte Nesheim har funne improvisatorisk fridom gjennom disiplin meir enn ekstase.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.
Foto: Maria Gros Vatne
Frå draum til sorg
Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».
Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.
Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild
«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbeltgjengeri»
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.
The Lady (Willa Fitzgerald) må flykte frå ein galen mann.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkfilmen Strange Darling tuklar med tida for å trekke i gang tankane.
Sveinung Rotevatn (V), som ser opp, talte ikkje under behandlinga av den nye abortlova 3. desember. Den som gjekk fram til talarstolen flest gonger, var Marian Hussein (SV).
Foto: Thomas Fure / AP / NTB
Mors liv i salen
Debatten vi fekk høyre då den nye abortlova blei behandla tysdag, strekte seg frå 10.00 til 14.30, frå 1915 til framtida og frå fosteret til den store verda.
Papiravisa