Elina Duni solo
Plata er eit døme på at sjølvgjort ikkje alltid er velgjort.
Jazz/folkemusikk
Elina Duni
Partir
Elina Duni, vokal, gitar og perkusjon
ECM 2587
Nokre av favorittane mine på ECM dei seinaste åra har vore Dunis to utgjevingar med Colin Vallon på piano, Patrice Moret på bass og Norbert Pfammatter på trommer: Matanë Malit (2012) og Dallëndyshe (2015). Her talar vi ikkje om ein trio som akkompagnerer ein vokalist. Røysta til Duni er ein integrert del av uttrykket til kvartetten. Spaninga som ei slik tilnærming skapar, blir ein aldri lei av å lytta til.
Med soloplata vidarefører Duni profilen på låtmaterialet frå Dallëndyshe. Ho byr også på seg sjølv som komponist i «Let us dive in». Låtane har ei melankolsk slagside, og balladetempoet dominerer sterkt. Som vanleg syng Duni med sterk innleving og ein utruleg kontroll. Det siste får ein demonstrert til overmål i folkemelodien «Kanga e kurbeit» frå Kosovo. Dynamikken i tolkinga av Brels «Je ne sais pas» er også verd eit ropeteikn i margen.
Etter mange gjennomhøyringar har Partir framleis noko å by på, men grunnen til at denne utgjevinga ikkje kjem opp mot kvartettplatene, er mangel på spaning, friksjon og kjensla av at noko står på spel. Dunis komp på både gitar, piano og persisk (?) tamburin er funksjonelt og lytefritt, men det blir rett og slett litt keisamt. Skal du bli kjend med Elina Duni, og det er det all grunn til, bør du ta til med kvartettplatene.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar
ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz/folkemusikk
Elina Duni
Partir
Elina Duni, vokal, gitar og perkusjon
ECM 2587
Nokre av favorittane mine på ECM dei seinaste åra har vore Dunis to utgjevingar med Colin Vallon på piano, Patrice Moret på bass og Norbert Pfammatter på trommer: Matanë Malit (2012) og Dallëndyshe (2015). Her talar vi ikkje om ein trio som akkompagnerer ein vokalist. Røysta til Duni er ein integrert del av uttrykket til kvartetten. Spaninga som ei slik tilnærming skapar, blir ein aldri lei av å lytta til.
Med soloplata vidarefører Duni profilen på låtmaterialet frå Dallëndyshe. Ho byr også på seg sjølv som komponist i «Let us dive in». Låtane har ei melankolsk slagside, og balladetempoet dominerer sterkt. Som vanleg syng Duni med sterk innleving og ein utruleg kontroll. Det siste får ein demonstrert til overmål i folkemelodien «Kanga e kurbeit» frå Kosovo. Dynamikken i tolkinga av Brels «Je ne sais pas» er også verd eit ropeteikn i margen.
Etter mange gjennomhøyringar har Partir framleis noko å by på, men grunnen til at denne utgjevinga ikkje kjem opp mot kvartettplatene, er mangel på spaning, friksjon og kjensla av at noko står på spel. Dunis komp på både gitar, piano og persisk (?) tamburin er funksjonelt og lytefritt, men det blir rett og slett litt keisamt. Skal du bli kjend med Elina Duni, og det er det all grunn til, bør du ta til med kvartettplatene.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar
ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Å forveksla aggressor med forsvarar
«Etter at Putin kom til makta hausten 1999, har Russland ført ei heil rad med krigar.»
Den nyfødde kalven.
Foto: Hilde Lussand Selheim
Ei ny Ameline er fødd
Vårsøg – også kalla Tripso sidan ho var så skvetten som ung, spissa øyro for ingenting og trippa med beina inn og ut av fjøset – fekk ein ny kalv natt til 13. mai.
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Papiravisa