Coltrane-skatt funnen
Ein 55 år gamal missing link i Coltrane-diskografien er berga.
Jazz
John
Coltrane:
Both Directions at Once: The Lost Album
John Coltrane, sopran- og tenorsaks; McCoy Tyner, piano; Jimmy Garrison, bass; Elvin Jones, trommer. Impulse
Den 7. mars 1963 spelte John Coltrane inn den legendariske plata John Coltrane and Johnny Hartman. Det har gått i gløymeboka at han dagen før gjorde ei innspeling med kvartetten med stort sett nytt materiale. Originaltapen frå Van Gelder-studioet gjekk tapt, men Coltrane fekk med seg ein kopi som heldigvis har kome til rette og som viser seg å vera av glimrande kvalitet.
Musikkhistorie
Plata Both Directions at Once: The Lost Album er rett og slett musikkhistorie. Ho er lekken som manglar mellom Coltrane (1962) og Cresent (1964). Grunnen til at plata ikkje blei utgjeven i innspelingsåret, kan vera at ho ville ha «kome i vegen for» platene med større kommersielt potensial, Ballads, Duke Ellington & John Coltrane og nemnde John Coltrane and Johnny Hartman.
Den internasjonale utgjevingsdagen er i dag, og no kan ein gleda seg over å høyra «Nature Boy» og «One Up, One Down» innspelte av Coltrane for første gong. Særleg sistnemnde er ei lita openberring, der aksen Coltrane/Jones påkallar særleg interesse. Dei to namnlause originalane med arkivnummera 11383 og 11386 er også spanande nytt, men veldig typisk Coltrane. Det største kicket fekk eg av ein frisk og fyrig versjon av «Impression» i trioformat. Coltrane og Ornette Coleman har hatt meir enn ein prat på bakrommet.
To versjonar
Plata ligg føre i to versjonar. Sonen Ravi Coltrane har plukka ut sju låtar til enkelt-CD-en. De luxe-utgåva er dobbel, med sju alternative innspelingar i tillegg. Tilsvarande kan ein også få på vinyl. Denne meldinga tek utgangspunkt i den utvida utgåva. Framleis vil A Love Supreme vera plata for den møblerte heimen, men for Coltrane-fansen er denne ikkje til å koma forbi.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
John
Coltrane:
Both Directions at Once: The Lost Album
John Coltrane, sopran- og tenorsaks; McCoy Tyner, piano; Jimmy Garrison, bass; Elvin Jones, trommer. Impulse
Den 7. mars 1963 spelte John Coltrane inn den legendariske plata John Coltrane and Johnny Hartman. Det har gått i gløymeboka at han dagen før gjorde ei innspeling med kvartetten med stort sett nytt materiale. Originaltapen frå Van Gelder-studioet gjekk tapt, men Coltrane fekk med seg ein kopi som heldigvis har kome til rette og som viser seg å vera av glimrande kvalitet.
Musikkhistorie
Plata Both Directions at Once: The Lost Album er rett og slett musikkhistorie. Ho er lekken som manglar mellom Coltrane (1962) og Cresent (1964). Grunnen til at plata ikkje blei utgjeven i innspelingsåret, kan vera at ho ville ha «kome i vegen for» platene med større kommersielt potensial, Ballads, Duke Ellington & John Coltrane og nemnde John Coltrane and Johnny Hartman.
Den internasjonale utgjevingsdagen er i dag, og no kan ein gleda seg over å høyra «Nature Boy» og «One Up, One Down» innspelte av Coltrane for første gong. Særleg sistnemnde er ei lita openberring, der aksen Coltrane/Jones påkallar særleg interesse. Dei to namnlause originalane med arkivnummera 11383 og 11386 er også spanande nytt, men veldig typisk Coltrane. Det største kicket fekk eg av ein frisk og fyrig versjon av «Impression» i trioformat. Coltrane og Ornette Coleman har hatt meir enn ein prat på bakrommet.
To versjonar
Plata ligg føre i to versjonar. Sonen Ravi Coltrane har plukka ut sju låtar til enkelt-CD-en. De luxe-utgåva er dobbel, med sju alternative innspelingar i tillegg. Tilsvarande kan ein også få på vinyl. Denne meldinga tek utgangspunkt i den utvida utgåva. Framleis vil A Love Supreme vera plata for den møblerte heimen, men for Coltrane-fansen er denne ikkje til å koma forbi.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Å forveksla aggressor med forsvarar
«Etter at Putin kom til makta hausten 1999, har Russland ført ei heil rad med krigar.»
Den nyfødde kalven.
Foto: Hilde Lussand Selheim
Ei ny Ameline er fødd
Vårsøg – også kalla Tripso sidan ho var så skvetten som ung, spissa øyro for ingenting og trippa med beina inn og ut av fjøset – fekk ein ny kalv natt til 13. mai.
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Papiravisa