Elektronisk
musikk

Omar Souleyman:

Shlon

Mad Decent

Omar Souleyman er songar og bonde frå Syria, for tida i eksil i Tyrkia. Han har gjeve ut mykje musikk, nærare bestemt omtrent fem hundre utgjevingar. Mange av dei er opptak av det Souleymans har spelt i bryllaup, som gåve til brudeparet, for deretter å bli kopiert på kassett og selt i ymse kioskar. Shlon er derimot eit studioalbum og nummer to på plateselskapet Mad Decent. Namnet kan omsetjast med «avsindig anstendig», der elektronikaprodusenten Diplo løfter fram moderne stilartar som er mindre kjende her i den vestlege verda.

Souleyman blandar dabke, ein type dansemusikk frå Levanten, med techno. Den tungt spretne grunnrytmen er ofte ganske lik den jamaikanske sjangeren dancehall og latinamerikansk reggaeton. Det gir svært innbydande impulsar til rytmisk rørsle medan i stor grad syntetiserte ørkeninstrument flittig klatrar opp og ned på den arabiske skalaen.

Eg kan ikkje hevde å ha høyrt meir enn ein brøkdel – ein liten ein – av diskografien hans, men Shlon er ei god Omar Souleyman-utgjeving. Nokre av høgdepunkta er det dramatiske tittelsporet og den nærast symfoniske «Abou Zilif», som vart framført på konserten på den no nedlagde Garage i Bergen i fjor. Dersom ein skulle få sjansen, kan ein slik konsert absolutt tilrådast. Stemninga blant publikum gir ei påtakeleg kjensle av mangfald og samhald. Souleymans solbrille- og kefjekledde scenetekke er dertil enormt medrivande.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.