JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Musikk

Bob Dylans beste turné

Bob Dylan rettar søkjelyset mot den mest kunstnarleg vellukka turneen sin.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Frå venstre Roger McGuinn, Joni Mitchell, Richi Havens, Joan Baez og Bob Dylan då dei spelte saman den siste kvelden i The Rolling Thunder Revue-turneen i desember 1975.

Frå venstre Roger McGuinn, Joni Mitchell, Richi Havens, Joan Baez og Bob Dylan då dei spelte saman den siste kvelden i The Rolling Thunder Revue-turneen i desember 1975.

Foto: AP Photo / NTB scanpix

Frå venstre Roger McGuinn, Joni Mitchell, Richi Havens, Joan Baez og Bob Dylan då dei spelte saman den siste kvelden i The Rolling Thunder Revue-turneen i desember 1975.

Frå venstre Roger McGuinn, Joni Mitchell, Richi Havens, Joan Baez og Bob Dylan då dei spelte saman den siste kvelden i The Rolling Thunder Revue-turneen i desember 1975.

Foto: AP Photo / NTB scanpix

2973
20190607
2973
20190607

Rock

Bob Dylan:

The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings

Columbia

Då eg ein gong i studietida i midten av 1990-åra kom over ei bibliotekutgåve av Sam Shepards The Rolling Thunder Logbook (1977), skjøna eg kor sjeldan førsteeksemplaret var, og eg fann raskt vegen til ei kopimaskin og kopierte opp heile skiten. Drøymande studerte eg forfattarens kaotiske skildring – og fotografi – av Bob Dylan og (det stadig veksande) reisefølgjet han tok med seg på den skranglete, eventyrlege turneen i midten av 1970-åra, ei konsertrekkje eg fantaserte om å kunne lytte til, for etter mitt syn var artisten då på sitt beste, rett etter Blood on the Tracks (1975), og like før Desire (1976).

Gnistrande opptak

Berre glimt eksisterte frå turneen som fekk namnet The Rolling Thunder Revue på denne tida – gnistrande opptak av enkeltsongar som «It Ain’t Me Babe» og «Isis» gav meg hakeslepp. Då NRK våren 1991 slo til med ei TV-feiring av Dylans 50-årsdag, herleg leia av Jan Erik Vold, var eit opptak der Dylan med kvit ansiktsmåling framførte ein intens, nærgåande versjon av «Tangled Up in Blue» mellom høgdepunkta, og eg forstod raskt at det måtte stamme frå The Rolling Thunder Revue. Det var jo klart at desse haustkveldane i 1975 måtte ha vore magiske.

Og det var og er dei, stadfestar den omfattande dokumentasjonen som no er her med The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings, som samlar fem heile konsertar, øvingsopptak og enkeltopptak over 148 spor på til saman 14 CD-plater. Wesley Stace har skrive eit nytt essay, og som om ikkje alt dette var nok, er ein film om turneen rett rundt hjørnet, regissert av Martin Scorsese, med premiere på Netflix neste veke.

Braut ny grunn

Eg ønskjer det velkomen, alt saman. Med Rolling Thunder-turneen braut Dylan ny grunn på så mange måtar, og prosjektet var ikkje utan risiko. Med ein flokk vener la han ut på tur og spelte maratonkonsertar på til dels obskure småplassar. Ei viktig drivkraft var den teatralske innramminga av alt som gjekk føre seg både på og bak scenen. Dylans karriere har alltid vore eit maskespel, og her verka dette eksplisitt, i ei iscenesetjing med mange botnar.

Særleg rått er det å høyre fleire av songane frå Desire framførte offentleg for første gong på turné, for eit publikum som garantert ikkje visste kva som venta dei. Når Dylan stig fram på scenekanten og framfører «Sara» i eit lite auditorium i vesle Worcester i Massachusetts 19. november, på boksens femte disk, er det som om det går eit sukk heile vegen gjennom tiåra som har gått, og rett ut i stoverommet mitt.

I den etter kvart omfattande serien av massive boksutgivingar i det evig ekspanderande Dylan-arkivet høyrer The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings til mellom dei aller beste – for her er det som om alt står på spel, kvar kveld.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Rock

Bob Dylan:

The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings

Columbia

Då eg ein gong i studietida i midten av 1990-åra kom over ei bibliotekutgåve av Sam Shepards The Rolling Thunder Logbook (1977), skjøna eg kor sjeldan førsteeksemplaret var, og eg fann raskt vegen til ei kopimaskin og kopierte opp heile skiten. Drøymande studerte eg forfattarens kaotiske skildring – og fotografi – av Bob Dylan og (det stadig veksande) reisefølgjet han tok med seg på den skranglete, eventyrlege turneen i midten av 1970-åra, ei konsertrekkje eg fantaserte om å kunne lytte til, for etter mitt syn var artisten då på sitt beste, rett etter Blood on the Tracks (1975), og like før Desire (1976).

Gnistrande opptak

Berre glimt eksisterte frå turneen som fekk namnet The Rolling Thunder Revue på denne tida – gnistrande opptak av enkeltsongar som «It Ain’t Me Babe» og «Isis» gav meg hakeslepp. Då NRK våren 1991 slo til med ei TV-feiring av Dylans 50-årsdag, herleg leia av Jan Erik Vold, var eit opptak der Dylan med kvit ansiktsmåling framførte ein intens, nærgåande versjon av «Tangled Up in Blue» mellom høgdepunkta, og eg forstod raskt at det måtte stamme frå The Rolling Thunder Revue. Det var jo klart at desse haustkveldane i 1975 måtte ha vore magiske.

Og det var og er dei, stadfestar den omfattande dokumentasjonen som no er her med The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings, som samlar fem heile konsertar, øvingsopptak og enkeltopptak over 148 spor på til saman 14 CD-plater. Wesley Stace har skrive eit nytt essay, og som om ikkje alt dette var nok, er ein film om turneen rett rundt hjørnet, regissert av Martin Scorsese, med premiere på Netflix neste veke.

Braut ny grunn

Eg ønskjer det velkomen, alt saman. Med Rolling Thunder-turneen braut Dylan ny grunn på så mange måtar, og prosjektet var ikkje utan risiko. Med ein flokk vener la han ut på tur og spelte maratonkonsertar på til dels obskure småplassar. Ei viktig drivkraft var den teatralske innramminga av alt som gjekk føre seg både på og bak scenen. Dylans karriere har alltid vore eit maskespel, og her verka dette eksplisitt, i ei iscenesetjing med mange botnar.

Særleg rått er det å høyre fleire av songane frå Desire framførte offentleg for første gong på turné, for eit publikum som garantert ikkje visste kva som venta dei. Når Dylan stig fram på scenekanten og framfører «Sara» i eit lite auditorium i vesle Worcester i Massachusetts 19. november, på boksens femte disk, er det som om det går eit sukk heile vegen gjennom tiåra som har gått, og rett ut i stoverommet mitt.

I den etter kvart omfattande serien av massive boksutgivingar i det evig ekspanderande Dylan-arkivet høyrer The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings til mellom dei aller beste – for her er det som om alt står på spel, kvar kveld.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Foto: Ole Berg-Rusten / NTB

Samfunn
Eva Aalberg Undheim

Eit spørsmål om kontroll

I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar
ArildBye

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB

IntervjuSamfunn
Christiane Jordheim Larsen

Nato-toppen som sa det han tenkte

Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.

Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement
Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis