Luftgitar til glede og fortviling
Ellen Andrea Wang har laga betre plater enn dette.
Jazz
Ellen Andrea Wang:
Closeness
Rob Luft, gitar og vokal; Ellen Andrea Wang, bass og vokal; og Jon Fält, trommer og vokal. Ropeadope RAD-576
Ellen Andrea Wang finn stadig nye musikalske omgjevnader, men ser ut til å ha ei spesiell tru på trioformatet. Denne gongen har ho den engelske gitaristen Rob Luft og den svenske trommeslagaren Jon Fält med på laget.
Wang har late seg inspirera av Esperanza Spalding og kombinerer titt og ofte basspel og vokal. På Closeness gjer ho det på fire av ni låtar. Sjølv om ho har ei heller spe røyst, fungerer det stort sett aldeles framifrå. Spesielt på «Lonely Woman», Ornette Colemans ikoniske låt med tekst av Margo Guryan, fungerer det fint. Både Karin Krog, Helen Merrill og Radka Toneff har gjort sine versjonar, så det blir som å hoppa etter Wirkola, men Wang har eit spesielt intervall i andre verselinje («They that knew her didn’t care...») som gjev ein dåm av norsk folkemusikk. Det er noko vart og sårbart i uttrykket som gjer at tolkinga står seg.
Det sårbare kjem endå tydelegare fram i spiritualteksten «Nobody Knows», som Wang har laga ny melodi til. I tolkinga hennar av ein annan tradisjonell spiritual, «Wayfaring Stranger», ber ikkje båten like godt. På den reggaeinspirerte versjonen av «This Is Not America» syng alle tre, men her er det etter kvart laga så mange tolkingar at det går 13 på dusinet.
Eg er også delt i synet på den instrumentale delen av plata. På opningssporet «Erasmus» og i særleg grad «Strange Flower» skapar dei tre ein samtale fylt av fine kommentarar og med ei gjennomgåande spaning. På tittelsporet byggjer dei opp intensiteten sakte, men er heile tida nær utgangspunktet. Låten «Recognise» er ein vakker ballade, men i staden for å utvikla låten gjennom ei kollektiv improviserande tilnærming, får Luft diverre lov til å fortapa seg i ein uinteressant leik med elektroniske effektar. Når han vender attende til temaet, er kompet uengasjert. Ikkje Ellen Andrea Wang på sitt mest heilstøypte, dette.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Ellen Andrea Wang:
Closeness
Rob Luft, gitar og vokal; Ellen Andrea Wang, bass og vokal; og Jon Fält, trommer og vokal. Ropeadope RAD-576
Ellen Andrea Wang finn stadig nye musikalske omgjevnader, men ser ut til å ha ei spesiell tru på trioformatet. Denne gongen har ho den engelske gitaristen Rob Luft og den svenske trommeslagaren Jon Fält med på laget.
Wang har late seg inspirera av Esperanza Spalding og kombinerer titt og ofte basspel og vokal. På Closeness gjer ho det på fire av ni låtar. Sjølv om ho har ei heller spe røyst, fungerer det stort sett aldeles framifrå. Spesielt på «Lonely Woman», Ornette Colemans ikoniske låt med tekst av Margo Guryan, fungerer det fint. Både Karin Krog, Helen Merrill og Radka Toneff har gjort sine versjonar, så det blir som å hoppa etter Wirkola, men Wang har eit spesielt intervall i andre verselinje («They that knew her didn’t care...») som gjev ein dåm av norsk folkemusikk. Det er noko vart og sårbart i uttrykket som gjer at tolkinga står seg.
Det sårbare kjem endå tydelegare fram i spiritualteksten «Nobody Knows», som Wang har laga ny melodi til. I tolkinga hennar av ein annan tradisjonell spiritual, «Wayfaring Stranger», ber ikkje båten like godt. På den reggaeinspirerte versjonen av «This Is Not America» syng alle tre, men her er det etter kvart laga så mange tolkingar at det går 13 på dusinet.
Eg er også delt i synet på den instrumentale delen av plata. På opningssporet «Erasmus» og i særleg grad «Strange Flower» skapar dei tre ein samtale fylt av fine kommentarar og med ei gjennomgåande spaning. På tittelsporet byggjer dei opp intensiteten sakte, men er heile tida nær utgangspunktet. Låten «Recognise» er ein vakker ballade, men i staden for å utvikla låten gjennom ei kollektiv improviserande tilnærming, får Luft diverre lov til å fortapa seg i ein uinteressant leik med elektroniske effektar. Når han vender attende til temaet, er kompet uengasjert. Ikkje Ellen Andrea Wang på sitt mest heilstøypte, dette.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Eskil Skjeldal har skrive fleire bøker, både sakprosa og romanar.
Foto: Vegard Giskehaug
Der mørkeret bur
Eskil Skjeldal er ikkje redd for å gå dit det gjer mest vondt.
Foto: Terje Pedersen / NTB
Tendensiøs statistikk om senfølger
Myndighetene må anerkjenne at senfølger eksisterer og utgjør et samfunnsproblem.
Klima- og miljøminister Andreas Bjelland Eriksen (Ap)
Foto: Javad Parsa / NTB
Bedre forhold for villreinen
Villreinen som lever i fjellområdene i Sør-Norge, sliter. Skal vi lykkes med å snu utviklingen, må vi finne løsninger sammen.
Titusenvis av menneske har samla seg framfor parlamentet i Tbilisi dei siste vekene, i protest mot det dei kallar «den russiske lova».
Foto: Ida Lødemel Tvedt
Krossveg i den georgiske draumen
TBILISI: Demonstrasjonane i Georgia kjem til å eskalere fram mot 17. mai.
Mange meiner at det er no landet tek vegvalet mellom Russland og Vesten.
Lars Elling har skrive eit portrett av venen Stian Carstensen.
Foto: Trond A. Isaksen
Singel og sanatorium
Lars Elling skriv sprudlande, intelligent overskotsprosa
frå sinnets undergrunn.
Papiravisa