Kvartett med mykje på hjartet
Samspelet er av den ekstraordinære sorten.
Trygve Waldemar Fiske har komponert sju av åtte låtar på albumet.
Foto: AMP Music & Records
Jazz
Waldemar 4:
The Buoy And The Sea
André Roligheten, tenorsaks og bassklarinett; Håvard Wiik, piano; Trygve Waldemar Fiske, bass; Erik Nylander, trommer. AMP Music & Records AT062
Kvartetten er eit resultat av at Trygve Waldemar Fiske fekk i oppdrag å halda såkalla jazzstipendiatkonsert på Moldejazz i 2014. Debutplata Waldemar 4 kom i 2015. Denne plata blei gjeven ut i vinter, men Posten har byrja pedagogisk verksemd i beste Jean-Jacques Rosseau-ånd og kome til at postsendingar merka «5700 Voss» er altfor upresist. Først då eg kontakta plateselskapet og gjorde merksam på at postnummeret er 5704, kom plata fram.
Organisk heilskap
Plata er uansett så god at ho fortener å bli lagt merke til. Både i stil og uttrykk følgjer The Buoy And The Sea debutplata, men tema og improvisasjon er denne gongen i sterkare grad ein organisk heilskap. Samspelet er utvikla og er ei utømmeleg kjelde til gledeleg overrasking.
Fiske har komponert sju av åtte låtar. Han har skrive eit par balladar som kjem til å ha eit liv utover denne plata. Tittelkuttet har særmerke som gjer at temaet festar seg med ein gong. Heilt ulik, men like fasinerande er «Dolphine», som har ein komposisjon-i-komposisjonen-intro av Roligheten og Wiik. Sistnemnde har på tinging skrive «Funambulistics», som tilfører plata både temperament, humor og skarpe kantar og understrekar den sentrale rolla aksen Wiik og Roligheten har i denne utgjevinga.
Tileigna Peacock
Fiske har komponert suiten «Gary X» i tre delar tileigna bassisten Gary Peacock. Som Peacock gjer ikkje Fiske så mykje vesen av seg; han er katalysatoren, med eit særleg auge og ansvar for heilskapen. Saman med Nylander dannar han eit perfekt tospann. Waldemar 4 er ei livbøye i eit hav av likegyldig musikk.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Waldemar 4:
The Buoy And The Sea
André Roligheten, tenorsaks og bassklarinett; Håvard Wiik, piano; Trygve Waldemar Fiske, bass; Erik Nylander, trommer. AMP Music & Records AT062
Kvartetten er eit resultat av at Trygve Waldemar Fiske fekk i oppdrag å halda såkalla jazzstipendiatkonsert på Moldejazz i 2014. Debutplata Waldemar 4 kom i 2015. Denne plata blei gjeven ut i vinter, men Posten har byrja pedagogisk verksemd i beste Jean-Jacques Rosseau-ånd og kome til at postsendingar merka «5700 Voss» er altfor upresist. Først då eg kontakta plateselskapet og gjorde merksam på at postnummeret er 5704, kom plata fram.
Organisk heilskap
Plata er uansett så god at ho fortener å bli lagt merke til. Både i stil og uttrykk følgjer The Buoy And The Sea debutplata, men tema og improvisasjon er denne gongen i sterkare grad ein organisk heilskap. Samspelet er utvikla og er ei utømmeleg kjelde til gledeleg overrasking.
Fiske har komponert sju av åtte låtar. Han har skrive eit par balladar som kjem til å ha eit liv utover denne plata. Tittelkuttet har særmerke som gjer at temaet festar seg med ein gong. Heilt ulik, men like fasinerande er «Dolphine», som har ein komposisjon-i-komposisjonen-intro av Roligheten og Wiik. Sistnemnde har på tinging skrive «Funambulistics», som tilfører plata både temperament, humor og skarpe kantar og understrekar den sentrale rolla aksen Wiik og Roligheten har i denne utgjevinga.
Tileigna Peacock
Fiske har komponert suiten «Gary X» i tre delar tileigna bassisten Gary Peacock. Som Peacock gjer ikkje Fiske så mykje vesen av seg; han er katalysatoren, med eit særleg auge og ansvar for heilskapen. Saman med Nylander dannar han eit perfekt tospann. Waldemar 4 er ei livbøye i eit hav av likegyldig musikk.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Mina Hadjian saman med Rune.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Von for verstingar
Dokumentaren til Kari Anne Moe er ei kjærleikserklæring til Mina Hadjian og fengselsfuglar.
Rapartist og skodespelar Benedicte Izabell Ekeland imponerer i monologen om Cassandra.
Foto: Stig Håvard Dirdal / Rogaland Teater
Ordflaum om meininga med livet
Måten rapartist Benedicte Izabell Ekeland framfører ein lang monolog på ei naken teaterscene på, er imponerande. Men kva snakkar ho om i nesten ein time?
L’arpa festante blei grunnlagt i München i 1983.
Foto: Günter Ludwig
Frankofil elan
L’arpa festante spelar best der det går fort.