Hylling til klassisk jazzkvartett
Cecilie Grundt har funne ein perfekt makker i Vigleik Storaas.
Cecilie Grundt har ein Getz-liknande tone i tenorsaksofonen.
Foto: Torgrim Melhuus
Jazz
Cecilie Grundt:
Order And Chaos
Cecilie Grundt, saksofon; Vigleik Storaas, piano; David Andersson, bass; Martin Mellem, trommer.
AMP Music & Records AT065
Det er lite kaos på Cecilie Grundts andre utgjeving i eige namn. Materialet kan rubriserast som moderne mainstream. Ho har komponert sju av dei åtte låtane, og alle kan seiast å vera inspirerte av musikken til legender som John Coltrane, Wayne Shorter, Sonny Rollins og Joe Henderson, og det desse gjorde på Blue Note og Impulse på 1960-talet. Plata er ei hylling til den klassiske jazzkvartetten, ei verdig hylling, kan ein leggja til.
Sjølv om Grundt har skrive mange flotte, tidstypiske låtar, så er fundamentet låtane skapar for improvisasjon, det mest verdfulle. Grundt og Storaas har ein herleg kjemi. Dei er lyttande, held tilbake og går aldri i vegen for kvarandre. Likevel er dei til tider intrikat og alltid smakfullt samhandlande. I den Henderson-inspirerte «Hypnosia» sprudlar det av samspelet mellom dei to. Her slepp også trommeslagar Mellem til, men rollen hans er til liks med bassist Andersson å halda pulsen i gang. Det gjer dei på drivande, men diskré vis.
Grundt er ein fin melodikar med ein matt Getz-liknande tone i tenorsaksen. Ho har alt anna enn ein ekstrovert spelestil. Likevel fangar ho og held merksemda mi på sitt stillfarne vis. Order And Chaos er fleire hakk opp frå debutplata.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Cecilie Grundt:
Order And Chaos
Cecilie Grundt, saksofon; Vigleik Storaas, piano; David Andersson, bass; Martin Mellem, trommer.
AMP Music & Records AT065
Det er lite kaos på Cecilie Grundts andre utgjeving i eige namn. Materialet kan rubriserast som moderne mainstream. Ho har komponert sju av dei åtte låtane, og alle kan seiast å vera inspirerte av musikken til legender som John Coltrane, Wayne Shorter, Sonny Rollins og Joe Henderson, og det desse gjorde på Blue Note og Impulse på 1960-talet. Plata er ei hylling til den klassiske jazzkvartetten, ei verdig hylling, kan ein leggja til.
Sjølv om Grundt har skrive mange flotte, tidstypiske låtar, så er fundamentet låtane skapar for improvisasjon, det mest verdfulle. Grundt og Storaas har ein herleg kjemi. Dei er lyttande, held tilbake og går aldri i vegen for kvarandre. Likevel er dei til tider intrikat og alltid smakfullt samhandlande. I den Henderson-inspirerte «Hypnosia» sprudlar det av samspelet mellom dei to. Her slepp også trommeslagar Mellem til, men rollen hans er til liks med bassist Andersson å halda pulsen i gang. Det gjer dei på drivande, men diskré vis.
Grundt er ein fin melodikar med ein matt Getz-liknande tone i tenorsaksen. Ho har alt anna enn ein ekstrovert spelestil. Likevel fangar ho og held merksemda mi på sitt stillfarne vis. Order And Chaos er fleire hakk opp frå debutplata.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Finansminister og leiar for Senterpartiet Trygve Slagsvold Vedum på landsstyremøtet i år. Partiet har falle kraftig på dei nyaste meiningsmålingane.
Foto: Thomas Fure / NTB
– Populisme er ikkje noko å vere redd for
Trass i dårlege meiningsmålingar har statssekretær Skjalg Fjellheim trua på at Senterpartiet har den beste politikken for Noreg.
Ein mann trakkar på ein plakat av Bashar al-Assad i Damaskus.
Foto: Amr Abdallah Dalsh / Reuters / NTB
Uviss lagnad for Syria
Det store spørsmålet no er kva som vil skje framover i Syria, etter at opposisjonen overraskande fort tok over heile det regimekontrollerte Syria nesten utan militær motstand.
Andrea Bræin Hovig og Tayo Cittadella Jacobsen i rollene som Marianne og Tor, som møtest på Nesoddferja.
Foto: Arthaus
Leiken kjærleik
Alle gode ting er faktisk tre, om du lurte på om trilogien til Dag Johan Haugerud held heilt til mål.
Ein atomsopp lyser opp nattehimmelen under prøvesprenginga Badger i USA i 1953.
Foto via Wikimedia Commons
Eg er dauden
Samtidig som faren for ein tredje verdskrig er større enn på eit halvt hundreår, ser vi på russiske trugsmål om bruk av atomvåpen som tomme.
Foto: Edvard Thorup
Makta og den uavhengige forskinga
«Eg er fullt klar over at mange gjorde ein stor innsats i Sør-Sudan, og med gode intensjonar.»