Rock

Sam Amidon:

Fatal Flower Garden EP

Nonesuch

«Ta hammaren med til arbeidsformannen», heiter det i dei første linene av «Spike Driver Blues» – «Tell him I’m gone.»

Det dreier seg nemleg om hammaren «som drap John Henry» – afroamerikanaren som ifølgje dei gamle forteljingane var mellom dei som hakka seg inn i Allegheny-fjella for å få fram jarnbanen, og konkurrerte godt med boremaskinene som kom for å erstatte han, for så å døy på post, med hammaren i hand.

Tallause songar har henta fram John Henrys forteljing, og det er ikkje fritt for at refrenget gjallar gjennom tiåra når Sam Amidon framfører «Spike Driver Blues», opningssporet på den fine, nye EP-en, som kjem ut vel 90 år etter at Mississippi John Hurt fekk spelt inn songen sin, i 1928.

I antologi

Eit kvart hundreår seinare fekk «Spike Driver Blues» ein plass på Harry Smiths klassiske The Anthology of American Folk Music (1952), ei utgiving som har hatt ein formativ verknad på fleire generasjonar americanaartistar, også etter at materialet kom ut i form av ein CD-boks i 1997, rikt utstyrt med bakgrunnsinformasjon og essaystikk – eit høgst tilrådd kompendium ein kan gå seg vill i gjennom eit heilt liv.

Harry Smith kuraterte på sitt idiosynkratiske vis ei samling tidlegare utgitte songar frå 1920- og 1930-åra og organiserte materialet i tre doble plater seksjonerte som «Ballads», «Social Music» og «Songs». Samstundes teikna det seg eit kart med liner mellom songane på tvers, og ein slags tropologi som har gitt næring til mykje kreativt arbeid opp gjennom åra. Vi kunne utvilsamt fylt fleire aviser med stoff om antologien, som til dømes har spela ei nøkkelrolle i Bob Dylans danningsreise – kritikar Greil Marcus har trekt linene til The Basement Tapes (1975) i den strålande boka Invisible Republic (1997).

Herleg resultat

Det var i vår at klubben L’Ancienne Belgique i Brussel annonserte at dei skulle setje i gang ein omfattande konsertserie der artistar hentar fram og tolkar materiale frå Smiths antologi. Amidon var artist nummer to og stod på scenen to kveldar i mai, før han tok med seg eit knippe songar i studio i London. Med seg fekk han multiinstrumentalisten Shahzad Ismaily, som han har spelt mykje med, og Leo Abrahams, som stod for produksjon og miks.

Resultatet er ein herleg liten EP, som forhåpentlegvis også leier fleire nye lyttarar til Smiths samling. Med berre fire songar får Amidon fram mangfaldet i materialet. Tittelsporet «Fatal Flower Garden» er ei oppsiktsvekkjande nytolking av originalen framført av Nelstone’s Hawaiians, der Amidon viser eit skarpt auge for, og tek vare på, ikkje berre det skumle, men også såre i den folkeeventyrlege songen. Mellom dei viktigaste instrumenta på The Anthology of American Folk Music er utan tvil banjoen, og Amidon har teke med både «Dry Bones» (Bascom Lamar Lunsford) og «Train on the Island» (J.P. Nestor) – med sistnemnde tek det litt av heilt på oppløpet, med felespel og generelt god stemning.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.