Gitarspel i postapokalypsen
Musikken i Sonys storsatsing byd på ambient og gitarbasert americana.
Filmmusikk
Gustavo Santaolalla og Mac
Quayle:
The Last Of Us Part II (original soundtrack)
Sony
Spelet The Last Of Us Part II byd på ein unik spelmekanikk, nemleg det å lære å spele kassegitar. Om lag ein gong per akt i den intense, interaktive soga lyt ein legge gevær og granatar bort, ta gitaren fatt og sveipe og gnukke på berøringsdelen av handkontrollen medan ein vel akkordar med ein av styrespakane. Ikkje så rart, då, kanskje, at musikken til spelet har blitt vurdert ei separat utgjeving verdig.
Musikken er komponert av Mac Quayle, kjend for musikken i sci-fi-serien Mr. Robot, og argentinske Gustavo Santaolalla, som står bak musikken i filmar som Brokeback Mountain og Babel. Sistnemnde bidreg med gitarorientert, ørkenaktige americana-musikk, gjerne med steelgitar, banjo eller fele i bakgrunnen. Quayle durar på med bekmørk og basstung orkesterambient som resonerer i veggar og ristande vindaugsruter, og dei to stilane sklir inn i kvarandre på dystert harmonisk vis.
Soga i spelet resonerer òg med tida vi lever i, og er langt på veg eit framifrå døme på korleis spel kan vere eit rikt og annleis medium for historieforteljing. Det heile går føre seg i ei framtid der eit virus som påverkar nervesystemet (som det òg ser ut til at koronaviruset kan gjere uavhengig av alder og helsetilstand), har ramma brorparten av menneskeætta og drepe eller gjort dei om til deformerte zombie-aktige monstrum, og dei gjenlevande lever i uforsonlege politiske og religiøse fraksjonar, tragisk nok med parallellar til røynda.
Diverre inneheld spelet òg nokre svært uheldige analogiar til Palestina–Israel-konflikten som syner korleis ubevisste fordommar kan snike seg inn i eit kreativt verk og sulke det til. Forfattar-regissøren er, ikkje tilfeldig, eksil-israelsk. Musikken, på si side, er det ikkje noko gale med.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Filmmusikk
Gustavo Santaolalla og Mac
Quayle:
The Last Of Us Part II (original soundtrack)
Sony
Spelet The Last Of Us Part II byd på ein unik spelmekanikk, nemleg det å lære å spele kassegitar. Om lag ein gong per akt i den intense, interaktive soga lyt ein legge gevær og granatar bort, ta gitaren fatt og sveipe og gnukke på berøringsdelen av handkontrollen medan ein vel akkordar med ein av styrespakane. Ikkje så rart, då, kanskje, at musikken til spelet har blitt vurdert ei separat utgjeving verdig.
Musikken er komponert av Mac Quayle, kjend for musikken i sci-fi-serien Mr. Robot, og argentinske Gustavo Santaolalla, som står bak musikken i filmar som Brokeback Mountain og Babel. Sistnemnde bidreg med gitarorientert, ørkenaktige americana-musikk, gjerne med steelgitar, banjo eller fele i bakgrunnen. Quayle durar på med bekmørk og basstung orkesterambient som resonerer i veggar og ristande vindaugsruter, og dei to stilane sklir inn i kvarandre på dystert harmonisk vis.
Soga i spelet resonerer òg med tida vi lever i, og er langt på veg eit framifrå døme på korleis spel kan vere eit rikt og annleis medium for historieforteljing. Det heile går føre seg i ei framtid der eit virus som påverkar nervesystemet (som det òg ser ut til at koronaviruset kan gjere uavhengig av alder og helsetilstand), har ramma brorparten av menneskeætta og drepe eller gjort dei om til deformerte zombie-aktige monstrum, og dei gjenlevande lever i uforsonlege politiske og religiøse fraksjonar, tragisk nok med parallellar til røynda.
Diverre inneheld spelet òg nokre svært uheldige analogiar til Palestina–Israel-konflikten som syner korleis ubevisste fordommar kan snike seg inn i eit kreativt verk og sulke det til. Forfattar-regissøren er, ikkje tilfeldig, eksil-israelsk. Musikken, på si side, er det ikkje noko gale med.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto via Wikimedia Commons
«Hulda Garborg er ein av dei store, gløymde forfattarskapane i Noreg.»
Fuktmålaren syner at veggen er knuskturr. Er det truverdig?
Foto: Per Thorvaldsen
«Frykta er ein god læremeister. Eg sit no og les Byggforsk-artiklar om fukt for harde livet.»
Wako er Kjetil Mulelid, Simon Olderskog Albertsen, Bárdur Reinert Poulsen og Martin Myhre Olsen.
Foto: Eirik Havnes
Sprudlande samspel
Wako serverer ei heilakustisk jazzplate.
Sitrusmarinert kamskjel med estragon, lime og olivenolje.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
«Måltidet skreid fram under både lågmælte og høglydte sukk og stønn.»
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE