Gitarspel i postapokalypsen
Musikken i Sonys storsatsing byd på ambient og gitarbasert americana.
Filmmusikk
Gustavo Santaolalla og Mac
Quayle:
The Last Of Us Part II (original soundtrack)
Sony
Spelet The Last Of Us Part II byd på ein unik spelmekanikk, nemleg det å lære å spele kassegitar. Om lag ein gong per akt i den intense, interaktive soga lyt ein legge gevær og granatar bort, ta gitaren fatt og sveipe og gnukke på berøringsdelen av handkontrollen medan ein vel akkordar med ein av styrespakane. Ikkje så rart, då, kanskje, at musikken til spelet har blitt vurdert ei separat utgjeving verdig.
Musikken er komponert av Mac Quayle, kjend for musikken i sci-fi-serien Mr. Robot, og argentinske Gustavo Santaolalla, som står bak musikken i filmar som Brokeback Mountain og Babel. Sistnemnde bidreg med gitarorientert, ørkenaktige americana-musikk, gjerne med steelgitar, banjo eller fele i bakgrunnen. Quayle durar på med bekmørk og basstung orkesterambient som resonerer i veggar og ristande vindaugsruter, og dei to stilane sklir inn i kvarandre på dystert harmonisk vis.
Soga i spelet resonerer òg med tida vi lever i, og er langt på veg eit framifrå døme på korleis spel kan vere eit rikt og annleis medium for historieforteljing. Det heile går føre seg i ei framtid der eit virus som påverkar nervesystemet (som det òg ser ut til at koronaviruset kan gjere uavhengig av alder og helsetilstand), har ramma brorparten av menneskeætta og drepe eller gjort dei om til deformerte zombie-aktige monstrum, og dei gjenlevande lever i uforsonlege politiske og religiøse fraksjonar, tragisk nok med parallellar til røynda.
Diverre inneheld spelet òg nokre svært uheldige analogiar til Palestina–Israel-konflikten som syner korleis ubevisste fordommar kan snike seg inn i eit kreativt verk og sulke det til. Forfattar-regissøren er, ikkje tilfeldig, eksil-israelsk. Musikken, på si side, er det ikkje noko gale med.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Filmmusikk
Gustavo Santaolalla og Mac
Quayle:
The Last Of Us Part II (original soundtrack)
Sony
Spelet The Last Of Us Part II byd på ein unik spelmekanikk, nemleg det å lære å spele kassegitar. Om lag ein gong per akt i den intense, interaktive soga lyt ein legge gevær og granatar bort, ta gitaren fatt og sveipe og gnukke på berøringsdelen av handkontrollen medan ein vel akkordar med ein av styrespakane. Ikkje så rart, då, kanskje, at musikken til spelet har blitt vurdert ei separat utgjeving verdig.
Musikken er komponert av Mac Quayle, kjend for musikken i sci-fi-serien Mr. Robot, og argentinske Gustavo Santaolalla, som står bak musikken i filmar som Brokeback Mountain og Babel. Sistnemnde bidreg med gitarorientert, ørkenaktige americana-musikk, gjerne med steelgitar, banjo eller fele i bakgrunnen. Quayle durar på med bekmørk og basstung orkesterambient som resonerer i veggar og ristande vindaugsruter, og dei to stilane sklir inn i kvarandre på dystert harmonisk vis.
Soga i spelet resonerer òg med tida vi lever i, og er langt på veg eit framifrå døme på korleis spel kan vere eit rikt og annleis medium for historieforteljing. Det heile går føre seg i ei framtid der eit virus som påverkar nervesystemet (som det òg ser ut til at koronaviruset kan gjere uavhengig av alder og helsetilstand), har ramma brorparten av menneskeætta og drepe eller gjort dei om til deformerte zombie-aktige monstrum, og dei gjenlevande lever i uforsonlege politiske og religiøse fraksjonar, tragisk nok med parallellar til røynda.
Diverre inneheld spelet òg nokre svært uheldige analogiar til Palestina–Israel-konflikten som syner korleis ubevisste fordommar kan snike seg inn i eit kreativt verk og sulke det til. Forfattar-regissøren er, ikkje tilfeldig, eksil-israelsk. Musikken, på si side, er det ikkje noko gale med.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.
Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss
Orda mellom oss
Sunniva M. Roligheten, Daniel A. Wilondja og Google Translate har saman skrive ein fascinerande tekstkollasj.
Teikning: May LInn Clement
«Blokk har vore nytta om stabben folk vart halshogne på.»
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.
Foto: Ole Berg-Rusten / NTB
Eit spørsmål om kontroll
I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.
Foto: Samlaget
Ein av oss
Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.