Rock

Neko Case:

Hell-On

Anti-/Playground

Eit utrydda dyr stirer mot deg frå pengesetelen. Slik er det magre løftet om evig liv formulert i «Last Lion of Albion», det andre sporet på Hell-On, det nye studioalbumet frå Neko Case.

«They’ll use you for centuries to come», syng Case, idet lyttaren prøver å fordøye paradokset. For dette er songen til den siste tigeren i Tasmania, til det siste sedertreet i Libanon – til skapningar og landskap mennesket opphøgjer til kulturelle ikon, og til same tid utryddar: «You’ll feel extinction when you see your face on their money.»

Suveren meloditeft

Hell-On stadfestar Neko Cases posisjon som ein av dei største låtskrivarane og vokalistane i generasjonen sin. Med dei få verselinene i «Last Lion of Albion» får ho sagt frykteleg mykje, men eg er alt fanga før eg er i stand til å fatte samanhengen mellom noko av det, for då har songen alt drege meg inn, i kraft av dei musikalske kvalitetane. Mellom desse høyrer ein suveren meloditeft til – og ei røyst som ikkje liknar noko anna.

Dei som kjenner Case, skal vite at Hell-On er heilt på høgde med Fox Confessor Brings the Flood (2006), Middle Cyclone (2009) og The Worse Things Get, The Harder I Fight, The More I Love You (2013) – utgivingar som vitnar om eit konsekvent høgt kvalitetsnivå i alle ledd. Somme av songane på dette nye albumet peikar likevel i nye retningar. Case budde i Stockholm i to månader og arbeidde med albumet der, og fekk med Björn Yttling som medprodusent, eit friskt tilskot på ei plate som elles inneheld samarbeid med mange gamle kjenningar i Case-samanheng, folk som Joey Burns (Calexico), kd lang og Laura Veirs (fleire lesarar vil hugse case/lang/veirs frå 2016), Kelly Hogan og AC Newman (eit medmedlem i The New Pornographers).

Mange lag

Mellom absolutte høgdepunkt på Hell-On er den ruvande, sju minutt lange duetten med Mark Lanegan, «Curse of the I–5 Corridor», ein komposisjon med så mange lag at det trengst ein eigen ekspedisjon til å grave alle fram. Og så er det versjonen av Crooked Fingers-låten «Sleep All Summer» (2005), der Eric Bachmann dukkar opp – eit elegant og smakfullt innslag.

Case er ein artist som balanserer det store alvoret med den svarte humoren, noko ikkje minst det ikonoklastiske omslaget på Hell-On viser godt: ein klassisk positur vert kombinert med ein sigarettparykk og ein artist som bokstavleg tala er i fyr og flamme. Det høyrer med til historia om Hell-On at Case vart oppringd natta før ho skulle spele inn vokalen på nøkkellåten «Bad Luck». Garden ho eigde, stod i brann, og før natta var omme, var huset hennar redusert til ein ruin. Letta over at verken menneske- eller dyreliv gjekk tapt, beit ho tennene saman, møtte opp i studio og song det som må vere den finaste låten om uflaks gjennom tidene.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.