Samtidsmusikk

Vilde & Inga:

How Forests Think

Vilde Sandve Alnæs, fiolin; Inga Margrethe Aas, kontrabass; Benjamin Maumus, lyddesign. Sofa Music

Tidlegare i haust skreiv eg om Sherrifs of Nothingness’ plate, som var innspelt med lyden av ein peiseld som akkompagnement til dei minimalistiske lydane frå fele og bratsj.

Også på denne doble CD-en med improvisert musikk for fiolin og kontrabass er det fokus på korleis omgjevnadene kan nyttast aktivt for å prega det musikalske resultatet. Vilde og Inga er ikkje dei første som spelar inn plate i Emanuel Vigelands mausoleum, som har ekstrem etterklang. Såleis er ikkje dette nokon original idé, men ei stadfesting av korleis dette unike lokalet i seg sjølv verkar som eit instrument. Nokre av spora er spelte inn i eit vanleg studio, og her er det detaljerte næropptak av alternative speleteknikkar som dominerer.

Men det er utandørsopptaka som er mest spanande: Opptaka frå Spikertjern er dominerte av fuglelydar frå den stille skogen, og instrumentalistane er varsame i uttrykket. Dei smyg seg nesten umerkeleg inn og ut av fuglesongen og det stille suset frå skogen. Også opptaka frå Oslo sentrum er spanande, der trafikklydar, som vanlegvis vert opplevd som noko negativt, vert estetiserte i denne konteksten. Og skogens småfuglar er her erstatta med måkeskrik.

Den amerikanske komponisten John Cage (1912–1992) har vore ein pioner når det gjeld å ta lyd frå ikkje-instrument på alvor som estetiske objekt. Dette inkluderer stilla, som kanskje ikkje finst: Me er alltid omgjevne av lyd, og til og med kroppen vår produserer lydar utan at me gjer noko aktivt for at det skal skje.

I dag er ikkje slike tankar avantgardistiske lenger. Det er mange lydkunstnarar, komponistar og improvisatorar som er opptekne av dette. Men versjonen til Vilde & Inga er ikkje ein av mange som vil verta gløymde. Dette er fokusert og disiplinert samstundes som det er avslappa, ikkje-hektisk og inkluderande. Når eg skriv dette, høyrer eg samstundes strykeinstrumenta, omgjevnadene rundt innspelinga, susinga i øyra mine, lyden av ventilasjonsanlegget på kontoret og klapringa frå tastaturet. Musikken på How Forests Think hjelper oss til vera til stades i den lyden som omgjev oss heile tida.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikk­meldar i Dag og Tid.