Americana

Cory
Hanson:

Pale Horse Rider

Drag City

Det første eg vel bør skrive om den nye plata til Cory Hanson, Pale Horse Rider, er at ho inneheld det som er årets låt for min del så langt, «Another Story From The Center Of The Earth». Eg har ikkje tal på kor mange gonger eg har late dei knapt åtte minutta med musikk fylle rommet her, eg vert aldri lei av songen.

Om det er ein vokalist Hanson minner om i desse strofene, er det vel Thom Yorke (Radiohead), også i den gåtefulle, biletsterke teksten. Det får bygge seg godt opp og brette seg godt ut, før balladen eksploderer i elektriske gitarsolar som kan gi assosiasjonar til Neil Young og Crazy Horse i ei særleg inspirert stund. Det er berre å takke Hanson for at han gir dette så utrendy, men akk så kjære elementet som er ein romsleg gitarsolo godt med plass, for tidstypisk er det ikkje. Eit stort, gapande brøl får ruve over akkordane, før songen legg seg ned for å døy, idet eit siste dinosaursukk munnar ut i det stillferdige, suggestive avslutningssporet «Pigs».

Velspelt

Nokre lesarar vil kjenne Cory Hanson frå Los Angeles-bandet Wand, som vart omfamna av multiinstrumentalistguru Ty Segall då dei platedebuterte i 2014, og har halde på jamt og trutt i åra som har følgt. Parallelt med dette spelar Hanson ut andre sider ved seg sjølv i solokarrieren, som med Pale Horse Rider vert viktig på ein heilt ny måte. Eg spår albumet kjem til å hamne på mange årsbestelister i Americana-kategorien i 2021, og garantert på mi.

Pale Horse Rider vart spelt inn seint på hausten i 2019, og storparten av musikken har Hanson med seg berre to musikarar på, Tyler Nuffer (gitarar, bass) og Evan Backer (ei heil rekkje instrument). Plata er uhyre velspelt og balansert i uttrykket, og eg er ikkje den første til å påpeike at Hanson vel aldri har sunge betre, verken med Wand eller på førre soloalbum, fine The Unborn Capitalist From Limbo (2016).

Lydlandskap

Pale Horse Rider er spelt inn i eit studio i eit ørkenlandskap, der talet på kaktusar langt overstig talet på medmenneske, og har markante countryelement i seg, særleg når Nuffer spelar lap steel-gitar, og når Heather Lockie dukkar opp på bratsj, men dette er ikkje ei countryplate – tenk meir nyamericana à la Phosphorescent. «Angeles», songen Hanson har laga til heimbyen, er eit godt døme, eller tittelsporet. Men Pale Horse Rider rommar også andre lydlandskap, og det går an å høyre at Brian Eno har vore til inspirasjon i dei to korte, ambiente instrumentalspora «Necklace» og «Surface To Air», som byggjer bruer mellom meir tradisjonelle låtkomposisjonar på ein fin måte.

Delar av albumet vart visstnok skrivne i eit hotellrom i Las Vegas, og nokre av livslagnadene som vert teikna opp på «Vegas Knights» og andre stader, tyder på at opphaldet gav Hanson nokre sterke bilete og stemningar til songane. I intervju har han også fortalt at han denne gongen av ulike grunnar hadde meir tid på seg med materialet enn elles. Etter at medmusikarane forlét han i studioet der ute i ørkenen, fekk han flikke på det dei hadde, heilt til det var på plass. Det viste seg å vere ein klok strategi.

Pale Horse Rider er ute i digital utgåve 16. april og kjem på LP, CD og kassett 21. mai.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.