Rock

Isobel
Campbell:

There Is No Other

Cooking Vinyl

Folk på motorvegen, folk på kjøpesenteret – dei liknar maur på marsj, utan tid å miste.

Det meiner i alle fall Isobel Campbell, i «Ant Life», på det nye albumet There Is No Other. Og så, held ho fram, i siste strofe, frå eine augneblunken til neste, er vi borte: «Remember fun?»

Konflikt

Det er ei stund sidan vi sist høyrde nytt solomateriale frå Campbell. Ho var ikkje meir enn 19 då ho dukka opp i Belle & Sebastian. Rett før tusenårsskiftet tok ho så sin eigen veg og laga to plater under namnet The Gentle Waves, etterfølgt av to soloplater under eige namn, men det har gått 14 år sidan den siste av dei kom ut. Fleire lesarar vil kjenne til samarbeidet med Mark Lanegan på tre album som kom ut i perioden 2006–2010.

Sidan den gong har Campbell flytta frå Glasgow til Los Angeles, gifta seg og arbeidd med dette nye albumet, som frustrerande nok har vorte ståande på vent på grunn av rettslege konfliktar med eit plateselskap, noko som førte henne inn i ei djup krise. Det eldste materialet på dette albumet vart til for ei god stund sidan.

Inspirasjon

There Is No Other er dermed utfallet av ein lang kamp, men det høyrer ein lite av i sjølve musikken, som har noko forsonande mildt og drøymande over seg. Om nokon kjem til å strekkje seg etter ordet «meditativt», er dei heller ikkje på villspor, for pressemeldinga som følgjer utgivinga, kan fortelje at tittelen kom til Campbell då ho oppdaga nett meditasjonen. «There is no other» er visstnok ei helsing som stammar frå mayakulturen.

There Is No Other peikar likevel i fleire andre retningar enn dette. Somme vil kanskje verte overraska over at den einaste komposisjonen som ikkje er Campbells eigen, er Tom Pettys «Runnin’ Down A Dream» (frå Full Moon Fever, 1989), ei fin tolking som får opp temperaturen litt, utan at det vert for heitt heller.

Flyttinga til Los Angeles har elles fått Campbell til å skrive «City of Angels», og også «Boulevard», som tematiserer dei massive sosiale problema som plagar byen. Los Angeles har ein massiv underhaldningsindustri, men mange har ingen stad å bu. Også straumen med bilar som manar fram tankar om maur i «Ant Life», tippar eg ho har sett her.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.