Folke- eller kammermusikk?
To trioar vidarefører folkemusikken på ulike vis.
Ragnhild Furebotten då ho tok imot Spellemannprisen i 2011. Helene Bøksle til venstre.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB scanpix
Folkemusikk
Atter
ljomen:
Tonar i tre
Ta:lik
Folkemusikk
Ragnhild Furebotten:
Klopper
Ta:lik
Norsk folkemusikk har vore dominert av solistisk spel, men i aukande grad ser me at særleg yngre profesjonelle musikarar dyrkar ulike former for samspel, og ofte har medspelarane bakgrunn frå jazz, pop eller rock.
Desse to trioane nyttar berre akustiske instrument, og alle utøvarar har solid bakgrunn frå tradisjonsmusikk, samstundes som dei har røynsle frå andre musikkformer. Noko anna som er felles, er at spelet har mykje til felles med klassisk kammermusikk, der det er lagt stor vekt på dynamikk og finstemte detaljar. Dette er med andre ord konsertmusikk så god som nokon.
Musikarane i Atterljomen er gudbrandsdølane Astrid Sulheim, Aslak Brimi og Bjørn Kåre Odde. Alle spelar fele, men Odde spelar dessutan bratsj – noko som tilfører det tradisjonelle spelet eit nytt element, men utan at det vert opplevt som eit brot.
Medan Atterljomen for det meste spelar eldre leikar (i nye arrangement), har felespelaren Ragnhild Furebotten med eitt unnatak (ein pols frå Drevja) komponert all musikken sjølv. Saman med Emilia Amper på nøkkelharpe og Frode Haltli på trekkspel har ho laga arrangementa. Felespelet minner ofte om den nordnorske folkemusikken, som er utgangspunktet til Furebotten, men det smeltar fint saman med Ampers svenskpåverka nøkkelharpespel og Haltlis bakgrunn som samtidsmusikar og improvisator.
Medan mange stilblandingsprosjekt ikkje fungerer optimalt fordi deltakarane ofte har manglande forståing for dei ulike elementa som skal blandast, verkar begge desse trioane overtydande fordi dei framfører stiltrekk frå tradisjonsmusikken med stor autoritet, samstundes som dei jobbar like grundig med nyansane som eit førsteklasses klassisk ensemble.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Folkemusikk
Atter
ljomen:
Tonar i tre
Ta:lik
Folkemusikk
Ragnhild Furebotten:
Klopper
Ta:lik
Norsk folkemusikk har vore dominert av solistisk spel, men i aukande grad ser me at særleg yngre profesjonelle musikarar dyrkar ulike former for samspel, og ofte har medspelarane bakgrunn frå jazz, pop eller rock.
Desse to trioane nyttar berre akustiske instrument, og alle utøvarar har solid bakgrunn frå tradisjonsmusikk, samstundes som dei har røynsle frå andre musikkformer. Noko anna som er felles, er at spelet har mykje til felles med klassisk kammermusikk, der det er lagt stor vekt på dynamikk og finstemte detaljar. Dette er med andre ord konsertmusikk så god som nokon.
Musikarane i Atterljomen er gudbrandsdølane Astrid Sulheim, Aslak Brimi og Bjørn Kåre Odde. Alle spelar fele, men Odde spelar dessutan bratsj – noko som tilfører det tradisjonelle spelet eit nytt element, men utan at det vert opplevt som eit brot.
Medan Atterljomen for det meste spelar eldre leikar (i nye arrangement), har felespelaren Ragnhild Furebotten med eitt unnatak (ein pols frå Drevja) komponert all musikken sjølv. Saman med Emilia Amper på nøkkelharpe og Frode Haltli på trekkspel har ho laga arrangementa. Felespelet minner ofte om den nordnorske folkemusikken, som er utgangspunktet til Furebotten, men det smeltar fint saman med Ampers svenskpåverka nøkkelharpespel og Haltlis bakgrunn som samtidsmusikar og improvisator.
Medan mange stilblandingsprosjekt ikkje fungerer optimalt fordi deltakarane ofte har manglande forståing for dei ulike elementa som skal blandast, verkar begge desse trioane overtydande fordi dei framfører stiltrekk frå tradisjonsmusikken med stor autoritet, samstundes som dei jobbar like grundig med nyansane som eit førsteklasses klassisk ensemble.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.
The Lady (Willa Fitzgerald) må flykte frå ein galen mann.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkfilmen Strange Darling tuklar med tida for å trekke i gang tankane.
President Joe Biden (f. 1942) og statsminister Jonas Gahr Støre (f. 1960) stiller opp til familiefoto på Nato-toppmøtet i Washington i år.
Foto: Javad Parsa / NTB
Å fjerne Støre no vil vere ei panikkhandling som skaper fleire problem enn det løyser for Arbeidarpartiet.
Ein demonstrant med gassmaske protesterer i Tblisi 2. desember mot at den nye regjeringa vil leggja vekk EU-søknaden.
Foto: Irakli Gedenidze / Reuters / NTB
«Med unntak av presidenten har ikkje demonstrantane i Georgia stor tiltru til politikarane.»
Sveinung Rotevatn (V), som ser opp, talte ikkje under behandlinga av den nye abortlova 3. desember. Den som gjekk fram til talarstolen flest gonger, var Marian Hussein (SV).
Foto: Thomas Fure / AP / NTB
Mors liv i salen
Debatten vi fekk høyre då den nye abortlova blei behandla tysdag, strekte seg frå 10.00 til 14.30, frå 1915 til framtida og frå fosteret til den store verda.