Klassisk

Kaada:

Misinterpretations

Mirakel

Multiinstrumentalisten Kaada, som har samarbeidd med Faith No More-vokalisten Mike Patton og er kjend frå den ihuga alternativrocktrioen Cloroform, er ute med eit nytt soloalbum. På Misinterpretations utforskar han pianomusikk av komponistar som Grieg, Satie og Debussy på eit klaver preparert med heftemasse.

Heftemasse

Bruken av festekitt på strengane gir ein stor rikdom av uventa, men velklingande effektar og klangfargar til lydbiletet og får klaveret til å låte som noko anna enn berre eit piano: ei uutgrundeleg lirekasse frå ei framand verd, eit gateorkester frå eit alternativt Fortids-Paris, skribling i ei mystisk dagbok. Musikken minner til dels om The Caretakers hakkete og skakke utforsking av hugs og nostalgi, men Kaadas fornying av det gamle manar fram indre bilete av meir oppløftande og frisk karakter.

Misinterpretations syner at ei god feiltolking kan gi ny meining til slitne klisjear, og heftemassen er interessant både som tilfellegenerator, kreativitetsstimulator og metafor for menneskesinnets forunderlege evne til, på godt og vondt, å sjå samanhengar der dei både finst og ikkje finst.

Nye tolkingar

Til dømes blir pianomusikk av Debussy òg presentert i nye tolkingar på lydsporet til Untitled Goose Game, eit spel om ei rampete gås, medan Kaada held ei gås på eit plateomslag frå 2002 og ei Cloroform-låt frå 1998 heiter The OK Goose. Tilfeldig? Høgst sannsynleg, men den ferske vinylutgåva av Untitled Goose Game-lydsporet har doble spor, slik at vilkårlege versjonar av musikken blir spelte av på måfå avhengig av kvar nålespissen landar.

Uansett, å høyre på Kaadas pianoplate vert tilrådd. Det er ikkje som å skvette vatn på gåsa.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.