Endeleg ny plate
Knut Riisnæs kvartett held mainstreamfana høgt.
Knut Riisnæs kvartett fotografert på ein konsert på Herr Nilsen i Oslo.
Foto: Loosen Records
Jazz
Knut Riisnæs kvartett:
The Kernel
Knut Riisnæs, tenorsaks; Anders Aarum, piano; Jens Fossum, bass; Tom Olstad, trommer. LOSEN RECORDS LOS 223-2
Knut Riisnæs er av dei fremste improvisatorane her på berget innan eit mainstream stiluttrykk. Diverre er diskografien hans altfor tynn, det vil seia han har gjeve ut altfor få plater. Det er no gått tre år sidan Losen-debuten 2nd Thoughts kom ut, men ein må gå 15 år attende før ein finn neste plate, Touching (Resonant Music). The Kernel er såleis særs etterlengta.
Med autoritet
Riisnæs har med same besetning som på 2nd Thoughts. Bandet er ei samspelt eining som responderer perfekt på Riisnæs’ idérike og melodiøse improvisasjonar. Riisnæs snakkar ikkje med utestemme, men han har ein autoritet i spelet sitt som kjenneteiknar store stilistar. Sjølv om det er Riisnæs som naturleg nok er den sentrale solisten, er bidraga frå Aarum eit absolutt aktivum for plata. Fossum og Olstad fyller komprolla på eksemplarisk vis, sjølv om Fossum også er med på å gjera «West End Blues» (ein Riisnæs-låt) til eit salig svir.
Spanande repertoar
Helvta av låtane er komponert av bandmedlemmene. Den andre halvparten er coverlåtar som ein høyrer så sjeldan at ein knapt kan inkludera dei i standardrepertoaret, med unnatak av Horace Parlans vakre ballade «Love And Peace», som avsluttar plata. Både Kenny Dorhams «La Mesha», Wayne Shorters «Lady Day» og Cedar Waltons «Midnight Waltz» viser at Riisnæs plukkar repertoar med stilsikkert grep. Dessutan viser det at han har ein spesiell affinitet til valsetakten.
Nyttårslovnaden til folket frå Losen-sjef Odd Gjelsnes må vera at det heretter skal koma minst éi Knut Riisnæs-plate på selskapet kvart år.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Knut Riisnæs kvartett:
The Kernel
Knut Riisnæs, tenorsaks; Anders Aarum, piano; Jens Fossum, bass; Tom Olstad, trommer. LOSEN RECORDS LOS 223-2
Knut Riisnæs er av dei fremste improvisatorane her på berget innan eit mainstream stiluttrykk. Diverre er diskografien hans altfor tynn, det vil seia han har gjeve ut altfor få plater. Det er no gått tre år sidan Losen-debuten 2nd Thoughts kom ut, men ein må gå 15 år attende før ein finn neste plate, Touching (Resonant Music). The Kernel er såleis særs etterlengta.
Med autoritet
Riisnæs har med same besetning som på 2nd Thoughts. Bandet er ei samspelt eining som responderer perfekt på Riisnæs’ idérike og melodiøse improvisasjonar. Riisnæs snakkar ikkje med utestemme, men han har ein autoritet i spelet sitt som kjenneteiknar store stilistar. Sjølv om det er Riisnæs som naturleg nok er den sentrale solisten, er bidraga frå Aarum eit absolutt aktivum for plata. Fossum og Olstad fyller komprolla på eksemplarisk vis, sjølv om Fossum også er med på å gjera «West End Blues» (ein Riisnæs-låt) til eit salig svir.
Spanande repertoar
Helvta av låtane er komponert av bandmedlemmene. Den andre halvparten er coverlåtar som ein høyrer så sjeldan at ein knapt kan inkludera dei i standardrepertoaret, med unnatak av Horace Parlans vakre ballade «Love And Peace», som avsluttar plata. Både Kenny Dorhams «La Mesha», Wayne Shorters «Lady Day» og Cedar Waltons «Midnight Waltz» viser at Riisnæs plukkar repertoar med stilsikkert grep. Dessutan viser det at han har ein spesiell affinitet til valsetakten.
Nyttårslovnaden til folket frå Losen-sjef Odd Gjelsnes må vera at det heretter skal koma minst éi Knut Riisnæs-plate på selskapet kvart år.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Å forveksla aggressor med forsvarar
«Etter at Putin kom til makta hausten 1999, har Russland ført ei heil rad med krigar.»
Den nyfødde kalven.
Foto: Hilde Lussand Selheim
Ei ny Ameline er fødd
Vårsøg – også kalla Tripso sidan ho var så skvetten som ung, spissa øyro for ingenting og trippa med beina inn og ut av fjøset – fekk ein ny kalv natt til 13. mai.
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Papiravisa