Jazz / Fusion

A Tonic for the Troops:

Ambush

Magnus Bakken, tenor- og sopransaks; Espen Berg, piano; Ellen Brekken, bass; Magnus Sefaniassen Eide, trommer. ODIN CD9575

Ellen Brekken har teke stega frå kompmusikarens «sutlause» tilvære bak frontfigurar som Hedvig Mollestad og Tord Gustavsen til å aksla orkesterleiarrolla og stå fram som spanande komponist, og her er det fullkomen glideflukt frå første freistnad.

Ho har fått eit dedikert lag med seg. Dette er fire musikarar som dreg i same retning, og som ser og utviklar potensialet i låtane Brekken har teke med seg til innspelinga.

Groove og flyt

Sjølv om tempoet til tider er høgt og rytmikken kompleks, er ikkje arrangementa overleste. Brekken har gjeve grooven og flyten i musikken forrang. Alle fire får høve til å utfalda seg. Sjølvsagt er det Bakken og Berg som markerer seg mest i dei improviserte sekvensane, men Brekken sjølv har eit fantastisk kor og hommage til Marc Johnson på «Marc’s Lament».

Tittellåten «Ambush» er i røynda ei like respektfull hylling til Mike Brecker. Duetten mellom Bakken og Eide er ei oppvising i intensitet, struktur og kontroll. Høgdepunktet kjem likevel på første kutt, «The Capitulation of Alexandria», med det elleville koret til Espen Berg. Her er det triospel av ypparste klasse.

I tradisjonen 

Mang ein gong har eg vore på jazzklubb der det musikalske stemmer så til dei grader. Då sit eg og ynskjer at dette aldri må ta slutt.

Sjølv om musikken til Brekken er stoff som er trygt forankra i tradisjonen, har eg tenkt noko av det same – at dette må vara. I tilfellet Ambush er det faktisk råd å gjera noko med det – setja på plata endå ein gong.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.