Elektronisk

Diplodocus:

Slow and Heavy

Dungeons Deep Records

Eit nytt tiår er i gang, og kva passar vel betre for å markere eit slikt høve enn å skrive om ein splitter ny musikksjanger – ein som handlar om noko så gamaldags som dinosaurar? Sjangeren eg siktar til, er dino synth, ein underart av dungeon synth, som igjen er ein avart av dark ambient. I dungeonsynthkomposisjonar, til dømes dei til Burzum, blir tema frå svartmetall, slik som det overjordiske og flyktige, primitive og mellomalderske, omsett til meir flytande lydlandskap med kitschy synth- eller midiinstrument. Diplodocus’ dinosynthmusikk ser lenger tilbake enn til mellomalderen, til mellomtida på jorda – eller nærare bestemt slik trias-, jura- og krittida blei fantasert om i førre hundreår.

På Slow And Heavy blir førhistoriske landskapsbilete måla av songar med titlar som «Faint Glimmer in the Mesozoic Sky», «Prowl of the Concavenator» og «Return of the Thunder Lizard». Dundrande paukar, gonggongar og basstrommer held takta til blytung marsj, keyboard- eller midihorn framfører dramatiske fanfarar og samplingar frå gamle dinosaur- og/eller monsterfilmar à la The Land That Time Forgot, og One Million Years B.C. manar fram ljomande, nostalgiske stemningar.

Forhåpentlegvis vil 2020-åra bli hugsa som tiåret då det menneskelege samfunnet snur, vender og veltar om på politiske og økonomiske system og prioriteringar for å unngå ein skjebne verre enn den dinosaurane fekk. Dinosaurane slepp iallfall å ha rykte på seg for å ha forårsaka sin eigen undergang ved å brenne kjemiske supper laga av utdøydde artar over millionar av år.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.