Det som var, og det som er
Sharon Van Etten har fornya uttrykket på si nye plate.
Sharon Van Etten då ho spelte på musikkfestivalen Austin City Limits i oktober i fjor.
Foto: Jack Plunkett / Invision / AP / NTB scanpix
Rock
Sharon Van Etten:
Remind Me Tomorrow
Jagjaguwar
Med jamne mellomrom gjenopplivar ein artist uttrykket sitt ved å gjere bruk av nye verkty. Ei ny estetisk retning kan opne for ein ny måte å fortelje på. Dette må ha vore utgangspunktet for Sharon Van Etten då ho i arbeidet med ferske Remind Me Tomorrow la frå seg gitaren og fann vegen til synthar og trommemaskiner, slik så mange rockeartistar har gjort dei siste åra.
Først tok ho til å komponere ved tangentane, og første singel, tøffe og gatesmarte «Comeback Kid,» skal opphavleg ha vore ein pianoballade. Vidare har nyorienteringa mellom anna hendt i dialog med produsent John Congleton, som fekk høyre songane i tidlege, råe utgåver, og som føreslo nokre grep som gjorde dei mindre minimalistiske og rockebasiske enn det som er vanleg frå Van Etten.
Utgangspunktet
Snart fem år har gått sidan eg skreiv om Are We There (2014) på desse sidene, Van Ettens førre studioalbum, og ei av dei sterkaste rockeplatene på denne sida av tusenårsskiftet. Eg kjende meg skaka, opprørd og opprømt om kvarandre i møtet med materialet den gongen. Are We There fortalde om Van Ettens veg ut av eit destruktivt forhold, eit tilsynelatande umogleg utgangspunkt for å skulle kunne lage populærmusikk, men likevel ikkje, viste det seg. Albumet må ha vore viktig for mange lyttarar.
At utgangspunktet for Remind Me Tomorrow er eit ganske anna skal vel både artisten sjølv og vi vere glade for. I både presseskriv og ferske intervju kjem det fram at Van Etten skreiv songane på den nye plata då ho var gravid og studerte psykologi. Brått var ho å sjå på TV-skjermen også, i serien The OA, og så dukka ho opp og song i ein episode av David Lynchs nye Twin Peaks-serie.
Kreativ energi
Alt dette vitnar jo om ein massiv kreativ energi, og Remind Me Tomorrow kjennest då også ut som eit overskotsprosjekt. «This record is about pursuing your passions,» fortel Van Etten i ein kort kommentar til den nye musikken.
Van Etten har gjort bruk av svært ulike, men markante samarbeidspartnarar denne gongen – folk som Joey Waronker (kjend frå prosjekt med både Atoms For Peace, Beck og R.E.M.) og norske Lars Horntvedt (Jaga Jazzist). Artisten høyrest fornya ut, men likevel heilt som seg sjølv, og det skal verte svært spennande å finne ut korleis ho framfører både gammalt og nytt materiale når ho kjem til Parkteatret i Oslo 10. april.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Sharon Van Etten:
Remind Me Tomorrow
Jagjaguwar
Med jamne mellomrom gjenopplivar ein artist uttrykket sitt ved å gjere bruk av nye verkty. Ei ny estetisk retning kan opne for ein ny måte å fortelje på. Dette må ha vore utgangspunktet for Sharon Van Etten då ho i arbeidet med ferske Remind Me Tomorrow la frå seg gitaren og fann vegen til synthar og trommemaskiner, slik så mange rockeartistar har gjort dei siste åra.
Først tok ho til å komponere ved tangentane, og første singel, tøffe og gatesmarte «Comeback Kid,» skal opphavleg ha vore ein pianoballade. Vidare har nyorienteringa mellom anna hendt i dialog med produsent John Congleton, som fekk høyre songane i tidlege, råe utgåver, og som føreslo nokre grep som gjorde dei mindre minimalistiske og rockebasiske enn det som er vanleg frå Van Etten.
Utgangspunktet
Snart fem år har gått sidan eg skreiv om Are We There (2014) på desse sidene, Van Ettens førre studioalbum, og ei av dei sterkaste rockeplatene på denne sida av tusenårsskiftet. Eg kjende meg skaka, opprørd og opprømt om kvarandre i møtet med materialet den gongen. Are We There fortalde om Van Ettens veg ut av eit destruktivt forhold, eit tilsynelatande umogleg utgangspunkt for å skulle kunne lage populærmusikk, men likevel ikkje, viste det seg. Albumet må ha vore viktig for mange lyttarar.
At utgangspunktet for Remind Me Tomorrow er eit ganske anna skal vel både artisten sjølv og vi vere glade for. I både presseskriv og ferske intervju kjem det fram at Van Etten skreiv songane på den nye plata då ho var gravid og studerte psykologi. Brått var ho å sjå på TV-skjermen også, i serien The OA, og så dukka ho opp og song i ein episode av David Lynchs nye Twin Peaks-serie.
Kreativ energi
Alt dette vitnar jo om ein massiv kreativ energi, og Remind Me Tomorrow kjennest då også ut som eit overskotsprosjekt. «This record is about pursuing your passions,» fortel Van Etten i ein kort kommentar til den nye musikken.
Van Etten har gjort bruk av svært ulike, men markante samarbeidspartnarar denne gongen – folk som Joey Waronker (kjend frå prosjekt med både Atoms For Peace, Beck og R.E.M.) og norske Lars Horntvedt (Jaga Jazzist). Artisten høyrest fornya ut, men likevel heilt som seg sjølv, og det skal verte svært spennande å finne ut korleis ho framfører både gammalt og nytt materiale når ho kjem til Parkteatret i Oslo 10. april.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto: Dag Aanderaa
Pyntesjuke og luksuslov
Christian Kvart ville styre pynten, krydderet og konfekten.
Miridae, ei bladtege med oval form.
Foto: via Wikimedia Commons
Levande innsikt om døyande insekt
Ein optimistisk tone råder i ei tettpakka faktabok om dystre utsikter for insekta.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Pengegaloppen i ferjetoppen
Det står ei Norled-ferje her og ei Torghatten-ferje der – innstilte. Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Yrka med det høgste sjukefråværet er kvinnedominerte med relasjonelt arbeid og høge emosjonelle krav, skriv Lill Sverresdatter Larsen.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Langvarig overbelastning gir rekordhøyt sykefravær
«Vi har lenge drevet en dugnad for å holde skuta flytende.»
Teikning: May Linn Clement
Papiravisa