JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Musikk

Callahans gullplate

Bill Callahan er ein fantastisk låtskrivar.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
«I protest his protest song/ I’d vote for Satan/ If he said it was wrong», syng Bill Callahan på den nye plata si.

«I protest his protest song/ I’d vote for Satan/ If he said it was wrong», syng Bill Callahan på den nye plata si.

Foto: Gillen / Drag city

«I protest his protest song/ I’d vote for Satan/ If he said it was wrong», syng Bill Callahan på den nye plata si.

«I protest his protest song/ I’d vote for Satan/ If he said it was wrong», syng Bill Callahan på den nye plata si.

Foto: Gillen / Drag city

3382
20200904
3382
20200904

Rock

Bill
Callahan:

Gold Record

Drag City

Er du typen som gøymer deg bak gardinene når du får auge på naboen utanfor?

Det gjer forteljaren vi møter i «The Mackenzies», ein av låtane på Bill Callahans tørrvittig titulerte Gold Record, som er ute denne veka: «I’m the type of guy who sees a neigbour outside/ and stays inside and hides

Ein invitasjon

Men somme gonger vert vi tvungne til å bryte med dei store og små regima vi innordnar våre eigne levesett etter, og tidvis kjem det til og med ei god forteljing ut av det. Kor mange noveller sirklar vel ikkje rundt ein dag som brått vert unik, fordi noko uvanleg hender? Det overraskar ikkje når det kjem fram i presseomtalar at Callahan mellom anna let seg inspirere av Robert Altmans frie filmatisering av Raymond Carver-noveller i Short Cuts (1993).

I «The Mackenzies» dreier det seg om eit bilhavari, for det er slik forteljaren møter naboane, som han aldri har snakka med før, med det utfallet at han plutseleg får ein invitasjon han må svare på. Rett triveleg vert det, og etter eit par øl kan han ikkje seie nei til middag. Det vert ein lang kveld, for det verkar som det gamle ekteparet ikkje vil la han gå. Eit tomt rom, innreidd som eit slags museum etter ein son vi skjøner dei har mista, set heile kvelden i eit nytt lys.

Heimens rom

Snakkesongaren Callahan er ein meisterleg forteljar som utnyttar formatet optimalt, og dei ti songane på Gold Record held høgt nivå, sjølv om det denne gongen berre har gått vel eit år sidan førre utgiving, Shepherd in a Sheepskin Vest. Det albumet var den første studioutgivinga på fem år, ei tid der artisten var travelt oppteken med å venje seg til livet som småbarnsfar.

Denne livsendringa sette sitt preg på Shepherd in a Sheepskin Vest, og det går an å høyre spor denne gongen også, som når Callahan gjer ein ny versjon av «Let’s Move To The Country», ein song han laga for to tiår sidan, men som kling nytt i det nye livet hans. Likevel liknar Gold Record meir på ein novellesyklus enn på biografi. Blikket er retta inn mot heimens rom, med ein flimrande TV-skjerm i stova, og frukostblandinga på kjøkkenbenken, ein god setting for både lakoniske observasjonar og mellommenneskeleg dramatikk.

Låtskrivaren

I «Protest Song» får vi det første, og i «Breakfast» får vi det andre, men begge er kjenneteikna av Callahans solide omgang med ord. «Protest song» er ein protestsong mot ein viss type protestsong, som dukkar opp i eit prateprogram på tv, og skaper nok irritasjon til å få Callahan til å synge: «I protest his protest song/ I’d vote for Satan/ If he said it was wrong.» I «Breakfast» vert eit dysfunksjonelt forhold bretta ut, kort og konsist, med ubehageleg presisjon: «She don’t eat, she don’t sleep / Why, she don’t even drink/ I drink so that we don’t fight/ She don’t drink so that we don’t fight

Igjen står trubaduren Callahan i sentrum, med kassegitar i hand, og elles er det ganske minimalistisk, med Matt Kinsey på gitar, Jaime Zurverza på bass, og eit par spor er utstyrt med trommer og blåsarar. Gold Record stadfestar det mange trufaste lyttarar har hevda lenge, at Bill Callahan høyrer med mellom samtidas aller beste låtskrivarar.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Rock

Bill
Callahan:

Gold Record

Drag City

Er du typen som gøymer deg bak gardinene når du får auge på naboen utanfor?

Det gjer forteljaren vi møter i «The Mackenzies», ein av låtane på Bill Callahans tørrvittig titulerte Gold Record, som er ute denne veka: «I’m the type of guy who sees a neigbour outside/ and stays inside and hides

Ein invitasjon

Men somme gonger vert vi tvungne til å bryte med dei store og små regima vi innordnar våre eigne levesett etter, og tidvis kjem det til og med ei god forteljing ut av det. Kor mange noveller sirklar vel ikkje rundt ein dag som brått vert unik, fordi noko uvanleg hender? Det overraskar ikkje når det kjem fram i presseomtalar at Callahan mellom anna let seg inspirere av Robert Altmans frie filmatisering av Raymond Carver-noveller i Short Cuts (1993).

I «The Mackenzies» dreier det seg om eit bilhavari, for det er slik forteljaren møter naboane, som han aldri har snakka med før, med det utfallet at han plutseleg får ein invitasjon han må svare på. Rett triveleg vert det, og etter eit par øl kan han ikkje seie nei til middag. Det vert ein lang kveld, for det verkar som det gamle ekteparet ikkje vil la han gå. Eit tomt rom, innreidd som eit slags museum etter ein son vi skjøner dei har mista, set heile kvelden i eit nytt lys.

Heimens rom

Snakkesongaren Callahan er ein meisterleg forteljar som utnyttar formatet optimalt, og dei ti songane på Gold Record held høgt nivå, sjølv om det denne gongen berre har gått vel eit år sidan førre utgiving, Shepherd in a Sheepskin Vest. Det albumet var den første studioutgivinga på fem år, ei tid der artisten var travelt oppteken med å venje seg til livet som småbarnsfar.

Denne livsendringa sette sitt preg på Shepherd in a Sheepskin Vest, og det går an å høyre spor denne gongen også, som når Callahan gjer ein ny versjon av «Let’s Move To The Country», ein song han laga for to tiår sidan, men som kling nytt i det nye livet hans. Likevel liknar Gold Record meir på ein novellesyklus enn på biografi. Blikket er retta inn mot heimens rom, med ein flimrande TV-skjerm i stova, og frukostblandinga på kjøkkenbenken, ein god setting for både lakoniske observasjonar og mellommenneskeleg dramatikk.

Låtskrivaren

I «Protest Song» får vi det første, og i «Breakfast» får vi det andre, men begge er kjenneteikna av Callahans solide omgang med ord. «Protest song» er ein protestsong mot ein viss type protestsong, som dukkar opp i eit prateprogram på tv, og skaper nok irritasjon til å få Callahan til å synge: «I protest his protest song/ I’d vote for Satan/ If he said it was wrong.» I «Breakfast» vert eit dysfunksjonelt forhold bretta ut, kort og konsist, med ubehageleg presisjon: «She don’t eat, she don’t sleep / Why, she don’t even drink/ I drink so that we don’t fight/ She don’t drink so that we don’t fight

Igjen står trubaduren Callahan i sentrum, med kassegitar i hand, og elles er det ganske minimalistisk, med Matt Kinsey på gitar, Jaime Zurverza på bass, og eit par spor er utstyrt med trommer og blåsarar. Gold Record stadfestar det mange trufaste lyttarar har hevda lenge, at Bill Callahan høyrer med mellom samtidas aller beste låtskrivarar.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Snakkesongaren Callahan er ein
meisterleg forteljar som utnyttar
formatet optimalt.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Den nyvalde presidenten i Indonesia, Prabowo Subianto (til venstre), i følgje med den avtroppande Joko Widodo går til innsettingsseremonien i presidentpalasset i Jakarta.

Den nyvalde presidenten i Indonesia, Prabowo Subianto (til venstre), i følgje med den avtroppande Joko Widodo går til innsettingsseremonien i presidentpalasset i Jakarta.

Foto: Willy Kurniawan / Reuters / NTB

Ordskifte

Ny president i Indonesia

«Indonesia har no fem års presidentperiodar, med høve til attval éin gong, liksom USA – for å blokkere for nye trettiårspresidentar som Soeharto.»

Lars S. Vikør
Den nyvalde presidenten i Indonesia, Prabowo Subianto (til venstre), i følgje med den avtroppande Joko Widodo går til innsettingsseremonien i presidentpalasset i Jakarta.

Den nyvalde presidenten i Indonesia, Prabowo Subianto (til venstre), i følgje med den avtroppande Joko Widodo går til innsettingsseremonien i presidentpalasset i Jakarta.

Foto: Willy Kurniawan / Reuters / NTB

Ordskifte

Ny president i Indonesia

«Indonesia har no fem års presidentperiodar, med høve til attval éin gong, liksom USA – for å blokkere for nye trettiårspresidentar som Soeharto.»

Lars S. Vikør
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.

Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.

Foto: Sigbjørn Berven

MusikkMeldingar
Lars Mossefinn

Solide røter

Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.

Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.

Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.

Foto: Cappelen Damm

BokMeldingar
Gjermund BakkeliHaga

Den tunge kampen mot bileufori

Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.

Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.

Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.

Foto: Jim Watson / AFP / NTB

Samfunn

Trump ord for ord

Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

ArildBye
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

ArildBye

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis