Kva er dette, tenkte eg, då ein solvarm song trilla ut av høgtalarane for nokre dagar sidan, som for å halde på sommaren nokre timar til, før bergensregnet tek over fram til neste sommar – for eg hadde jo høyrt det før, hadde eg ikkje?

Jau, det hadde eg, for jammen var det ei tolking av «A.M. AM», ein song Damien Jurado hadde med på Visions of Us on the Land (2016), no løfta fram igjen i ny drakt på elegant og snertent vis av bandet Whitney, med eit flott blåsearrangement.

«A.M. AM» viser seg å høyre heime på Candid, eit fint album som inneheld ti smarte, velvalde, sjarmerande coverversjonar, ein liten miks americana som varer litt over halvtimen, og seier noko om rekkjevidda i Julien Erhlich og Max Kakaceks inspirasjonskjelder. I både presseskriv og fleire intervju fortel dei to at låtane var favorittar som fekk dei litt ut av komfortsona.

Med det har dette vorte ei eklektisk samansetjing heilt etter min smak, frå The Roches til David Byrne – og saktens dukkar Waxahatchees Kate Crutchfield også opp, på ein versjon av John Denvers «Take Me Home Country Road».

Øyvind Vågnes