Arkivet: Shannons Waylon
Lesarar som likar Waylon Jennings, bør finne vegen til Shannon McNallys ferske album The Waylon Sessions, som ikkje er ei hyllest så mykje som ei slags rekontekstualisering av musikken hans. Som artist og plateselskap poengterer i ei pressemelding, dreier det seg om ein «nyansert, feminin vri» på eit materiale som lenge har vore rekna som ein «hetero-maskulin bastion».
Når det er sagt, dreier det seg ikkje om noka mjuk tolking av Jennings’ outlaw-estetikk, snarare tvert om. For McNally var det viktig å tilføre ein eigen intensitet til stoffet – ho gir uttrykk for at ho ønskte å syngje songane slik at dei høyrdest truverdige ut frå ståstaden til ei skild åleinemor i førtiåra (altså hennar eigen ståstad).
Og ja, det bur kanskje noko eg ikkje visste om i songar som «I’ve Always Been Crazy» (1978), «I Ain’t Living Long Like This» (skriven av Rodney Crowell og først utgitt i Gary Stewarts versjon i 1977, tolka av Jennings i 1979), og ikkje minst «Mammas Don’t Let Your Babies Grow Up To Be Cowboys» (skriven av Ed og Patsy Bruce og først utgitt i 1976, med på Jennings og Willie Nelsons Waylon & Willie frå 1978), som eg høyrer for første gong når Shannon McNally røskar tak i dei. Med seg har ho litt av ein gjeng: folk som Jessi Colter, Buddy Miller, Lukas Nelson og Rodney Crowell gjestar – sistnemnde på sin eigen låt.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Lesarar som likar Waylon Jennings, bør finne vegen til Shannon McNallys ferske album The Waylon Sessions, som ikkje er ei hyllest så mykje som ei slags rekontekstualisering av musikken hans. Som artist og plateselskap poengterer i ei pressemelding, dreier det seg om ein «nyansert, feminin vri» på eit materiale som lenge har vore rekna som ein «hetero-maskulin bastion».
Når det er sagt, dreier det seg ikkje om noka mjuk tolking av Jennings’ outlaw-estetikk, snarare tvert om. For McNally var det viktig å tilføre ein eigen intensitet til stoffet – ho gir uttrykk for at ho ønskte å syngje songane slik at dei høyrdest truverdige ut frå ståstaden til ei skild åleinemor i førtiåra (altså hennar eigen ståstad).
Og ja, det bur kanskje noko eg ikkje visste om i songar som «I’ve Always Been Crazy» (1978), «I Ain’t Living Long Like This» (skriven av Rodney Crowell og først utgitt i Gary Stewarts versjon i 1977, tolka av Jennings i 1979), og ikkje minst «Mammas Don’t Let Your Babies Grow Up To Be Cowboys» (skriven av Ed og Patsy Bruce og først utgitt i 1976, med på Jennings og Willie Nelsons Waylon & Willie frå 1978), som eg høyrer for første gong når Shannon McNally røskar tak i dei. Med seg har ho litt av ein gjeng: folk som Jessi Colter, Buddy Miller, Lukas Nelson og Rodney Crowell gjestar – sistnemnde på sin eigen låt.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.