JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Musikk

Arkivet: Roger Waters

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
1497
20201002
1497
20201002

Verdsturneen til Roger Waters i 2017–2018 følgde Is This The Life We Really Want? (2017), det første studioalbumet frå den kanten sidan Amused to Death (1992), og ei verkeleg vital utgiving som eg på desse sidene drista meg til å kalle «det beste Pink Floyd-albumet sidan tidleg på 1980-talet». Waters hadde fått med seg Nigel Godrich (Radiohead) som produsent, og sentral var også Jonathan Wilson, som etterpå vart med på turneen, der han tok plassen til gitarist David Gilmour i framføringa av gamle Floyd-klassikarar.

Ein må kunne kalle turneen ein kunstnarleg og kommersiell suksess, med sine 156 konsertar og 2,3 millionar publikummarar. Waters fekk mykje merksemd for det spektakulære, multisensoriske sceneshowet, med si teatralske, markant audiovisuelle utforming.

Eit opptak flimra frå NRK-skjermen i vår ein gong, men no vert konsertfilmen Roger Waters: US + THEM lansert, som plate og som film (med regi av Sean Evans og Waters sjølv). Kanskje vil somme seie at lydsporet knapt trengst, sidan Floyd-skatten alt finst i rikelege versjonar, men dette opptaket kjennest spist og ferskt, og er noko anna enn gammal hermetikk. Ein ny låt som «Picture That» står ikkje tilbake for det gamle materialet, den nye versjonen av «The Great Gig in the Sky» er formidabel og annleis, og «Dogs» er endå betre her enn han var på Animals (1977), ikkje minst takka vere Wilson på vokal og gitar. Sterke saker, altså, frå Waters – som for nokre veker sidan fylte 77 år.

Øyvind Vågnes

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Verdsturneen til Roger Waters i 2017–2018 følgde Is This The Life We Really Want? (2017), det første studioalbumet frå den kanten sidan Amused to Death (1992), og ei verkeleg vital utgiving som eg på desse sidene drista meg til å kalle «det beste Pink Floyd-albumet sidan tidleg på 1980-talet». Waters hadde fått med seg Nigel Godrich (Radiohead) som produsent, og sentral var også Jonathan Wilson, som etterpå vart med på turneen, der han tok plassen til gitarist David Gilmour i framføringa av gamle Floyd-klassikarar.

Ein må kunne kalle turneen ein kunstnarleg og kommersiell suksess, med sine 156 konsertar og 2,3 millionar publikummarar. Waters fekk mykje merksemd for det spektakulære, multisensoriske sceneshowet, med si teatralske, markant audiovisuelle utforming.

Eit opptak flimra frå NRK-skjermen i vår ein gong, men no vert konsertfilmen Roger Waters: US + THEM lansert, som plate og som film (med regi av Sean Evans og Waters sjølv). Kanskje vil somme seie at lydsporet knapt trengst, sidan Floyd-skatten alt finst i rikelege versjonar, men dette opptaket kjennest spist og ferskt, og er noko anna enn gammal hermetikk. Ein ny låt som «Picture That» står ikkje tilbake for det gamle materialet, den nye versjonen av «The Great Gig in the Sky» er formidabel og annleis, og «Dogs» er endå betre her enn han var på Animals (1977), ikkje minst takka vere Wilson på vokal og gitar. Sterke saker, altså, frå Waters – som for nokre veker sidan fylte 77 år.

Øyvind Vågnes

Emneknaggar

Fleire artiklar

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Foto: Ole Berg-Rusten / NTB

Samfunn
Eva Aalberg Undheim

Eit spørsmål om kontroll

I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar
ArildBye

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB

IntervjuSamfunn
Christiane Jordheim Larsen

Nato-toppen som sa det han tenkte

Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.

Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement
Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis