Arkivet: Miles Davis, 1991
På YouTube kan ein høyre og sjå Miles Davis på den siste konserten hans.
For ganske nøyaktig tretti år sidan no, nærare bestemt 1. juli 1991, gjekk Miles Davis på scenen på den franske festivalen Jazz à Vienne, berre nokre månader før han døydde i september same år. No kjem eit opptak frå konserten ut på plate, med tittelen Merci Miles! Live at Vienne (Rhino).
Eg er litt for ung til å kunne ha fått med meg den segnomspunne nattkonserten Davis hadde berre nokre mil frå der eg voks opp, på jazzfestivalen i Molde, i 1984. Først nokre år seinare oppdaga eg musikken hans for alvor, seint i tenåra, då eg skaffa meg Amandla (1989).
Opptaket frå Vienne opnar med eit av høgdepunkta derfrå, «Hannibal», før Davis kastar seg ut i to tolkingar av åttitalspopklassikarar, «Human Nature» (opphavleg på Michael Jacksons Thriller, 1982) og «Time After Time» (Cyndi Lauper, 1983), som begge var med på studioalbumet Davis gav ut i 1985, You’re Under Arrest. Her vert begge to inngangar til langstrekte nummer med rikt med improvisasjon, med ei speletid på til saman nesten ein halv time.
Med på Merci Miles! er også to songar av Prince, «Penetration» og «Jailbait», og tittelsporet frå Amandla. Den plata hadde namn etter xhosa- og zulu-ordet for «makt», som fekk ei viktig tyding i kampen mot apartheid. Skaffar du deg plata på dobbelt vinyl eller cd, får du også med ein ny tekst, skriven i samband med utgivinga, av jazzskribenten Ashley Kahn.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
For ganske nøyaktig tretti år sidan no, nærare bestemt 1. juli 1991, gjekk Miles Davis på scenen på den franske festivalen Jazz à Vienne, berre nokre månader før han døydde i september same år. No kjem eit opptak frå konserten ut på plate, med tittelen Merci Miles! Live at Vienne (Rhino).
Eg er litt for ung til å kunne ha fått med meg den segnomspunne nattkonserten Davis hadde berre nokre mil frå der eg voks opp, på jazzfestivalen i Molde, i 1984. Først nokre år seinare oppdaga eg musikken hans for alvor, seint i tenåra, då eg skaffa meg Amandla (1989).
Opptaket frå Vienne opnar med eit av høgdepunkta derfrå, «Hannibal», før Davis kastar seg ut i to tolkingar av åttitalspopklassikarar, «Human Nature» (opphavleg på Michael Jacksons Thriller, 1982) og «Time After Time» (Cyndi Lauper, 1983), som begge var med på studioalbumet Davis gav ut i 1985, You’re Under Arrest. Her vert begge to inngangar til langstrekte nummer med rikt med improvisasjon, med ei speletid på til saman nesten ein halv time.
Med på Merci Miles! er også to songar av Prince, «Penetration» og «Jailbait», og tittelsporet frå Amandla. Den plata hadde namn etter xhosa- og zulu-ordet for «makt», som fekk ei viktig tyding i kampen mot apartheid. Skaffar du deg plata på dobbelt vinyl eller cd, får du også med ein ny tekst, skriven i samband med utgivinga, av jazzskribenten Ashley Kahn.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Greil Marcus er musikkskribent og kulturanalytikar.
Foto: Thierry Arditti / Courtesy of Yale University Press
Kvifor Marcus skriv
Den nye boka til Greil Marcus er ein kamuflert sjølvbiografi.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Erling Kittelsen er blant dei mest mangsidige av norske poetar, skriv Jan Erik Vold.
Rondanecupen på Otta er ei bridgetevling stinn av tradisjon.
Foto: Otta bridgeklubb
«Det finst bridgespelarar i kvar ein avkrok.»
Jill Stein på eit valkampmøte i Dearborn i Michigan 6. oktober. I vippestaten Michigan fryktar demokratane at Stein skal ta mange røyster frå Harris.
Foto: Rebecca Cook / Reuters / NTB
Stein kan velte lasset
Jill Stein, kandidaten til Dei grøne, er valjokeren demokratane gjerne skulle vore forutan.