Spør John Hiatt om kvar han vil plassere den nye plata The Eclipse Sessions (New West), som er rett rundt hjørnet, og han vil svare at han ser koplingar til to av dei mest markante utgivingane sine: Bring the Family (1987), der Ry Cooder var med, og Crossing Muddy Waters (2000), ein hovudsakleg akustisk affære som skaffa han ein kjærkommen Grammy-nominasjon.

For det er altså artisten sjølv som trekkjer liner tilbake til desse platene i eit presseskriv. Alle dei tre albuma «have a vibe to them that was unexpected», meiner han: «I didn’t know where I was going when I started out on any of them.» Denne famlinga medverka på ein eller annan måte til å gjere sluttresultatet godt. Slik kan det også vere.

Hiatt har vorte 66 år gammal, men verken røysta eller gitaren er til å ta feil av på The Eclipse Sessions, som er godt selskap for gamle lyttarar, sjølv om dei kanskje ikkje vil plassere albumet heilt der oppe med klassikarane – kor tilfeldig eller retningslaust alt no enn var når desse songane vart til.

Øyvind Vågnes