Bok
Velkommen til studentfabrikken
Straumlinjeforminga av høgare utdanning har gitt meir effektivitet. Kva gjekk tapt?
Høgskulen i Oslo vart slått saman med Høgskulen i Akershus til Høgskulen i Oslo og Akershus, som frå 2018 vart til OsloMet – storbyuniversitetet.
Foto: Berit Roald / NTB
Som ferdig utdanna statsvitar fekk eg i 1992 jobb ved Sosialhøgskulen i Stavanger, på ei leiarutdanning. Ein kollega hadde ein stor motorsykkel ståande på kontoret sitt. Det var eit sikkert vårteikn: Motorsykkelbrumming i brakkegangane i Henrik Steffens gate – då er våren her, ja.
Som del av høgskulereforma i Noreg i 1994 flytta sosialarbeidarutdanninga frå sentrum til høgskuleområdet på Ullandhaug, utanfor bykjernen. Då vart alt meir proft og meir samkøyrt. Kva vann profesjonsutdanningane i Stavanger, Oslo og elles i landet på å verte strengare underlagde ein felles utdanningspolitikk? Og kva gjekk tapt etter som motorsykkelduren om våren til slutt ebba ut i gangane til ei sosialarbeidarutdanning i Stavanger?
Viser ny styringsskikk
Ei ny bok, skriven av historikaren Jan Messel, om historia til OsloMet – storbyuniversitetet viser korleis omforminga av den høgare utdanninga i Noreg gjekk føre seg. Hovuddelen av boka er om dei siste 25 åra, då det var fleire store utdanningspolitiske reformer.
Som del av desse vart fleire mindre høgskular i 1994 slått saman til Høgskulen i Oslo og Høgskulen i Akershus. Desse to nye høgskulane gjekk saman i 2011, og den nye høgskulen vart til OsloMet – storbyuniversitetet i 2018.
Noreg fekk ein ny styringsskikk i denne perioden: målstyring avløyste regelstyring. Boka til Messel er ikkje minst interessant ved å illustrere kva den nye styringsskikken førte med seg.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
